TITUS
Novum Testamentum graece
Part No. 59
Previous part

Chapter: 15 
Verse: 1    ῏Ησαν δὲ αὐτῷ ἐγγίζοντες πάντες οἱ τελῶναι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀκούειν αὐτοῦ.
Verse: 2    καὶ διεγόγγυζον οἵ τε Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖς λέγοντες ὅτι Οὗτος ἁμαρτωλοὺς προσδέχεται καὶ συνεσϑίει αὐτοῖς.
Verse: 3    εἶπεν δὲ πρὸς αὐτοὺς τὴν παραβολὴν ταύτην λέγων,
Verse: 4    Τίς ἄνϑρωπος ἐξ ὑμῶν ἔχων ἑκατὸν πρόβατα καὶ ἀπολέσας ἐξ αὐτῶν ἓν οὐ καταλείπει τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ πορεύεται ἐπὶ τὸ ἀπολωλὸς ἕως εὕρῃ αὐτό;
Verse: 5    καὶ εὑρὼν ἐπιτίϑησιν ἐπὶ τοὺς ὤμους αὐτοῦ χαίρων,
Verse: 6    καὶ ἐλϑὼν εἰς τὸν οἶκον συγκαλεῖ τοὺς ϕίλους καὶ τοὺς γείτονας λέγων αὐτοῖς, Συγχάρητέ μοι, ὅτι εὗρον τὸ πρόβατόν μου τὸ ἀπολωλός.
Verse: 7    λέγω ὑμῖν ὅτι οὕτως χαρὰ ἐν τῷ οὐρανῷ ἔσται ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι ἢ ἐπὶ ἐνενήκοντα ἐννέα δικαίοις οἵτινες οὐ χρείαν ἔχουσιν μετανοίας.
Verse: 8    ῍Η τίς γυνὴ δραχμὰς ἔχουσα δέκα, ἐὰν ἀπολέσῃ δραχμὴν μίαν, οὐχὶ ἅπτει λύχνον καὶ σαροῖ τὴν οἰκίαν καὶ ζητεῖ ἐπιμελῶς ἕως οὗ εὕρῃ;
Verse: 9    καὶ εὑροῦσα συγκαλεῖ τὰς ϕίλας καὶ γείτονας λέγουσα, Συγχάρητέ μοι, ὅτι εὗρον τὴν δραχμὴν ἣν ἀπώλεσα.
Verse: 10    οὕτως, λέγω ὑμῖν, γίνεται χαρὰ ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ ϑεοῦ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι.
Verse: 11    Εἶπεν δέ, ῎Ανϑρωπός τις εἶχεν δύο υἱούς.
Verse: 12    καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί, Πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. ὁ δὲ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον.
Verse: 13    καὶ μετ' οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισεν τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως.
Verse: 14    δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὰ κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσϑαι.
Verse: 15    καὶ πορευϑεὶς ἐκολλήϑη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους·
Verse: 16    καὶ ἐπεϑύμει χορτασϑῆναι ἐκ τῶν κερατίων ὧν ἤσϑιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ.
Verse: 17    εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλϑὼν ἔϕη, Πόσοι μίσϑιοι τοῦ πατρός μου περισσεύονται ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ὧδε ἀπόλλυμαι.
Verse: 18    ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ, Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου,
Verse: 19    οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληϑῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισϑίων σου.
Verse: 20    καὶ ἀναστὰς ἦλϑεν πρὸς τὸν πατέρα ἑαυτοῦ. ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσϑη καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεϕίλησεν αὐτόν.
Verse: 21    εἶπεν δὲ ὁ υἱὸς αὐτῷ, Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληϑῆναι υἱός σου.
Verse: 22    εἶπεν δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ, Ταχὺ ἐξενέγκατε στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας,
Verse: 23    καὶ ϕέρετε τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ϑύσατε καὶ ϕαγόντες εὐϕρανϑῶμεν,
Verse: 24    ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησεν, ἦν ἀπολωλὼς καὶ εὑρέϑη. καὶ ἤρξαντο εὐϕραίνεσϑαι.
Verse: 25    ῏Ην δὲ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ πρεσβύτερος ἐν ἀγρῷ· καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισεν τῇ οἰκίᾳ, ἤκουσεν συμϕωνίας καὶ χορῶν,
Verse: 26    καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τῶν παίδων ἐπυνϑάνετο τί ἂν εἴη ταῦτα.
Verse: 27    ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ὅτι ῾Ο ἀδελϕός σου ἥκει, καὶ ἔϑυσεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν.
Verse: 28    ὠργίσϑη δὲ καὶ οὐκ ἤϑελεν εἰσελϑεῖν. ὁ δὲ πατὴρ αὐτοῦ ἐξελϑὼν παρεκάλει αὐτόν.
Verse: 29    ὁ δὲ ἀποκριϑεὶς εἶπεν τῷ πατρὶ αὐτοῦ, ᾽Ιδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλϑον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριϕον ἵνα μετὰ τῶν ϕίλων μου εὐϕρανϑῶ·
Verse: 30    ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὗτος ὁ καταϕαγών σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν ἦλϑεν, ἔϑυσας αὐτῷ τὸν σιτευτὸν μόσχον.
Verse: 31    ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ, Τέκνον, σὺ πάντοτε μετ' ἐμοῦ εἶ, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν·
Verse: 32    εὐϕρανϑῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελϕός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἔζησεν, καὶ ἀπολωλὼς καὶ εὑρέϑη.

Next part


This text is part of the TITUS edition of Novum Testamentum graece.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.