Page of ms. L: _ Page of ms. P: 208R და სავლე უფროჲს განრისხნებოდა და სავსე იყო გულისწყრომითა მოწაფეთა მიმართ უფლისათა,
მოვიდა მღდელთმოძღუარისა მისგან დამასკედ სხუათა მათგან კრებულთა, რაჲთა მოვიდეს და, თუ ვინმე პოვნეს ამის მოძღურებისა გზასა, მამები ანუ დედები, კრულნი მიიყვანნეს იერუსალჱმდ.
და ვითარცა მივიდოდა იგი და მიეახლა დამასკედ, მეყსეულად გარემო მისა [იყო] ბრწყინვალებაჲ ნათლისაჲ ზეცით გამო;
და იგი დავარდა ქუეყანასა ზედა და ესმა ჴმაჲ, რომელმან ჰრქუა მას: სავლე, სავლე, რაჲსა მდევნი მე? ფიცხელ არს შენდა წიხნაჲ დეზისაჲ.
მან მიუგო და ჰრქუა მას: შენ ვინ ხარ, უფალო? და ჰრქუა მას: მე ვარ იესუ, რომელსა შენ მდევნი.
არამედ აღდეგ და შევედ ქალაქად; და მუნ გითხრა, რაჲ-იგი ღირდეს შენდა საქმედ.
ხოლო კაცნი იგი, რომელნი იყვნეს მის თანა, დგეს დაკჳრვებულნი, სმენად ჴმაჲ იგი ესმოდა, ხოლო ხედვიდეს არას.
აღდგა სავლე ქუეყანისა მისგან; თუალნი ეხილნეს, ხოლო ხედვიდა ვერას. უპყრეს ჴელი მისთანათა და შეიყვანეს იგი დამასკედ.
წარჴდეს სამნი დღენი; და არას ხედვიდა და არცა ჭამდა და არცა სუმიდა.
იყო მუნ კაცი ერთი მოწაფეთა მათგანი, რომელსა სახელი ერქუა ანანია. ჰრქუა მას უფალმან Page of ms. P: 208V ჩუენებით: ანანია! ხოლო მან თქუა: აქა ვარ, უფალო.
ჰრქუა მას უფალმან: აღდეგ ადრე და მივედ მიერ კერძო, რომელსა ჰრქჳან უბანი მართალი, და მოიძიე მუნ ტაძართა მათ იუდაჲსთა კაცი, სავლე სახელი ჰქჳან, ტარსელი, რამეთუ, აჰა, ეგერა, ილოცავს.
იხილა მანცა ჩუენებით კაცი ერთი, სახელით ანანია, შევიდა და დაასხნა მას ზედა ჴელნი თჳსნი, რაჲთა აღიხილნეს თუალნი.
მიუგო ანანია და ჰრქუა: უფალო, მასმიეს მრავალთაგან მის კაცისათჳს, რამეთუ მრავალნი ძჳრნი შეაჩუენნა წმიდათა შენთა იერუსალჱმს.
და აწ აქა მისთჳსვე მოსრულ არს, და ჴელმწიფებაჲ მოუღებიეს მღდელთმოძღუართაგან პყრობილებისა, წარყვანებად ყოველთა, რომელნი ხადიან სახელსა შენსა.
ჰრქუა მას უფალმან: მივედ შენ, რამეთუ მე ჭური რჩეული მიპოვნიეს იგი, რაჲთა ზეაქუნდეს სახელი ჩემი წინაშე ყოველთა წარმართთა, მეფეთა და მთავართა, ძეთა ისრაჱლისათა.
და მე უჩუენო მას, რაოდენი-რაჲ ღირდეს მისა ვნებაჲ თავსდებად სახელისა ჩემისათჳს.
აღდგა მუნთქუესვე ანანია და წარვიდა; მივიდა და შევიდა ტაძართა მათ; და დაასხნა ჴელნი მას ზედა და ჰრქუა: სავლე ძმაო, უფალმან მომავლინა მე შენდა, იესუ, რომელი-იგი შენ გეჩუენა გზასა ზედა, რომელსაცა მოხჳდოდე, რაჲთა აღიხილნე შენ თუალნი შენნი და აღივსო სულითა წმიდითა.
და მყის გარდამოვარდა თუალთაგან მისთა ვითარცა ნაქუთენი რაჲმე და იწყო ხედვად; აღდგა და ნათელ-იღო.
და მოიღო საზრდელი და განძრიელდა და იყო მუნ მოწაფეთა თანა დამასკეს დღე რაოდენმე.
და იწყო მუნთქუესვე შესაკრებელთა ქადაგებად და სიტყუად, ვითარმედ ესე არს იესუ, ძჱ ღმრთისაჲ.
განუკჳრდებოდა Page of ms. P: 209R ყოველთა, რომელთა ესმოდა და იტყოდეს: არა ესე არსა, რომელი-იგი მოსრვიდა იერუსალჱმს, რომელნი ხადოდეს სახელსა იესუ ქრისტჱსსა? და აქაცა ამის ჯერისათჳს მოსრულ იყო, რაჲთა, რაოდენნი პოვნეს ამის გზისა მავალნი, კრულნი მიიყვანნეს იერუსალჱმდ მღდელთმოძღუართა თანა.
ხოლო სავლე უფროჲს განძრიელდებოდა და შეჰკრებდა ყოველთა მათ ჰურიათა,
Page of ms. P: 209V ვითარცა აღესრულნეს დღენი მრავალნი, იზრახეს ჰურიათა მათ მოკლვაჲ სავლჱსი.
და ესე ამხილა ვინმე მას, რამეთუ სცვიდეს იგინი ბჭეთა მის ქალაქისათა ღამით და დღით, ვითარცა მო-ვითარ-რაჲ-ჰკლეს.
და მოიყვანეს იგი ძმათა და ზღუდესა სარკუმლით გარდაუტევეს ბანდაკითა.
და წარვიდა იერუსალჱმდ; და იგი აზმნობდა შემდგომად მოწაფეთა მათ მისა მიმართ; და ყოველთა ეშინოდა მისგან არა ჰრწმენა, ვითარმედ არს იგი მოწაფე.
ბარნაბა წარიყვანა იგი და მოჰგუარა მოციქულთა და უთხრა მათ, ვითარ-იგი იხილა გზასა ზედა უფალი, რამეთუ ეტყოდა მას, და ვითარ-იგი დამასკეს შინა განეცხადა სახელითა იესუჲსითა.
და იყო მათ თანა, შევიდოდა და გამოვიდოდა მათ თანა იერუსალჱმს, და განცხადებულად სახელითა უფლისაჲთა.
ეტყოდა და გამოეძიებდა ბერძლ მეტყუელთა მათ; და იგინი ზრახვიდეს მოკლვასა მისსა.
ვითარცა აგრძნეს ესე ძმათა ყოველთა, წარიყვანეს იგი კესარიად და მიგზავნეს იგი ტარსონდ.
ხოლო ეკლესიანი ყოველთა მათ ადგილთა ჰურიასტანისა\თანი Page of ms. P: 210R და გალილეაჲსათანი ეგნეს მშჳდობით, შჱნებულნი და დამტკიცებულნი, და შეუდგეს იგი[ნი] შიშსა უფლისასა; და ნუგეშინის-ცემითა სულისა წმიდისაჲთა განძრიელებულ იყვნეს.
Page of ms. P: 10V და იყო, იქცეოდა რაჲ პეტრე ყოველთა მათ ადგილთა, წარვიდა და მოვიდა იგი წმიდათა მათცა, რომელნი მყოფ იყვნეს ლჳდიას შინა.
და პოვა მუნ კაცი ერთი, რომელსა სახელი ერქუა ენია, რვა წლისა სნეული მდებარჱ იდვა ცხედარსა ზედა თჳსსა, რომელი იყო განრღუეულ.
ჰრქუა მას პეტრე: ენია, განგკურნებს შენ უფალი იესუ ქრისტჱ; აღდეგ და გარდაყარენ სარეცელნი ეგე შენნი, და მუნთქუესვე მეყსეულად აღდგა და აღემართა.
და იხილეს იგი ყოველთა მათ დამკჳდრებულთა ლჳდიაჲსათა, რომელთა-იგი მოაქციეს უფლისა.
და იყო, მუნ იპოეს დედაკაცი ერთი დამოწაფებულ, რომელსა სახელი ერქუა ტაბითა, რომელი გამოითარგმანების ქურციკ; ესე სავსე იყო ქველისსაქმითა და წყალობითა, რომელსა-იგი იქმოდა.
იყო მათ დღეთა ოდენ დასნეულებაჲ მისი და სიკუდილი. დაბანეს მკუდარი იგი და შემოსეს; და აღიღეს და დადვეს ქორსა მას ზედა.
რამეთუ ახს ლჳდიაჲ იგი იოპესა, Page of ms. P: 211R ესმა რაჲ მოწაფეთა მათ, ვითარმედ პეტრე მუნ არს; მიავლინნეს მისა ორნი კაცნი და მიჰრქუეს, ვითარმედ: ნუ გცონინ ვიდრე მოსლვად ჩუენდა ოდენ.
აღდგა მუნთქუესვე პეტრე და წარვიდა მათ თანა; ვითარცა მივიდა, წარუძღუეს და აღიყვანეს ქორსა მას ზედა, და გარემოადგეს ქურივები იგი ყოველი, ტიროდეს და უჩუენებდეს კუბასტებსა და სამოსელსა ყოველსა, რომელსა იქმოდა, მათ თანა რაჲ იყო ტაბითა.
გარდამოდგინებად სცა ყოველი იგი ამბოხი პეტრე და მუჴლნი მოიდრიკნა და თაყუანის-სცა უფალსა; და მოექცა გუამსა მას და ჰრქუა: ტაბითა, განიღჳძე სახელითა უფლისა იესუ ქრისტჱსითა! და მან მეყსეულად აღიხილნა თუალნი თჳსნი; ვითარცა იხილა პეტრე, აღემართა და დაჯდა.
მან ჴელი მისცა მას და აღადგინა, მოუწოდა წმიდათა მათ, ქ[ურივთა და წარ]უდგინა იგი ცოცხალი.
აგრძნა ესე ყოველმან იოპემან, და ჰრწმენა მრავალთა უფალი.
Page of ms. P: 213R და იყო მრავალ დღე დადგრომილ პეტრე იოპეს კაცისა ვის-თანა-მე სიმონის მეპრატაკისასა.
