Page of ms. P: 307R ხოლო მათ ყოველთა წინა დაგასხნეს თქუენ ზედა ჴელნი მათნი და გდევნიდენ და მიგცემდენ თქუენ შესაკრებელსა და საპყრობილესა და მეფეთა წინაშე მიგიყვანებდენ სახელისა ჩემისათჳს.
და გექმნეს Page of ms. P: 307V თქუენ ესე საწამებელ.
დაისხენით ესე გულთა თქუენთა, რაჲთა არა წინაჲსწარ იწურთიდეთ, ვითარმედ: რაჲ სიტყუაჲ მიუგოთ.
რამეთუ მე მოგცე თქუენ პირი და სიბრძნჱ, რომელსა ვერ უძლონ წინა-აღდგომთა თქუენთა.
რამეთუ მიეცნეთ თქუენ მამა-დედათაგან და ძმათა და მეგობართა და ნათესავთა თქუენთა;
და იყვნეთ თქუენ მოძულებულ ყოველთაგან სახელისა ჩემისათჳს.
და თმაჲ თავისა თქუენისაჲ არა წარწმდეს.
მოთმინებითა თქუენითა მოიპოვნეთ სულნი თქუენნი.
Page of ms. P: 247R რაჟამს იხილოთ იერუსალჱმი გარე-მოდგომილი ერითა, მაშინ გულისხმა-ყავთ, რამეთუ მოახლებულ არს მოოჴრებაჲ მისი.
მაშინ რომელნი ჰურიასტანს იყვნენ, ივლტოდენ მთად; და რომელნი იყვნენ შორის მისა, განივლტოდეთ; და რომელნი ველსა გარე იყვნენ, ნუ შევლენენ მუნ.
რამეთუ დღენი შურის-გებისა მისისანი ესე არიან, რაჲთა აღესრულნენ ყოველნი წერილნი.
ხოლო ვაჲ მიდგომილთა და რომელნი აწოებდენ მათ დღეთა შინა, რამეთუ იყოს მუნ ჭირი დიდი ქუეყანასა ზედა და რისხვაჲ ერსა მას ზედა.
და დაეცნენ პირითა მახჳლისაჲთა და წარიტყუენნენ ყოველთაგან წარმართთა; და იერუსალჱმი დათრგუნვილ იქმნეს წარმართთა მიერ, ვიდრემდის აღესრულნენ ჟამნი წარმართთანი.
და იყოს სასწაული მზისა თანა და მთოარისა და ვარსკულავთა ქუეყანასა ზედა; და შეკრებაჲ თესლებისაჲ განკჳრვებითა ოხრისაჲთა, ვითარცა ზღჳსაგან და ძრვისა;
და სულისაგან კაცთაჲსა შიშისაგან მოლოდებისა მომავალისა სოფელსა ამას, რამეთუ ძალნი ცათანი შეიძრნენ.
და იხილონ მაშინ ძჱ კაცისაჲ, მომავალი ღრუბლითა (ძალითა) Page of ms. P: 247V და დიდებითა მრავლითა.
და ვითარცა იწყოს ამან ყოველმან ყოფად, აღიხილენით თუალნი და აღიპყრენით ჴელნი თქუენნი, რამეთუ მოწევნულ არს გამოჴსნაჲ თქუენი.
და ეტყოდა მათ იგავსა: იხილეთ ლეღჳ და ყოველნი ხენი.
რაჟამს გამოვალნ ფურცელი, თჳთ უწყოდეთ, რამეთუ ახლოს არნ ზაფხული.
ეგრევე თქუენ, რაჟამს იხილოთ ესე ყოველი ყოფილი, უწყოდეთ, რამეთუ ახლოს არს სასუფეველი ცათაჲ.
ამენ გეტყჳ თქუენ: არა წარჴდეს ნათესავი ესე, ვიდრემდე ესე ყოველი იქმნეს.
ცანი და ქუეყანაჲ წარჴდენ, ხოლო სიტყუანი ჩემნი არსადა წარჴდენ.
ეკრძალენით თავთა თქუენთა, ნუუკუე დამძიმდენ გულნი თქუენნი შურითა და მთრვალობითა და ზრუნვითა ამის სოფლისაჲთა, და მეყსეულად მოიწიოს თქუენ ზედა დღჱ იგი.
რამეთუ ვითარცა საფრჴჱ მოუჴდეს მსხდომარეთა პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა.
იღჳძებდით უკუე ყოველსა ჟამსა და ევედრებოდეთ, რაჲთა ღირს იქმნეთ განრინებად ამის ყოვლისაგან, რომელი ყოფად არს დადგრომად წინაშე ძისა კაცისა.
