TITUS
Novum Testamentum graece
Part No. 56
Previous part

Chapter: 12 
Verse: 1    ᾽Εν οἷς ἐπισυναχϑεισῶν τῶν μυριάδων τοῦ ὄχλου, ὥστε καταπατεῖν ἀλλήλους, ἤρξατο λέγειν πρὸς τοὺς μαϑητὰς αὐτοῦ πρῶτον, Προσέχετε ἑαυτοῖς ἀπὸ τῆς ζύμης, ἥτις ἐστὶν ὑπόκρισις, τῶν Φαρισαίων.
Verse: 2    οὐδὲν δὲ συγκεκαλυμμένον ἐστὶν ὃ οὐκ ἀποκαλυϕϑήσεται, καὶ κρυπτὸν ὃ οὐ γνωσϑήσεται.
Verse: 3    ἀνϑ' ὧν ὅσα ἐν τῇ σκοτίᾳ εἴπατε ἐν τῷ ϕωτὶ ἀκουσϑήσεται, καὶ ὃ πρὸς τὸ οὖς ἐλαλήσατε ἐν τοῖς ταμείοις κηρυχϑήσεται ἐπὶ τῶν δωμάτων.
Verse: 4    Λέγω δὲ ὑμῖν τοῖς ϕίλοις μου, μὴ ϕοβηϑῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεινόντων τὸ σῶμα καὶ μετὰ ταῦτα μὴ ἐχόντων περισσότερόν τι ποιῆσαι.
Verse: 5    ὑποδείξω δὲ ὑμῖν τίνα ϕοβηϑῆτε· ϕοβήϑητε τὸν μετὰ τὸ ἀποκτεῖναι ἔχοντα ἐξουσίαν ἐμβαλεῖν εἰς τὴν γέενναν· ναί, λέγω ὑμῖν, τοῦτον ϕοβήϑητε.
Verse: 6    οὐχὶ πέντε στρουϑία πωλοῦνται ἀσσαρίων δύο; καὶ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐκ ἔστιν ἐπιλελησμένον ἐνώπιον τοῦ ϑεοῦ.
Verse: 7    ἀλλὰ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεϕαλῆς ὑμῶν πᾶσαι ἠρίϑμηνται. μὴ ϕοβεῖσϑε· πολλῶν στρουϑίων διαϕέρετε.
Verse: 8    Λέγω δὲ ὑμῖν, πᾶς ὃς ἂν ὁμολογήσῃ ἐν ἐμοὶ ἔμπροσϑεν τῶν ἀνϑρώπων, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνϑρώπου ὁμολογήσει ἐν αὐτῷ ἔμπροσϑεν τῶν ἀγγέλων τοῦ ϑεοῦ·
Verse: 9    ὁ δὲ ἀρνησάμενός με ἐνώπιον τῶν ἀνϑρώπων ἀπαρνηϑήσεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ ϑεοῦ.
Verse: 10    καὶ πᾶς ὃς ἐρεῖ λόγον εἰς τὸν υἱὸν τοῦ ἀνϑρώπου, ἀϕεϑήσεται αὐτῷ· τῷ δὲ εἰς τὸ ἅγιον πνεῦμα βλασϕημήσαντι οὐκ ἀϕεϑήσεται.
Verse: 11    ὅταν δὲ εἰσϕέρωσιν ὑμᾶς ἐπὶ τὰς συναγωγὰς καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας, μὴ μεριμνήσητε πῶς [ἢ τί] ἀπολογήσησϑε ἢ τί εἴπητε·
Verse: 12    τὸ γὰρ ἅγιον πνεῦμα διδάξει ὑμᾶς ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἃ δεῖ εἰπεῖν.
Verse: 13    Εἶπεν δέ τις ἐκ τοῦ ὄχλου αὐτῷ, Διδάσκαλε, εἰπὲ τῷ ἀδελϕῷ μου μερίσασϑαι μετ' ἐμοῦ τὴν κληρονομίαν.
Verse: 14    ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ, ῎Ανϑρωπε, τίς με κατέστησεν κριτὴν ἢ μεριστὴν ἐϕ' ὑμᾶς;
Verse: 15    εἶπεν δὲ πρὸς αὐτούς, ῾Ορᾶτε καὶ ϕυλάσσεσϑε ἀπὸ πάσης πλεονεξίας, ὅτι οὐκ ἐν τῷ περισσεύειν τινὶ ἡ ζωὴ αὐτοῦ ἐστιν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ.
Verse: 16    Εἶπεν δὲ παραβολὴν πρὸς αὐτοὺς λέγων, ᾽Ανϑρώπου τινὸς πλουσίου εὐϕόρησεν ἡ χώρα.
Verse: 17    καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων, Τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου;
Verse: 18    καὶ εἶπεν, Τοῦτο ποιήσω· καϑελῶ μου τὰς ἀποϑήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὸν σῖτον καὶ τὰ ἀγαϑά μου,
Verse: 19    καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου, Ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαϑὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, ϕάγε, πίε, εὐϕραίνου.
Verse: 20    εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ ϑεός, ῎Αϕρων, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας, τίνι ἔσται;
Verse: 21    οὕτως ὁ ϑησαυρίζων ἑαυτῷ καὶ μὴ εἰς ϑεὸν πλουτῶν.
Verse: 22    Εἶπεν δὲ πρὸς τοὺς μαϑητάς, Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ τί ϕάγητε, μηδὲ τῷ σώματι τί ἐνδύσησϑε.
Verse: 23    ἡ γὰρ ψυχὴ πλεῖόν ἐστιν τῆς τροϕῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος.
Verse: 24    κατανοήσατε τοὺς κόρακας ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ ϑερίζουσιν, οἷς οὐκ ἔστιν ταμεῖον οὐδὲ ἀποϑήκη, καὶ ὁ ϑεὸς τρέϕει αὐτούς· πόσῳ μᾶλλον ὑμεῖς διαϕέρετε τῶν πετεινῶν.
Verse: 25    τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ προσϑεῖναι πῆχυν;
Verse: 26    εἰ οὖν οὐδὲ ἐλάχιστον δύνασϑε, τί περὶ τῶν λοιπῶν μεριμνᾶτε;
Verse: 27    κατανοήσατε τὰ κρίνα πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήϑει· λέγω δὲ ὑμῖν, οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων.
Verse: 28    εἰ δὲ ἐν ἀγρῷ τὸν χόρτον ὄντα σήμερον καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον ὁ ϑεὸς οὕτως ἀμϕιάζει, πόσῳ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι.
Verse: 29    καὶ ὑμεῖς μὴ ζητεῖτε τί ϕάγητε καὶ τί πίητε, καὶ μὴ μετεωρίζεσϑε·
Verse: 30    ταῦτα γὰρ πάντα τὰ ἔϑνη τοῦ κόσμου ἐπιζητοῦσιν· ὑμῶν δὲ ὁ πατὴρ οἶδεν ὅτι χρῄζετε τούτων.
Verse: 31    πλὴν ζητεῖτε τὴν βασιλείαν αὐτοῦ, καὶ ταῦτα προστεϑήσεται ὑμῖν.
Verse: 32    Μὴ ϕοβοῦ, τὸ μικρὸν ποίμνιον, ὅτι εὐδόκησεν ὁ πατὴρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τὴν βασιλείαν.
Verse: 33    Πωλήσατε τὰ ὑπάρχοντα ὑμῶν καὶ δότε ἐλεημοσύνην· ποιήσατε ἑαυτοῖς βαλλάντια μὴ παλαιούμενα, ϑησαυρὸν ἀνέκλειπτον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ὅπου κλέπτης οὐκ ἐγγίζει οὐδὲ σὴς διαϕϑείρει·
Verse: 34    ὅπου γάρ ἐστιν ὁ ϑησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ καὶ ἡ καρδία ὑμῶν ἔσται.
Verse: 35    ῎Εστωσαν ὑμῶν αἱ ὀσϕύες περιεζωσμέναι καὶ οἱ λύχνοι καιόμενοι,
Verse: 36    καὶ ὑμεῖς ὅμοιοι ἀνϑρώποις προσδεχομένοις τὸν κύριον ἑαυτῶν πότε ἀναλύσῃ ἐκ τῶν γάμων, ἵνα ἐλϑόντος καὶ κρούσαντος εὐϑέως ἀνοίξωσιν αὐτῷ.
Verse: 37    μακάριοι οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι, οὓς ἐλϑὼν ὁ κύριος εὑρήσει γρηγοροῦντας· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι περιζώσεται καὶ ἀνακλινεῖ αὐτοὺς καὶ παρελϑὼν διακονήσει αὐτοῖς.
Verse: 38    κἂν ἐν τῇ δευτέρᾳ κἂν ἐν τῇ τρίτῃ ϕυλακῇ ἔλϑῃ καὶ εὕρῃ οὕτως, μακάριοί εἰσιν ἐκεῖνοι.
Verse: 39    τοῦτο δὲ γινώσκετε ὅτι εἰ ᾔδει ὁ οἰκοδεσπότης ποίᾳ ὥρᾳ ὁ κλέπτης ἔρχεται, οὐκ ἂν ἀϕῆκεν διορυχϑῆναι τὸν οἶκον αὐτοῦ.
Verse: 40    καὶ ὑμεῖς γίνεσϑε ἕτοιμοι, ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱὸς τοῦ ἀνϑρώπου ἔρχεται.
Verse: 41    Εἶπεν δὲ ὁ Πέτρος, Κύριε, πρὸς ἡμᾶς τὴν παραβολὴν ταύτην λέγεις ἢ καὶ πρὸς πάντας;
Verse: 42    καὶ εἶπεν ὁ κύριος, Τίς ἄρα ἐστὶν ὁ πιστὸς οἰκονόμος ὁ ϕρόνιμος, ὃν καταστήσει ὁ κύριος ἐπὶ τῆς ϑεραπείας αὐτοῦ τοῦ διδόναι ἐν καιρῷ [τὸ] σιτομέτριον;
Verse: 43    μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος, ὃν ἐλϑὼν ὁ κύριος αὐτοῦ εὑρήσει ποιοῦντα οὕτως·
Verse: 44    ἀληϑῶς λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπὶ πᾶσιν τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ καταστήσει αὐτόν.
Verse: 45    ἐὰν δὲ εἴπῃ ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, Χρονίζει ὁ κύριός μου ἔρχεσϑαι, καὶ ἄρξηται τύπτειν τοὺς παῖδας καὶ τὰς παιδίσκας, ἐσϑίειν τε καὶ πίνειν καὶ μεϑύσκεσϑαι,
Verse: 46    ἥξει ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει, καὶ διχοτομήσει αὐτὸν καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀπίστων ϑήσει.
Verse: 47    ἐκεῖνος δὲ ὁ δοῦλος ὁ γνοὺς τὸ ϑέλημα τοῦ κυρίου αὐτοῦ καὶ μὴ ἑτοιμάσας ἢ ποιήσας πρὸς τὸ ϑέλημα αὐτοῦ δαρήσεται πολλάς·
Verse: 48    ὁ δὲ μὴ γνούς, ποιήσας δὲ ἄξια πληγῶν, δαρήσεται ὀλίγας. παντὶ δὲ ᾧ ἐδόϑη πολύ, πολὺ ζητηϑήσεται παρ' αὐτοῦ, καὶ ᾧ παρέϑεντο πολύ, περισσότερον αἰτήσουσιν αὐτόν.
Verse: 49    Πῦρ ἦλϑον βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ τί ϑέλω εἰ ἤδη ἀνήϕϑη.
Verse: 50    βάπτισμα δὲ ἔχω βαπτισϑῆναι, καὶ πῶς συνέχομαι ἕως ὅτου τελεσϑῇ.
Verse: 51    δοκεῖτε ὅτι εἰρήνην παρεγενόμην δοῦναι ἐν τῇ γῇ; οὐχί, λέγω ὑμῖν, ἀλλ' ἢ διαμερισμόν.
Verse: 52    ἔσονται γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν πέντε ἐν ἑνὶ οἴκῳ διαμεμερισμένοι, τρεῖς ἐπὶ δυσὶν καὶ δύο ἐπὶ τρισίν,
Verse: 53    διαμερισϑήσονται πατὴρ ἐπὶ υἱῷ καὶ υἱὸς ἐπὶ πατρί, μήτηρ ἐπὶ τὴν ϑυγατέρα καὶ ϑυγάτηρ ἐπὶ τὴν μητέρα,   πενϑερὰ ἐπὶ τὴν νύμϕην αὐτῆς καὶ νύμϕη ἐπὶ τὴν πενϑεράν.   
Verse: 54    ῎Ελεγεν δὲ καὶ τοῖς ὄχλοις, ῞Οταν ἴδητε [τὴν] νεϕέλην ἀνατέλλουσαν ἐπὶ δυσμῶν, εὐϑέως λέγετε ὅτι ῎Ομβρος ἔρχεται, καὶ γίνεται οὕτως·
Verse: 55    καὶ ὅταν νότον πνέοντα, λέγετε ὅτι Καύσων ἔσται, καὶ γίνεται.
Verse: 56    ὑποκριταί, τὸ πρόσωπον τῆς γῆς καὶ τοῦ οὐρανοῦ οἴδατε δοκιμάζειν, τὸν καιρὸν δὲ τοῦτον πῶς οὐκ οἴδατε δοκιμάζειν; /
Verse: 57    Τί δὲ καὶ ἀϕ' ἑαυτῶν οὐ κρίνετε τὸ δίκαιον;
Verse: 58    ὡς γὰρ ὑπάγεις μετὰ τοῦ ἀντιδίκου σου ἐπ' ἄρχοντα, ἐν τῇ ὁδῷ δὸς ἐργασίαν ἀπηλλάχϑαι ἀπ' αὐτοῦ, μήποτε κατασύρῃ σε πρὸς τὸν κριτήν, καὶ ὁ κριτής σε παραδώσει τῷ πράκτορι, καὶ ὁ πράκτωρ σε βαλεῖ εἰς ϕυλακήν.
Verse: 59    λέγω σοι, οὐ μὴ ἐξέλϑῃς ἐκεῖϑεν ἕως καὶ τὸ ἔσχατον λεπτὸν ἀποδῷς.

Next part


This text is part of the TITUS edition of Novum Testamentum graece.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.