Page of ms. P: 76R უკუეთუ ქრისტჱ თქუენ შორის არს, ჴორცნიმცა მკუდარ არიან ცოდვისათჳს, ხოლო სული -- ცხოველ სიმართლითა.
უკუეთუ სული იგი აღმადგინებელი იესუჲსი მკუდრეთით დამკჳდრებულ არს თქუენ შორის, რომელმან-იგი აღადგინა ქრისტე მკუდრეთით, განაცხოველნეს მოკუდავნიცა ეგე ჴორცნი თქუენნი მის გამო, რომელი-იგი დამკჳდრებულ არს სული მისი თქუენ შორის.
აწ უკუე, ძმანო, თანა-გუაც არა თუ ჴორცთაჲ, რაჲთა ჴორციელად ვცხონდებოდით.
უკუეთუ ჴორციელად სცხონდებით, სიკუდილდ ხართ, უკუეთუ Page of ms. P: 76V სულთა ჴორცთა საქმესა მოაკუდინებდეთ, სცხონდეთ.
რამეთუ რომელნი სულითა ღმრთისაჲთა ვლენან, იგინი შვილნი ღმრთისანი არიან.
რამეთუ არა მიგიღებიეს სული მონებისაჲ, რაჲთა კუალად გეშინოდა, არამედ მიგიღებიეს სული იგი შვილებისაჲ, რომლითა ვღაღადებთ: აბბა მამაო!
იგივე სული ეწამების სულსა მას ჩუენსა, რამეთუ ვართ შვილნი ღმრთისანი.
უკუეთუ შვილ, მკჳდრცა ღმრთისა თანა და თანამკჳდრ ქრისტესა; უკუეთუ მის თანა ვივნოთ, მის თანაცა ვიდიდნეთ.
Page of ms. P: 305R რამეთუ მე ესრე მგონიეს, ვითარმედ ვერ ღირს არიან ვნებანი იგი ამის ჟამისანი მერმისა მისთჳს დიდებისა, რომელი გამოჩინებად არს ჩუენდა მომართ.
რამეთუ იჭჳ იგი დაბადებისაჲ გამოჩინებასა შვილთა ღმრთისათა მოელით,
რამეთუ ამაოებასა დაემორჩილნეს დაბადებულნი, დაბადებულნი არა ნებსით, არამედ მის მიერ, რომელმან დაამორჩილა მას, სასოებით,
რამეთუ თჳთ იგიცა დაბადებული გან-ვე-თავისუფლდეს კირთებისა მისგან ხრწნილებისა აზნაურებასა მას დიდებასა შვილთა ღმრთისათა.
უწყით რამეთუ ყოველი დაბადებული თანაკუნესის და ელმის მოაქამდე.
არა ხოლო თუ იგი, არამედ თჳთ ჩუენცა, რომელთა-ესე ნაყოფი სულისაჲ გაქუს, თავთა შინა ჩუენთა ვკუნესით, შვილებასა მას მოველით გამოჴსნასა ჴორცთა ჩუენთასა,
რამეთუ სასოებით ვცხონდე. Page of ms. P: 305V ხოლო სასოებაჲ იგი ხილული არა არნ სასოება; რომელსა-იგი ვინ ხედავნ, რაჲსაღა ესავნ?
ჩუენ თუ არა ვხედავთ და ვესავთ, მოთმინებით მოველით.
ეგრევე სული იგი თანაშეეწევის ურჩულოებასა მას ჩუენსა, რამეთუ რაჲმცა-იგი ვილოცეთ, ვითარ-იგი ჯერ-არს, არა ვიცით; არამედ თჳთ იგი სული მეოხ არს ჩუენთჳს სულთქუმითა მით უსიტყუელითა,
ხოლო რომელი გამომეძიებელი არს გულისაჲ, და იცის ზრახვაჲ იგი სულისაჲ, რამეთუ ღმრთისა მიმართ მეოხ არს წმიდათათჳს.
Page of ms. P: 305V ესე უწყით, რამეთუ ღმრთის მოყუარეთა ყოველივე განემარჯჳს კეთილად, რომელნი-იგი ბრძანებით ჩინებულ არიან.
რამეთუ რომელნი-იგი წინაჲსწარ იცნნა, წინაჲსწარცა განამართლნა თანამსგავსად ხატისა მის ძისა თჳსისა, რაჲთა იყოს იგი პირმშო მრავალთა შორის ძმათა;
და რომელნი წინაჲსწარ იჩინნა, მათცა უწოდა; და რომელთა-იგი უწოდა, იგინიცა განამართლნა; და რომელნი-იგი განამართლნა, იგინიცა ადიდნა.
რაჲმე უკუე ვთქუათ ამისთჳს? უკუეთუ ღმერთი ჩუენი კერძო არს, ვინ არს ძჳრისმეტყუელ ჩუენდა?
რომელმან-იგი ძესაცა თჳსსა არა ჰრიდა ჩუენთჳს, არამედ ჩუენ ყოველთათჳს მისცა იგი, ვითარ არა უკუე მითურთით ყოველი მოგუანიჭოს ჩუენ?
ვინ არს მაბრალებელ რჩეულთა ღმრთისათა? ღმერთი არს განმამართლებელ.
და ვინ არს დამსჯელ? ქრისტე იესუ, რომელი მოკუდა, უფროჲსღა აღდგა; რომელი ზის Page of ms. P: 306R მარჯუენით ღმრთისა და მეოხ არს ჩუენთჳს.
ვინ განმაშორნეს ჩუენ სიყუარულსა მას ღმრთისასა: ჭირმან ანუ იწროებამან, დევნამან ანუ სიყმილმან, შიშულობამან ანუ ურვამან ანუ მახჳლმან? ვითარცა წერილ არს:
შენთჳს მოვსწყდებით ჩუენ მარადღე და შევირაცხებით ჩუენ, ვითარცა ცხოვარნი კლვადნი.
არამედ ამას ყოველსა ზედაშეუძლოთ ჩუენ მის მიერ, რომელმან-იგი შემიყუარნა ჩუენ.
მრწამს მე, რამეთუ არა სიკუდილმან, არცა ცხორებამან, არცა ანგელოზთა, არცა მთავრობათა, არცა ამან სოფელმან,
არცა ძალთა, არცა სიღრმეთა, არცა სიმაღლეთა, არცა სხუამან დაბადებულმან შემიძლოს ჩუენ განყენებად [სიყუარულსა] მას ღმრთისასა, რომელ არს ქრისტე იესუს მიერ უფლისა ჩუენისა.
