TITUS
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
Part No. 184
Previous part

Chapter: 31 
Verse: 1    Καὶ συνετέλεσεν Μωυσῆς λαλῶν πάντας τοὺς λόγους τούτους πρὸς πάντας υἱοὺς Ισραηλ·
Verse: 2    καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς ῾Εκατὸν καὶ εἴκοσι ἐτῶν ἐγώ εἰμι σήμερον, οὐ δυνήσομαι ἔτι εἰσπορεύεσϑαι καὶ ἐκπορεύεσϑαι, κύριος δὲ εἶπεν πρός με Οὐ διαβήσῃ τὸν Ιορδάνην τοῦτον.
Verse: 3    κύριος ὁ ϑεός σου ὁ προπορευόμενος πρὸ προσώπου σου αὐτὸς ἐξολεϑρεύσει τὰ ἔϑνη ταῦτα ἀπὸ προσώπου σου, καὶ κατακληρονομήσεις αὐτούς· καὶ ᾽Ιησοῦς ὁ προπορευόμενος πρὸ προσώπου σου, καϑὰ ἐλάλησεν κύριος.
Verse: 4    καὶ ποιήσει κύριος αὐτοῖς καϑὰ ἐποίησεν Σηων καὶ Ωγ, τοῖς δυσὶ βασιλεῦσιν τῶν Αμορραίων, οἳ ἦσαν πέραν τοῦ Ιορδάνου, καὶ τῇ γῇ αὐτῶν, καϑότι ἐξωλέϑρευσεν αὐτούς.
Verse: 5    καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς κύριος ὑμῖν, καὶ ποιήσετε αὐτοῖς καϑότι ἐνετειλάμην ὑμῖν.
Verse: 6    ἀνδρίζου καὶ ἴσχυε, μὴ ϕοβοῦ μηδὲ δειλία μηδὲ πτοηϑῇς ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, ὅτι κύριος ὁ ϑεός σου ὁ προπορευόμενος μεϑ' ὑμῶν ἐν ὑμῖν οὐ μή σε ἀνῇ οὔτε μή σε ἐγκαταλίπῃ.
Verse: 7    Καὶ ἐκάλεσεν Μωυσῆς ᾽Ιησοῦν καὶ εἶπεν αὐτῷ ἔναντι παντὸς Ισραηλ ᾽Ανδρίζου καὶ ἴσχυε· σὺ γὰρ εἰσελεύσῃ πρὸ προσώπου τοῦ λαοῦ τούτου εἰς τὴν γῆν, ἣν ὤμοσεν κύριος τοῖς πατράσιν ἡμῶν δοῦναι αὐτοῖς, καὶ σὺ κατακληρονομήσεις αὐτὴν αὐτοῖς·
Verse: 8    καὶ κύριος ὁ συμπορευόμενος μετὰ σοῦ οὐκ ἀνήσει σε οὐδὲ μὴ ἐγκαταλίπῃ σε· μὴ ϕοβοῦ μηδὲ δειλία.
Verse: 9    Καὶ ἔγραψεν Μωυσῆς τὰ ῥήματα τοῦ νόμου τούτου εἰς βιβλίον καὶ ἔδωκεν τοῖς ἱερεῦσιν τοῖς υἱοῖς Λευι τοῖς αἴρουσιν τὴν κιβωτὸν τῆς διαϑήκης κυρίου καὶ τοῖς πρεσβυτέροις τῶν υἱῶν Ισραηλ.
Verse: 10    καὶ ἐνετείλατο αὐτοῖς Μωυσῆς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ λέγων Μετὰ ἑπτὰ ἔτη ἐν καιρῷ ἐνιαυτοῦ ἀϕέσεως ἐν ἑορτῇ σκηνοπηγίας
Verse: 11    ἐν τῷ συμπορεύεσϑαι πάντα Ισραηλ ὀϕϑῆναι ἐνώπιον κυρίου τοῦ ϑεοῦ σου ἐν τῷ τόπῳ, ᾧ ἂν ἐκλέξηται κύριος, ἀναγνώσεσϑε τὸν νόμον τοῦτον ἐναντίον παντὸς Ισραηλ εἰς τὰ ὦτα αὐτῶν·
Verse: 12    ἐκκλησιάσας τὸν λαόν, τοὺς ἄνδρας καὶ τὰς γυναῖκας καὶ τὰ ἔκγονα καὶ τὸν προσήλυτον τὸν ἐν ταῖς πόλεσιν ὑμῶν, ἵνα ἀκούσωσιν καὶ ἵνα μάϑωσιν ϕοβεῖσϑαι κύριον τὸν ϑεὸν ὑμῶν, καὶ ἀκούσονται ποιεῖν πάντας τοὺς λόγους τοῦ νόμου τούτου·
Verse: 13    καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν, οἳ οὐκ οἴδασιν, ἀκούσονται καὶ μαϑήσονται ϕοβεῖσϑαι κύριον τὸν ϑεὸν ὑμῶν πάσας τὰς ἡμέρας, ὅσας αὐτοὶ ζῶσιν ἐπὶ τῆς γῆς, εἰς ἣν ὑμεῖς διαβαίνετε τὸν Ιορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν.
Verse: 14    Καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Μωυσῆν ᾽Ιδοὺ ἠγγίκασιν αἱ ἡμέραι τοῦ ϑανάτου σου· κάλεσον ᾽Ιησοῦν καὶ στῆτε παρὰ τὰς ϑύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, καὶ ἐντελοῦμαι αὐτῷ. καὶ ἐπορεύϑη Μωυσῆς καὶ ᾽Ιησοῦς εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου καὶ ἔστησαν παρὰ τὰς ϑύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου.
Verse: 15    καὶ κατέβη κύριος ἐν νεϕέλῃ καὶ ἔστη παρὰ τὰς ϑύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, καὶ ἔστη ὁ στῦλος τῆς νεϕέλης παρὰ τὰς ϑύρας τῆς σκηνῆς.
Verse: 16    καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Μωυσῆν ᾽Ιδοὺ σὺ κοιμᾷ μετὰ τῶν πατέρων σου, καὶ ἀναστὰς ὁ λαὸς οὗτος ἐκπορνεύσει ὀπίσω ϑεῶν ἀλλοτρίων τῆς γῆς, εἰς ἣν οὗτος εἰσπορεύεται ἐκεῖ εἰς αὐτήν, καὶ ἐγκαταλείψουσίν με καὶ διασκεδάσουσιν τὴν διαϑήκην μου, ἣν διεϑέμην αὐτοῖς.
Verse: 17    καὶ ὀργισϑήσομαι ϑυμῷ εἰς αὐτοὺς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καὶ καταλείψω αὐτοὺς καὶ ἀποστρέψω τὸ πρόσωπόν μου ἀπ' αὐτῶν, καὶ ἔσται κατάβρωμα, καὶ εὑρήσουσιν αὐτὸν κακὰ πολλὰ καὶ ϑλίψεις, καὶ ἐρεῖ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ Διότι οὐκ ἔστιν κύριος ὁ ϑεός μου ἐν ἐμοί, εὕροσάν με τὰ κακὰ ταῦτα.
Verse: 18    ἐγὼ δὲ ἀποστροϕῇ ἀποστρέψω τὸ πρόσωπόν μου ἀπ' αὐτῶν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ διὰ πάσας τὰς κακίας, ἃς ἐποίησαν, ὅτι ἐπέστρεψαν ἐπὶ ϑεοὺς ἀλλοτρίους.
Verse: 19    καὶ νῦν γράψατε τὰ ῥήματα τῆς ᾠδῆς ταύτης καὶ διδάξετε αὐτὴν τοὺς υἱοὺς Ισραηλ καὶ ἐμβαλεῖτε αὐτὴν εἰς τὸ στόμα αὐτῶν, ἵνα γένηταί μοι ἡ ᾠδὴ αὕτη εἰς μαρτύριον ἐν υἱοῖς Ισραηλ.
Verse: 20    εἰσάξω γὰρ αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαϑήν, ἣν ὤμοσα τοῖς πατράσιν αὐτῶν δοῦναι αὐτοῖς, γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι, καὶ ϕάγονται καὶ ἐμπλησϑέντες κορήσουσιν· καὶ ἐπιστραϕήσονται ἐπὶ ϑεοὺς ἀλλοτρίους καὶ λατρεύσουσιν αὐτοῖς καὶ παροξυνοῦσίν με καὶ διασκεδάσουσιν τὴν διαϑήκην μου.
Verse: 21    καὶ ἀντικαταστήσεται ἡ ᾠδὴ αὕτη κατὰ πρόσωπον μαρτυροῦσα, οὐ γὰρ μὴ ἐπιλησϑῇ ἀπὸ στόματος αὐτῶν καὶ ἀπὸ στόματος τοῦ σπέρματος αὐτῶν· ἐγὼ γὰρ οἶδα τὴν πονηρίαν αὐτῶν, ὅσα ποιοῦσιν ὧδε σήμερον πρὸ τοῦ εἰσαγαγεῖν με αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαϑήν, ἣν ὤμοσα τοῖς πατράσιν αὐτῶν.
Verse: 22    καὶ ἔγραψεν Μωυσῆς τὴν ᾠδὴν ταύτην ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ ἐδίδαξεν αὐτὴν τοὺς υἱοὺς Ισραηλ.
Verse: 23    καὶ ἐνετείλατο Μωυσῆς ᾽Ιησοῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ ᾽Ανδρίζου καὶ ἴσχυε· σὺ γὰρ εἰσάξεις τοὺς υἱοὺς Ισραηλ εἰς τὴν γῆν, ἣν ὤμοσεν κύριος αὐτοῖς, καὶ αὐτὸς ἔσται μετὰ σοῦ.
Verse: 24    ῾Ηνίκα δὲ συνετέλεσεν Μωυσῆς γράϕων πάντας τοὺς λόγους τοῦ νόμου τούτου εἰς βιβλίον ἕως εἰς τέλος,
Verse: 25    καὶ ἐνετείλατο τοῖς Λευίταις τοῖς αἴρουσιν τὴν κιβωτὸν τῆς διαϑήκης κυρίου λέγων
Verse: 26    Λαβόντες τὸ βιβλίον τοῦ νόμου τούτου ϑήσετε αὐτὸ ἐκ πλαγίων τῆς κιβωτοῦ τῆς διαϑήκης κυρίου τοῦ ϑεοῦ ὑμῶν, καὶ ἔσται ἐκεῖ ἐν σοὶ εἰς μαρτύριον.
Verse: 27    ὅτι ἐγὼ ἐπίσταμαι τὸν ἐρεϑισμόν σου καὶ τὸν τράχηλόν σου τὸν σκληρόν· ἔτι γὰρ ἐμοῦ ζῶντος μεϑ' ὑμῶν σήμερον παραπικραίνοντες ἦτε τὰ πρὸς τὸν ϑεόν, πῶς οὐχὶ καὶ ἔσχατον τοῦ ϑανάτου μου;
Verse: 28    ἐκκλησιάσατε πρός με τοὺς ϕυλάρχους ὑμῶν καὶ τοὺς πρεσβυτέρους ὑμῶν καὶ τοὺς κριτὰς ὑμῶν καὶ τοὺς γραμματοεισαγωγεῖς ὑμῶν, ἵνα λαλήσω εἰς τὰ ὦτα αὐτῶν πάντας τοὺς λόγους τούτους καὶ διαμαρτύρωμαι αὐτοῖς τόν τε οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν·
Verse: 29    οἶδα γὰρ ὅτι ἔσχατον τῆς τελευτῆς μου ἀνομίᾳ ἀνομήσετε καὶ ἐκκλινεῖτε ἐκ τῆς ὁδοῦ, ἧς ἐνετειλάμην ὑμῖν, καὶ συναντήσεται ὑμῖν τὰ κακὰ ἔσχατον τῶν ἡμερῶν, ὅτι ποιήσετε τὸ πονηρὸν ἐναντίον κυρίου παροργίσαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν ὑμῶν.
Verse: 30    Καὶ ἐλάλησεν Μωυσῆς εἰς τὰ ὦτα πάσης ἐκκλησίας Ισραηλ τὰ ῥήματα τῆς ᾠδῆς ταύτης ἕως εἰς τέλος

Next part


This text is part of the TITUS edition of Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.