TITUS
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
Part No. 185
Previous part

Chapter: 32 
Verse: 1    Πρόσεχε, οὐρανέ, καὶ λαλήσω, καὶ ἀκουέτω γῆ ῥήματα ἐκ στόματός μου.
Verse: 2    προσδοκάσϑω ὡς ὑετὸς τὸ ἀπόϕϑεγμά μου, καὶ καταβήτω ὡς δρόσος τὰ ῥήματά μου, ὡσεὶ ὄμβρος ἐπ' ἄγρωστιν καὶ ὡσεὶ νιϕετὸς ἐπὶ χόρτον.
Verse: 3    ὅτι ὄνομα κυρίου ἐκάλεσα· δότε μεγαλωσύνην τῷ ϑεῷ ἡμῶν.
Verse: 4    ϑεός, ἀληϑινὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ, καὶ πᾶσαι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ κρίσεις· ϑεὸς πιστός, καὶ οὐκ ἔστιν ἀδικία, δίκαιος καὶ ὅσιος κύριος.
Verse: 5    ἡμάρτοσαν οὐκ αὐτῷ τέκνα μωμητά, γενεὰ σκολιὰ καὶ διεστραμμένη.
Verse: 6    ταῦτα κυρίῳ ἀνταποδίδοτε οὕτω, λαὸς μωρὸς καὶ οὐχὶ σοϕός; οὐκ αὐτὸς οὗτός σου πατὴρ ἐκτήσατό σε καὶ ἐποίησέν σε καὶ ἔκτισέν σε;
Verse: 7    μνήσϑητε ἡμέρας αἰῶνος, σύνετε ἔτη γενεᾶς γενεῶν· ἐπερώτησον τὸν πατέρα σου, καὶ ἀναγγελεῖ σοι, τοὺς πρεσβυτέρους σου, καὶ ἐροῦσίν σοι.
Verse: 8    ὅτε διεμέριζεν ὁ ὕψιστος ἔϑνη, ὡς διέσπειρεν υἱοὺς Αδαμ, ἔστησεν ὅρια ἐϑνῶν κατὰ ἀριϑμὸν ἀγγέλων ϑεοῦ,
Verse: 9    καὶ ἐγενήϑη μερὶς κυρίου λαὸς αὐτοῦ Ιακωβ, σχοίνισμα κληρονομίας αὐτοῦ Ισραηλ.
Verse: 10    αὐτάρκησεν αὐτὸν ἐν γῇ ἐρήμῳ, ἐν δίψει καύματος ἐν ἀνύδρῳ· ἐκύκλωσεν αὐτὸν καὶ ἐπαίδευσεν αὐτὸν καὶ διεϕύλαξεν αὐτὸν ὡς κόραν ὀϕϑαλμοῦ
Verse: 11    ὡς ἀετὸς σκεπάσαι νοσσιὰν αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τοῖς νεοσσοῖς αὐτοῦ ἐπεπόϑησεν, διεὶς τὰς πτέρυγας αὐτοῦ ἐδέξατο αὐτοὺς καὶ ἀνέλαβεν αὐτοὺς ἐπὶ τῶν μεταϕρένων αὐτοῦ.
Verse: 12    κύριος μόνος ἦγεν αὐτούς, καὶ οὐκ ἦν μετ' αὐτῶν ϑεὸς ἀλλότριος.
Verse: 13    ἀνεβίβασεν αὐτοὺς ἐπὶ τὴν ἰσχὺν τῆς γῆς, ἐψώμισεν αὐτοὺς γενήματα ἀγρῶν· ἐϑήλασαν μέλι ἐκ πέτρας καὶ ἔλαιον ἐκ στερεᾶς πέτρας,
Verse: 14    βούτυρον βοῶν καὶ γάλα προβάτων μετὰ στέατος ἀρνῶν καὶ κριῶν, υἱῶν ταύρων καὶ τράγων μετὰ στέατος νεϕρῶν πυροῦ, καὶ αἷμα σταϕυλῆς ἔπιον οἶνον.
Verse: 15    καὶ ἔϕαγεν Ιακωβ καὶ ἐνεπλήσϑη, καὶ ἀπελάκτισεν ὁ ἠγαπημένος, ἐλιπάνϑη, ἐπαχύνϑη, ἐπλατύνϑη· καὶ ἐγκατέλιπεν ϑεὸν τὸν ποιήσαντα αὐτὸν καὶ ἀπέστη ἀπὸ ϑεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ.
Verse: 16    παρώξυνάν με ἐπ' ἀλλοτρίοις, ἐν βδελύγμασιν αὐτῶν ἐξεπίκρανάν με·
Verse: 17    ἔϑυσαν δαιμονίοις καὶ οὐ ϑεῷ, ϑεοῖς, οἷς οὐκ ᾔδεισαν· καινοὶ πρόσϕατοι ἥκασιν, οὓς οὐκ ᾔδεισαν οἱ πατέρες αὐτῶν.
Verse: 18    ϑεὸν τὸν γεννήσαντά σε ἐγκατέλιπες καὶ ἐπελάϑου ϑεοῦ τοῦ τρέϕοντός σε.
Verse: 19    καὶ εἶδεν κύριος καὶ ἐζήλωσεν καὶ παρωξύνϑη δι' ὀργὴν υἱῶν αὐτοῦ καὶ ϑυγατέρων
Verse: 20    καὶ εἶπεν ᾽Αποστρέψω τὸ πρόσωπόν μου ἀπ' αὐτῶν καὶ δείξω τί ἔσται αὐτοῖς ἐπ' ἐσχάτων· ὅτι γενεὰ ἐξεστραμμένη ἐστίν, υἱοί, οἷς οὐκ ἔστιν πίστις ἐν αὐτοῖς.
Verse: 21    αὐτοὶ παρεζήλωσάν με ἐπ' οὐ ϑεῷ, παρώργισάν με ἐν τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν· κἀγὼ παραζηλώσω αὐτοὺς ἐπ' οὐκ ἔϑνει, ἐπ' ἔϑνει ἀσυνέτῳ παροργιῶ αὐτούς.
Verse: 22    ὅτι πῦρ ἐκκέκαυται ἐκ τοῦ ϑυμοῦ μου, καυϑήσεται ἕως ᾅδου κάτω, καταϕάγεται γῆν καὶ τὰ γενήματα αὐτῆς, ϕλέξει ϑεμέλια ὀρέων.
Verse: 23    συνάξω εἰς αὐτοὺς κακὰ καὶ τὰ βέλη μου συντελέσω εἰς αὐτούς.
Verse: 24    τηκόμενοι λιμῷ καὶ βρώσει ὀρνέων καὶ ὀπισϑότονος ἀνίατος· ὀδόντας ϑηρίων ἀποστελῶ εἰς αὐτοὺς μετὰ ϑυμοῦ συρόντων ἐπὶ γῆς.
Verse: 25    ἔξωϑεν ἀτεκνώσει αὐτοὺς μάχαιρα καὶ ἐκ τῶν ταμιείων ϕόβος· νεανίσκος σὺν παρϑένῳ, ϑηλάζων μετὰ καϑεστηκότος πρεσβύτου.
Verse: 26    εἶπα Διασπερῶ αὐτούς, παύσω δὴ ἐξ ἀνϑρώπων τὸ μνημόσυνον αὐτῶν,
Verse: 27    εἰ μὴ δι' ὀργὴν ἐχϑρῶν, ἵνα μὴ μακροχρονίσωσιν, καὶ ἵνα μὴ συνεπιϑῶνται οἱ ὑπεναντίοι, μὴ εἴπωσιν ῾Η χεὶρ ἡμῶν ἡ ὑψηλὴ καὶ οὐχὶ κύριος ἐποίησεν ταῦτα πάντα.
Verse: 28    ὅτι ἔϑνος ἀπολωλεκὸς βουλήν ἐστιν, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖς ἐπιστήμη.
Verse: 29    οὐκ ἐϕρόνησαν συνιέναι ταῦτα· καταδεξάσϑωσαν εἰς τὸν ἐπιόντα χρόνον.
Verse: 30    πῶς διώξεται εἷς χιλίους καὶ δύο μετακινήσουσιν μυριάδας, εἰ μὴ ὁ ϑεὸς ἀπέδοτο αὐτοὺς καὶ κύριος παρέδωκεν αὐτούς;
Verse: 31    ὅτι οὐκ ἔστιν ὡς ὁ ϑεὸς ἡμῶν οἱ ϑεοὶ αὐτῶν· οἱ δὲ ἐχϑροὶ ἡμῶν ἀνόητοι.
Verse: 32    ἐκ γὰρ ἀμπέλου Σοδομων ἡ ἄμπελος αὐτῶν, καὶ ἡ κληματὶς αὐτῶν ἐκ Γομορρας· ἡ σταϕυλὴ αὐτῶν σταϕυλὴ χολῆς, βότρυς πικρίας αὐτοῖς·
Verse: 33    ϑυμὸς δρακόντων ὁ οἶνος αὐτῶν καὶ ϑυμὸς ἀσπίδων ἀνίατος.
Verse: 34    οὐκ ἰδοὺ ταῦτα συνῆκται παρ' ἐμοὶ καὶ ἐσϕράγισται ἐν τοῖς ϑησαυροῖς μου;
Verse: 35    ἐν ἡμέρᾳ ἐκδικήσεως ἀνταποδώσω, ἐν καιρῷ, ὅταν σϕαλῇ ὁ ποὺς αὐτῶν· ὅτι ἐγγὺς ἡμέρα ἀπωλείας αὐτῶν, καὶ πάρεστιν ἕτοιμα ὑμῖν.
Verse: 36    ὅτι κρινεῖ κύριος τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τοῖς δούλοις αὐτοῦ παρακληϑήσεται· εἶδεν γὰρ παραλελυμένους αὐτοὺς καὶ ἐκλελοιπότας ἐν ἐπαγωγῇ καὶ παρειμένους.
Verse: 37    καὶ εἶπεν κύριος Ποῦ εἰσιν οἱ ϑεοὶ αὐτῶν, ἐϕ' οἷς ἐπεποίϑεισαν ἐπ' αὐτοῖς,
Verse: 38    ὧν τὸ στέαρ τῶν ϑυσιῶν αὐτῶν ἠσϑίετε καὶ ἐπίνετε τὸν οἶνον τῶν σπονδῶν αὐτῶν; ἀναστήτωσαν καὶ βοηϑησάτωσαν ὑμῖν καὶ γενηϑήτωσαν ὑμῖν σκεπασταί.
Verse: 39    ἴδετε ἴδετε ὅτι ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστιν ϑεὸς πλὴν ἐμοῦ· ἐγὼ ἀποκτενῶ καὶ ζῆν ποιήσω, πατάξω κἀγὼ ἰάσομαι, καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἐξελεῖται ἐκ τῶν χειρῶν μου.
Verse: 40    ὅτι ἀρῶ εἰς τὸν οὐρανὸν τὴν χεῖρά μου καὶ ὀμοῦμαι τῇ δεξιᾷ μου καὶ ἐρῶ Ζῶ ἐγὼ εἰς τὸν αἰῶνα,
Verse: 41    ὅτι παροξυνῶ ὡς ἀστραπὴν τὴν μάχαιράν μου, καὶ ἀνϑέξεται κρίματος ἡ χείρ μου, καὶ ἀνταποδώσω δίκην τοῖς ἐχϑροῖς καὶ τοῖς μισοῦσίν με ἀνταποδώσω·
Verse: 42    μεϑύσω τὰ βέλη μου ἀϕ' αἵματος, καὶ ἡ μάχαιρά μου καταϕάγεται κρέα, ἀϕ' αἵματος τραυματιῶν καὶ αἰχμαλωσίας, ἀπὸ κεϕαλῆς ἀρχόντων ἐχϑρῶν.
Verse: 43    εὐϕράνϑητε, οὐρανοί, ἅμα αὐτῷ, καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντες υἱοὶ ϑεοῦ· εὐϕράνϑητε, ἔϑνη, μετὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, καὶ ἐνισχυσάτωσαν αὐτῷ πάντες ἄγγελοι ϑεοῦ· ὅτι τὸ αἷμα τῶν υἱῶν αὐτοῦ ἐκδικᾶται, καὶ ἐκδικήσει καὶ ἀνταποδώσει δίκην τοῖς ἐχϑροῖς καὶ τοῖς μισοῦσιν ἀνταποδώσει, καὶ ἐκκαϑαριεῖ κύριος τὴν γῆν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ.
Verse: 44    Καὶ ἔγραψεν Μωυσῆς τὴν ᾠδὴν ταύτην ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ ἐδίδαξεν αὐτὴν τοὺς υἱοὺς Ισραηλ. καὶ εἰσῆλϑεν Μωυσῆς καὶ ἐλάλησεν πάντας τοὺς λόγους τοῦ νόμου τούτου εἰς τὰ ὦτα τοῦ λαοῦ, αὐτὸς καὶ ᾽Ιησοῦς ὁ τοῦ Ναυη.
Verse: 45    καὶ συνετέλεσεν Μωυσῆς λαλῶν παντὶ Ισραηλ
Verse: 46    καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς Προσέχετε τῇ καρδίᾳ ἐπὶ πάντας τοὺς λόγους τούτους, οὓς ἐγὼ διαμαρτύρομαι ὑμῖν σήμερον, ἃ ἐντελεῖσϑε τοῖς υἱοῖς ὑμῶν ϕυλάσσειν καὶ ποιεῖν πάντας τοὺς λόγους τοῦ νόμου τούτου·
Verse: 47    ὅτι οὐχὶ λόγος κενὸς οὗτος ὑμῖν, ὅτι αὕτη ἡ ζωὴ ὑμῶν, καὶ ἕνεκεν τοῦ λόγου τούτου μακροημερεύσετε ἐπὶ τῆς γῆς, εἰς ἣν ὑμεῖς διαβαίνετε τὸν Ιορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν.
Verse: 48    Καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ λέγων
Verse: 49    ᾽Ανάβηϑι εἰς τὸ ὄρος τὸ Αβαριν τοῦτο, ὄρος Ναβαυ, ὅ ἐστιν ἐν γῇ Μωαβ κατὰ πρόσωπον Ιεριχω, καὶ ἰδὲ τὴν γῆν Χανααν, ἣν ἐγὼ δίδωμι τοῖς υἱοῖς Ισραηλ εἰς κατάσχεσιν,
Verse: 50    καὶ τελεύτα ἐν τῷ ὄρει, εἰς ὃ ἀναβαίνεις ἐκεῖ, καὶ προστέϑητι πρὸς τὸν λαόν σου, ὃν τρόπον ἀπέϑανεν Ααρων ὁ ἀδελϕός σου ἐν Ωρ τῷ ὄρει καὶ προσετέϑη πρὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ,
Verse: 51    διότι ἠπειϑήσατε τῷ ῥήματί μου ἐν τοῖς υἱοῖς Ισραηλ ἐπὶ τοῦ ὕδατος ἀντιλογίας Καδης ἐν τῇ ἐρήμῳ Σιν, διότι οὐχ ἡγιάσατέ με ἐν τοῖς υἱοῖς Ισραηλ·
Verse: 52    ὅτι ἀπέναντι ὄψῃ τὴν γῆν καὶ ἐκεῖ οὐκ εἰσελεύσῃ.

Next part


This text is part of the TITUS edition of Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.