TITUS
Novum Testamentum graece
Part No. 52
Previous part

Chapter: 8 
Verse: 1    Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ καϑεξῆς καὶ αὐτὸς διώδευεν κατὰ πόλιν καὶ κώμην κηρύσσων καὶ εὐαγγελιζόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ ϑεοῦ, καὶ οἱ δώδεκα σὺν αὐτῷ,
Verse: 2    καὶ γυναῖκές τινες αἳ ἦσαν τεϑεραπευμέναι ἀπὸ πνευμάτων πονηρῶν καὶ ἀσϑενειῶν, Μαρία ἡ καλουμένη Μαγδαληνή, ἀϕ' ἧς δαιμόνια ἑπτὰ ἐξεληλύϑει,
Verse: 3    καὶ ᾽Ιωάννα γυνὴ Χουζᾶ ἐπιτρόπου ῾Ηρῴδου καὶ Σουσάννα καὶ ἕτεραι πολλαί, αἵτινες διηκόνουν αὐτοῖς ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐταῖς.
Verse: 4    Συνιόντος δὲ ὄχλου πολλοῦ καὶ τῶν κατὰ πόλιν ἐπιπορευομένων πρὸς αὐτὸν εἶπεν διὰ παραβολῆς,
Verse: 5    ᾽Εξῆλϑεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήϑη καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέϕαγεν αὐτό.
Verse: 6    καὶ ἕτερον κατέπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ ϕυὲν ἐξηράνϑη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα.
Verse: 7    καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανϑῶν, καὶ συμϕυεῖσαι αἱ ἄκανϑαι ἀπέπνιξαν αὐτό.
Verse: 8    καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαϑήν, καὶ ϕυὲν ἐποίησεν καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. ταῦτα λέγων ἐϕώνει. ῾Ο ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
Verse: 9    ᾽Επηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ μαϑηταὶ αὐτοῦ τίς αὕτη εἴη ἡ παραβολή.
Verse: 10    ὁ δὲ εἶπεν, ῾Υμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ ϑεοῦ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσιν καὶ ἀκούοντες μὴ συνιῶσιν.
Verse: 11    ῎Εστιν δὲ αὕτη ἡ παραβολή· ῾Ο σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ ϑεοῦ.
Verse: 12    οἱ δὲ παρὰ τὴν ὁδόν εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, εἶτα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ αἴρει τὸν λόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν, ἵνα μὴ πιστεύσαντες σωϑῶσιν.
Verse: 13    οἱ δὲ ἐπὶ τῆς πέτρας οἳ ὅταν ἀκούσωσιν μετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν λόγον, καὶ οὗτοι ῥίζαν οὐκ ἔχουσιν, οἳ πρὸς καιρὸν πιστεύουσιν καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀϕίστανται.
Verse: 14    τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνϑας πεσόν, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσϕοροῦσιν.
Verse: 15    τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαϑῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσιν καὶ καρποϕοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ.
Verse: 16    Οὐδεὶς δὲ λύχνον ἅψας καλύπτει αὐτὸν σκεύει ἢ ὑποκάτω κλίνης τίϑησιν, ἀλλ' ἐπὶ λυχνίας τίϑησιν, ἵνα οἱ εἰσπορευόμενοι βλέπωσιν τὸ ϕῶς.
Verse: 17    οὐ γάρ ἐστιν κρυπτὸν ὃ οὐ ϕανερὸν γενήσεται, οὐδὲ ἀπόκρυϕον ὃ οὐ μὴ γνωσϑῇ καὶ εἰς ϕανερὸν ἔλϑῃ.
Verse: 18    βλέπετε οὖν πῶς ἀκούετε· ὃς ἂν γὰρ ἔχῃ, δοϑήσεται αὐτῷ, καὶ ὃς ἂν μὴ ἔχῃ, καὶ ὃ δοκεῖ ἔχειν ἀρϑήσεται ἀπ' αὐτοῦ.
Verse: 19    Παρεγένετο δὲ πρὸς αὐτὸν ἡ μήτηρ καὶ οἱ ἀδελϕοὶ αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἠδύναντο συντυχεῖν αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον.
Verse: 20    ἀπηγγέλη δὲ αὐτῷ, ῾Η μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελϕοί σου ἑστήκασιν ἔξω ἰδεῖν ϑέλοντές σε.
Verse: 21    ὁ δὲ ἀποκριϑεὶς εἶπεν πρὸς αὐτούς, Μήτηρ μου καὶ ἀδελϕοί μου οὗτοί εἰσιν οἱ τὸν λόγον τοῦ ϑεοῦ ἀκούοντες καὶ ποιοῦντες.
Verse: 22    ᾽Εγένετο δὲ ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν καὶ αὐτὸς ἐνέβη εἰς πλοῖον καὶ οἱ μαϑηταὶ αὐτοῦ, καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς, Διέλϑωμεν εἰς τὸ πέραν τῆς λίμνης· καὶ ἀνήχϑησαν.
Verse: 23    πλεόντων δὲ αὐτῶν ἀϕύπνωσεν. καὶ κατέβη λαῖλαψ ἀνέμου εἰς τὴν λίμνην, καὶ συνεπληροῦντο καὶ ἐκινδύνευον.
Verse: 24    προσελϑόντες δὲ διήγειραν αὐτὸν λέγοντες, ᾽Επιστάτα ἐπιστάτα, ἀπολλύμεϑα. ὁ δὲ διεγερϑεὶς ἐπετίμησεν τῷ ἀνέμῳ καὶ τῷ κλύδωνι τοῦ ὕδατος· καὶ ἐπαύσαντο, καὶ ἐγένετο γαλήνη.
Verse: 25    εἶπεν δὲ αὐτοῖς, Ποῦ ἡ πίστις ὑμῶν; ϕοβηϑέντες δὲ ἐϑαύμασαν, λέγοντες πρὸς ἀλλήλους, Τίς ἄρα οὗτός ἐστιν ὅτι καὶ τοῖς ἀνέμοις ἐπιτάσσει καὶ τῷ ὕδατι, καὶ ὑπακούουσιν αὐτῷ;
Verse: 26    Καὶ κατέπλευσαν εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν, ἥτις ἐστὶν ἀντιπέρα τῆς Γαλιλαίας.
Verse: 27    ἐξελϑόντι δὲ αὐτῷ ἐπὶ τὴν γῆν ὑπήντησεν ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως ἔχων δαιμόνια· καὶ χρόνῳ ἱκανῷ οὐκ ἐνεδύσατο ἱμάτιον, καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν ἀλλ' ἐν τοῖς μνήμασιν.
Verse: 28    ἰδὼν δὲ τὸν ᾽Ιησοῦν ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ ϕωνῇ μεγάλῃ εἶπεν, Τί ἐμοὶ καὶ σοί, ᾽Ιησοῦ υἱὲ τοῦ ϑεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς.
Verse: 29    παρήγγειλεν γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαϑάρτῳ ἐξελϑεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνϑρώπου. πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεύετο ἁλύσεσιν καὶ πέδαις ϕυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαιμονίου εἰς τὰς ἐρήμους.
Verse: 30    ἐπηρώτησεν δὲ αὐτὸν ὁ ᾽Ιησοῦς, Τί σοι ὄνομά ἐστιν; ὁ δὲ εἶπεν, Λεγιών, ὅτι εἰσῆλϑεν δαιμόνια πολλὰ εἰς αὐτόν.
Verse: 31    καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελϑεῖν.
Verse: 32    ῏Ην δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένη ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλεσαν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελϑεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς.
Verse: 33    ἐξελϑόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνϑρώπου εἰσῆλϑον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη.
Verse: 34    ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγονὸς ἔϕυγον καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς.
Verse: 35    ἐξῆλϑον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονὸς καὶ ἦλϑον πρὸς τὸν ᾽Ιησοῦν, καὶ εὗρον καϑήμενον τὸν ἄνϑρωπον ἀϕ' οὗ τὰ δαιμόνια ἐξῆλϑεν ἱματισμένον καὶ σωϕρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾽Ιησοῦ, καὶ ἐϕοβήϑησαν.
Verse: 36    ἀπήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώϑη ὁ δαιμονισϑείς.
Verse: 37    καὶ ἠρώτησεν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆϑος τῆς περιχώρου τῶν Γεργεσηνῶν ἀπελϑεῖν ἀπ' αὐτῶν, ὅτι ϕόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο· αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς πλοῖον ὑπέστρεψεν.
Verse: 38    ἐδεῖτο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνὴρ ἀϕ' οὗ ἐξεληλύϑει τὰ δαιμόνια εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσεν δὲ αὐτὸν λέγων,
Verse: 39    ῾Υπόστρεϕε εἰς τὸν οἶκόν σου, καὶ διηγοῦ ὅσα σοι ἐποίησεν ὁ ϑεός. καὶ ἀπῆλϑεν καϑ' ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ ᾽Ιησοῦς.
Verse: 40    ᾽Εν δὲ τῷ ὑποστρέϕειν τὸν ᾽Ιησοῦν ἀπεδέξατο αὐτὸν ὁ ὄχλος, ἦσαν γὰρ πάντες προσδοκῶντες αὐτόν.
Verse: 41    καὶ ἰδοὺ ἦλϑεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα ᾽Ιάϊρος, καὶ οὗτος ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχεν, καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾽Ιησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελϑεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ,
Verse: 42    ὅτι ϑυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα καὶ αὐτὴ ἀπέϑνῃσκεν. ᾽Εν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν.
Verse: 43    καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις [ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον] οὐκ ἴσχυσεν ἀπ' οὐδενὸς ϑεραπευϑῆναι,
Verse: 44    προσελϑοῦσα ὄπισϑεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς.
Verse: 45    καὶ εἶπεν ὁ ᾽Ιησοῦς, Τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος, ᾽Επιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσίν σε καὶ ἀποϑλίβουσιν.
Verse: 46    ὁ δὲ ᾽Ιησοῦς εἶπεν, ῞Ηψατό μού τις, ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξεληλυϑυῖαν ἀπ' ἐμοῦ.
Verse: 47    ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαϑεν τρέμουσα ἦλϑεν καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι' ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ καὶ ὡς ἰάϑη παραχρῆμα.
Verse: 48    ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ, Θυγάτηρ, ἡ πίστις σου σέσωκέν σε· πορεύου εἰς εἰρήνην.
Verse: 49    ῎Ετι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων ὅτι Τέϑνηκεν ἡ ϑυγάτηρ σου, μηκέτι σκύλλε τὸν διδάσκαλον.
Verse: 50    ὁ δὲ ᾽Ιησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίϑη αὐτῷ, Μὴ ϕοβοῦ, μόνον πίστευσον, καὶ σωϑήσεται.
Verse: 51    ἐλϑὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀϕῆκεν εἰσελϑεῖν τινα σὺν αὐτῷ εἰ μὴ Πέτρον καὶ ᾽Ιωάννην καὶ ᾽Ιάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα.
Verse: 52    ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ὁ δὲ εἶπεν, Μὴ κλαίετε, οὐ γὰρ ἀπέϑανεν ἀλλὰ καϑεύδει.
Verse: 53    καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέϑανεν.
Verse: 54    αὐτὸς δὲ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐϕώνησεν λέγων, ῾Η παῖς, ἔγειρε.
Verse: 55    καὶ ἐπέστρεψεν τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοϑῆναι ϕαγεῖν.
Verse: 56    καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτῆς· ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.

Next part


This text is part of the TITUS edition of Novum Testamentum graece.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.