TITUS
Rudolf von Ems, Alexander
Part No. 12
Previous part

Chapter: 12     
Verse: 921    Philippe lac mit grôzer kraft
Verse: 922    
und mit werlîcher ritterschaft
Verse: 923    
grœzlîch in Bitînîa.
Verse: 924    
des landes künec was ouch
Verse: 925    
Pâusânîâ mit her,
Verse: 926    
den twanc er sider, swie sîn wer
Verse: 927    
grôzes widersatzes phlac.
Verse: 928    
des nahtes Philippe lac
Verse: 929    
an sînem bette und er entslief,
Verse: 930    
sînem herzen lûte rief
Verse: 931    
ein vremder troum vil spæhe.
Verse: 932    
in dûhte wie er sæhe
Verse: 933    
daz Amôn der grôze got
Verse: 934    
mit dem der meister tet den spot,
Verse: 935    
sînem wîbe læge
Verse: 936    
und ir ze wîbe phæge
Verse: 937    
und dar nâch zir spræche alsô
Verse: 938    
'vrouwe, solt wesen vrô.
Verse: 939    
dîn man ist dir gelegn,
Verse: 940    
Philippe der vil werde degn,
Verse: 941    
dem swanger worden bist.
Verse: 942    
diu vruht diu von im komen ist,
Verse: 943    
daz ist ein kint des werdekeit
Verse: 944    
wirt her nâch in den landen breit,
Verse: 945    
ez wirt rîch und hêre.
Verse: 946    
dûhte in mêre
Verse: 947    
der got trüege ein vingerlîn
Verse: 948    
mit er der künegîn
Verse: 949    
besluzze ir klâre wîpheit
Verse: 950    
daz ir müeste sîn verseit
Verse: 951    
trûtschaft unz an sînen lîp.
Verse: 952    
in dûhte des wie er sîn wîp
Verse: 953    
also besigelt hæte
Verse: 954    
daz si belîben stæte
Verse: 955    
müeste unz an in eine
Verse: 956    
mit einem edelen steine,
Verse: 957    
was des liehten sunnen wagn
Verse: 958    
ergraben an. ich wil iu sagn
Verse: 959    
ob ir mirz geloubet,
Verse: 960    
ein swert, eins löuwen houbet
Verse: 961    
was ouch an den stein ergrabn.
Verse: 962    
dirre list wart erhabn
Verse: 963    
daz sie Philippen alsô trügn
Verse: 964    
und im ûf die rede lügn
Verse: 965    
daz sie in wol möhten triegen
Verse: 966    
und an den schulden liegen.

Verse: 967    
Philippe der wîse degn
Verse: 968    
began den troum vil hôhe wegn.
Verse: 969    
er was erwachet. zehant
Verse: 970    
was sîn rât vür in besant
Verse: 971    
der troume diutære,
Verse: 972    
den seit er ze mære
Verse: 973    
waz er in dem troume sach.
Verse: 974    
der wîsest under in sprach
Verse: 975    
'Philippe, herre mîn, solt
Verse: 976    
dînem gote wesen holt.
Verse: 977    
benamn, ez ist ein wârheit
Verse: 978    
daz dîn wîp von gote treit,
Verse: 979    
niht von menschen lîbe.
Verse: 980    
dir wirt von dînem wîbe
Verse: 981    
geborn ein sun des name wert
Verse: 982    
belîben sol, des herze gert
Verse: 983    
iemer wernder êren.
Verse: 984    
ich wil ze diute kêren
Verse: 985    
daz swert und ouch den sunnen wagn
Verse: 986    
die rehte bîschaft von im sagn:
Verse: 987    
er sol gewalteclîche
Verse: 988    
betwingen elliu rîche.
Verse: 989    
des löuwen houbet, dêst diu tugent
Verse: 990    
der phlegen sol sîn miltiu jugent.
Verse: 991    
er wirt werde lebende,
Verse: 992    
in solhen êren swebende
Verse: 993    
daz wætlich ist daz iemen lebe
Verse: 994    
der zît des lop hôhe swebe'.

Next part



This text is part of the TITUS edition of Rudolf von Ems, Alexander.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.