და კაცი ვინმე იყო კესარიას, სახელი ერქუა კორნელიოს, ასისთავი ტომისაგან, რომელსა ჰქჳან იტალიკე,
კეთილად მსახური და მოშიში ღმრთისაჲ ყოვლითურთ სახლეულით მისით, იქმოდა ქველისსაქმესა მრავალსა ერსა შორის და ევედრებინ ღმერთსა მარადის.
იხილა მან ჩუენებაჲ განცხადებულად ვითარ მეცხრესა ოდენ ჟამსა მის დღისასა: ანგელოზი უფლისაჲ მოვიდა და ჰრქუა მას: კორნელიე!
მან მიხედა და ზარი განჰჴდა შიშითა და ჰრქუა: შენ ვინ ხარ, უფალო? ხოლო მან ჰრქუა მას: ლოცვანი ეგე შენნი და ქველისსაქმენი აღვიდეს საჴსენებელად შენდა წინაშე უფლისა.
მიავლინენ შენ კაცი იოპეს და მოიყვანე სიმონ, რომელსა ჰქჳან პეტრე.
ამისი ვანი არს სიმონისსა ვისიმე მეპრატაკისასა, რომლისა სახლი ახლავს ზღუასა.
და ვითარცა წარვიდა ანგელოზი იგი, რომელი ეტყოდა მას, მოუწოდა კორნელიოს ორთა მონათა მისთა, და ერთი ერისაგანი, კეთილად მსახური, წინაშემდგომელი მისი მარადის.
და უთხრა მას ესე ყოველი და წარავლინნა იგინი იოპედ.
და ხვალისაგან, ვითარ მივიდოდეს იგინი გზასა და ქალაქსა მას შეიწეოდეს, აღჴდა პეტრე ერდოსა მას თაყუანის-ცემად ცხრა ჟამს ოდენ.
რამეთუ შეემშია და უნდა Page of ms. P: 213V პირისა ჴსნაჲ. და ვითარ-იგი უმზადებდეს მას, იყო მის ზედა განკჳრვებაჲ დიდი.
რამეთუ ხედვიდა, ვითარ ცანი განხუმულ იყვნეს და ჭური რაჲმე დიდი, მსგავსი ტილოჲსაჲ, ოთხთავე კიდეთა ზე ეპყრა და დამოეკიდა ზეცით ქუეყანად.
და მას შინა იყო ყოველი ოთხფერჴი და ქუეწარმავალი ქუეყანასაჲ და მფრინველი ცისაჲ
და ჴმაჲ იყო ზეცით და ჰრქუა მას: აღდეგ, პეტრე, დაკალ და ჭამე.
მიუგო პეტრე და ჰრქუა: ნუ იყოფინ, უფალო, რამეთუ არასადა შეგინებული და არაწმიდაჲ შესრულ არს პირსა ჩემსა
მერმე ჴმაჲ იყო მეორედ და ჰრქუა მას: რომელი-იგი ღმერთმან წმიდა ყო, შენ იგი ნუ შეგინებულ გიჩს.
ესე სამგზის იყო, და ამაღლდა ჭური იგი მუნვე ზეცად.
და პეტრე ვიდრე-იგი გულისზრახვასაღა იყო დადგრომილ, ვითარმედ რაჲმე იყოს ხილვაჲ იგი, რომელი ეჩუენა მას, აჰა, ესერა, კაცნი იგი, რომელნი კორნელეოსისგან მოვლინებულ იყვნეს, იკითხვიდეს სახლსა მას სიმონისსა და მოვიდეს და დადგეს ბჭეთა მათ ზედა ტაძრისათა.
მო-ვისმე-ხადეს და ჰკითხვიდეს: ნანდჳლ სიმონისი, რომელსა ჰქჳან პეტრე, ვანი არს აქა?
და პეტრე, ვიდრე-იგი გულისზრახვასა იყო ჩუენებისა მისთჳს, ჰრქუა მას სულმან წმიდამან: აჰა, ეგერა, კაცნი სამნი დგანან გარეშე და გეძიებენ შენ;
აღდეგ და გარდაგუალე და მივედ მათ თანა და ნურას ორგულებ, რამეთუ მე მომივლენიან იგინი შენდა.
აღდგა მუნთქუესვე პეტრე და გარდამოვიდა კაცთა მათ თანა და ჰრქუა: აჰა, ესერა, მე ვარ, რომელსა მეძიებთ. აწ რაჲ არს სიტყუაჲ ეგე, რომლისათჳს თქუენ მოსრულ ხართ?
Page of ms. P: 214R მათ მიუგეს და ჰრქუეს: კორნელიე ასისთავმან, კაცმან მართალმან და მოშიშმან ღმრთისამან, რომელი წოდებულ არს ყოვლისაგან ნათესავისა ჰურიათაჲსა, მოიღო ბრძანებაჲ ანგელოზისაგან მიყვანებად შენდა სახიდ თჳსა და სმენად სიტყუათა შენთა.
[ხოლო] მან კაცთა მათ შეუწოდა და მას დღესა მუნ დაიყენნა, ხვალისაგან აღდგა და წარვიდა მათ თანა და ძმათაგანნიცა, რომელნი იყვნეს იოპეს, მიჰყვეს მას.
და ხვალისაგან შევიდეს კესარიად, და კორნელიოს ელოდა მას, შეეკრიბა თესლ-ტომი მისი და საყუარელნი მისნი მეგობარნი.
და იყო, შესლვასა მას პეტრჱსსა მოეგებვოდა კორნელიოს და შეურდა ფერჴთა მისთა და თაყუნის-სცა.
პეტრე აღადგინა იგი და ჰრქუა: აღდეგ, რამეთუ მეცა თავადი კაცივე ვარ.
და იტყოდა თანად, და ეგრჱთ შევიდეს იგინი შინა, და პოვა მუნ მრავალი კრებული.
ჰრქუა მათ პეტრე: თქუენ თჳთ უწყით, ვითარ არა ეგების კაცისა ჰურიისა შეხებად წარმართთა, გინა თუ სეხებად უცხოთესლთა მათ; და მე ბრძანებაჲ მოვიღე ღმრთისაგან, რაჲთა რაჲთურთით არარაჲ ბილწად და არაწმიდად შევჰრაცხო ყოველი კაცი.
ამისთჳს უცილობელად შემოვედ მე თქუენდა. აწ მნებავს, რაჲთა მეცა უწყოდი, რომლისა სიტყჳსათჳს მომხადეთ მე.
ჰრქუა მას კორნელიე: ოთხით ჟამითგან მის დღისით მოაქაჟამამდე ვილოცევდ თაყუანის-ცემასა ჩემსა ცხრა ჟამს სახლსა ამას შინა ჩემსა; მოვიდა და დადგა წინაშე ჩემსა კაცი სამოსლითა სპეტაკითა;
და მრქუა მე: კორნელიე, ლოცვანი ეგე შენნი და წყალობანი ქველისსაქმისა შენისანი Page of ms. P: 214V აღვიდეს საჴსენებელად შენდა წინაშე ღმრთისა.
აწ მიავლინე შენ იოპედ და მოუწოდე სიმონს, რომელსა ჰქჳან პეტრე; მას ვანი უცეს სიმონისსა, ვისსამე მეპრატაკისასა, ზღჳთკიდით კერძო, რომელი მოვიდეს და გეტყოდეს შენ.
ამის გამო მუნთქუესვე წარმოვავლინენ შენდა და შენ კეთილად ჰყავ, რამეთუ მოხუედ. აწ, ესერა, ჩუენ ყოველნი განმზადებულ ვართ წინაშე ღმრთისა სმენად, რაჲ-იგი ბრძანებულ არს შენდა უფლისა მიერ Page of ms. P: 221R .
აღაღო პირი თჳსი პეტრე და თქუა: ესე ჭეშმარიტად ვიცი, რამეთუ არა არს თუალთ-ღება წინაშე ღმრთისა.
არამედ ყოველთა შორის თესლთა, რომელთა ეშინის მისა და იქმან სიმართლესა, სათნო მისა არს.
სიტყუაჲ იგი, რომელი მოუვლინა ძეთა ისრაჱლისათა მახარებელად მშჳდობისა, ესე თავადი არს უფალი ყოველთაჲ Page of ms. P: 221V .
თქუენ თჳთ უწყით სიტყუაჲ იგი, რომელი იყო ყოველსა ზედა ჰურიასტანსა, რომელი-იგი გალილეაჲთგან შემდგომად ნათლის-ცემისა, რომელსა-იგი ქადაგებდა იოვანე;
იესუს ნაზარეველსა, რომელსა-იგი სცხო უფალმან სულითა წმიდითა და ძალითა, რომელი-იგი მოვიდა და იქცეოდა ჩუენ შორის, იქმოდა ქველისსაქმესა და განჰკურნებდა სნეულთა, იჴსნიდა მიმძლავრებულთა ეშმაკისაგან, რამეთუ ღმერთი იყო მის თანა.
და ჩუენ მოწამე ვართ ყოველთა მათ საქმეთა, რომელ-რაჲ ქმნა სოფელსა მას ჰურიასტანისასა და ქალაქსა შინა იერუსალჱმსა, რომელცა-იგი მოკლეს და დამოჰკიდეს ძელსა.
რომელი-იგი ღმერთმან აღადგინა მესამესა დღესა და მისცა მას განცხადებულებაჲ.
არა ყოველსა ერსა, არამედ მოწამეთა მათ რჩეულთა წმიდათა ღმრთისათა, რომელ-ესე ვართ ჩუენ, რომელნი მის თანა ვჭამდით და ვსუემდით შემდგომად მკუდრეთით აღდგომისა მისისა.
და მამცნო ჩუენ ქადაგებად ერსა შორის და წამებად, რამეთუ იგი თავადი არს რჩეული ღმრთისაჲ, მსაჯული ცხოველთა და მკუდართაჲ.
ამას ყოველნი წინაწარმეტყუელნი ეწამებიან მოტევებასა ცოდვათასა მოღებად ჴელითა მით სახელისა მამისაჲთა ყოველთა მორწმუნეთა მისა მიმართ.
Page of ms. P: _ Page of ms. K: 251V ვიდრე-იგი ამას [იტყოდა პეტრე], მოვიდა სული [წმიდაჲ და] დაადგრა ყოველ[თა ზედა], რომელთა ესმოდ[ა] [სიტყუაჲ იგი].
დაუკჳრდ[ებოდა მათ] ... წინადა[ცუეთილებისანი].
