TITUS
Rudolf von Ems, Alexander
Part No. 23
Previous part

Chapter: 23     
Verse: 1765    Ich wil dir sagen wiez ergât:
Verse: 1766    sô dich diu trunkenheit bestât,
Verse: 1767    sô enweistû waz dû werben solt,
Verse: 1768    sô wirstû dem dû wære holt,
Verse: 1769    vil lîhte gram und gehaz.
Verse: 1770    disiu beide râtent daz
Verse: 1771    dû niht bescheidenlîche verst,
Verse: 1772    lîp und guot ân êre zerst.
Verse: 1773    sie lêrent dich unrehten zorn
Verse: 1774    der vil bezzer wær verborn
Verse: 1775    und der dich dar nâch sêre
Verse: 1776    muoz riuwen iemer mêre.
Verse: 1777    urliugen, übersprechen,
Verse: 1778    leit ân êre rechen
Verse: 1779    lêret allez trunkenheit:
Verse: 1780    diu sî dir smæh unde leit.
Verse: 1781    mit zühten vlîz dich rehter schame,
Verse: 1782    dâ von wirdet sich dîn name.
Verse: 1783    der lant und liute phlegen sol,
Verse: 1784    der sol sich behüeten wol
Verse: 1785    daz sîn muotwille gar
Verse: 1786    nâch sîner gir iht vollevar.
Verse: 1787    swacher muotwille tuot
Verse: 1788    den herren selten hôchgemuot.
Verse: 1789    lâ dich lêren, dêst mîn rât,
Verse: 1790    dîner vordern getât,
Verse: 1791    rehtez lebn, und daz diu reht
Verse: 1792    in dînem lebene werden sleht
Verse: 1793    sô daz dû rehte rihtest,
Verse: 1794    unreht ze rehte slihtest.
Verse: 1795    dû solt in solhen siten sîn,
Verse: 1796    swâ den hêrscheften dîn
Verse: 1797    reht und ê sîn hin genomn,
Verse: 1798    daz sie mit dir wider komn.
Verse: 1799    dû solt ouch gotlich gebot
Verse: 1800    von herzen minnen und den Got
Verse: 1801    der elliu dinc geschaffen hât,
Verse: 1802    in des gewalt ez allez stât,
Verse: 1803    den soltû minnen, swer der sî,
Verse: 1804    des name sî dir stæte bî
Verse: 1805    und minne den vür alle gote
Verse: 1806    nâch der rehten ê gebote.
Verse: 1807    rich der schuldigen getât
Verse: 1808    als altez reht geboten hât!
Verse: 1809    dû solt mit schœnen listen
Verse: 1810    dîn leitrechen vristen,
Verse: 1811    biz daz dîn zorn verende sich.
Verse: 1812    ræchestû in zorne dich,
Verse: 1813    sô müeste der und dirre jehn,
Verse: 1814    ez wære in zorne geschehn.
Verse: 1815    zorn ist ein hagel rehter zuht
Verse: 1816    und von bescheidenheit ein vluht,
Verse: 1817    durch daz soltû dîn rechen sparn
Verse: 1818    biz daz der zorn sî vervarn.
Verse: 1819    dû solt ouch dar nâch niemer mêr
Verse: 1820    gerechen dînes leides sêr.
Verse: 1821    sô dir dîn leit benomen sî,
Verse: 1822    wont dir solhiu vuore bî
Verse: 1823    sô wirt an lobe ein iemerleben
Verse: 1824    dînem namn und dir gegeben.
Verse: 1825    tuostû sus der lêre mîn
Verse: 1826    in guoten werken volge schîn,
Verse: 1827    sô volget iemer mêre
Verse: 1828    dir solch prîs und êre
Verse: 1829    diu dînen namen êrent
Verse: 1830    und dîne sælde mêrent.'

Next part


This text is part of the TITUS edition of Rudolf von Ems, Alexander.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.