Page of ms. S: _ Page of ms. L: 535V და იყო, მათ დღეთა შინა, ოდეს ასწავებდა ერსა მას, ახარებდა ტაძარსა მას შინა, ზედამოუჴდეს მღდელთმოძღუარნი იგი და მწიგნობარნი მოხუცებულითურთ,
ეტყოდეს მას და ჰრქუეს: მითხარ ჩუენ, რომლითა ჴელმწიფებითა ამას იქმ, ანუ ვინ მოგცა შენ ჴელმწიფებაჲ ესე?
მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: გკითხო თქუენ სიტყუაჲ, და მითხართ მე:
ნათლის-ცემაჲ იოვანესი ზეცით იყო ანუ კაცთაგან?
ხოლო იგინი შეიზრახნეს Page of ms. L: 536R ურთიერთას და იტყოდეს: უკუეთუ ვთქუათ, ვითარმედ: ზეცით, გურქუას ჩუენ: რაჲსათუის არა გურწმენა მისი?
უკუეთუ ვთქუათ: კაცთაგან, ყოველმან ერმან ქვაჲ დამკრიბოს ჩუენ, რამეთუ სარწმუნო არს იოვანე წინაწარმეტყუელად.
მიუგეს მათ და ჰრქუეს: არა ვიცით.
და იესუ ჰრქუა მათ: არცა მე გითხრა თქუენ, რომლითა ჴელმწიფებითა ამას ვიქმ.
Page of ms. L: _ Page of ms. P: 349R და იწყო იგავით სიტყუად მათა: კაცმან ვინმე დაასხა ვენაჴი და მისცა მოქმედთა და წარვიდა.
ჟამსა თჳსსა მიუვლინა მოქმედთა მათ მონაჲ, რაჲთა ნაყოფისა მისგან მოართუან. ხოლო მოქმედთა მათ სცეს და ტანჯეს იგი და წარავლინეს ცარიელი.
მერმე კუალად მიავლინა სხუაჲ მონაჲ. ხოლო მათ იგიცა გუემეს და წარავლინეს ცარიელი.
და მერმე შესძინა მესამედ და მიავლინა სხუაჲ მონაჲ. ხოლო მათ შეიპყრეს და დასდვეს წყლულებაჲ და გამოაძეს გარე.
და თქუა უფალმან მის ვენაჴისამან: რაჲ-მე ვყო, მივავლინო ძჱ ჩემი საყუარელი, ვინ იცის, მისი შეიკდიმონ.
ხოლო ქუეყანისმოქმედთა მათ Page of ms. P: 349V ვითარცა იხილეს იგი, ზრახვა-ყვეს ურთიერთას და თქუეს: ესე არს მკჳდრი, მოვედით და მოვკლათ იგი, რაჲთა ჩუენდა იყოს სამკჳდრებელი ესე ...
და განიყვანეს იგი გარეშე სავენაჴესა მას და მოკლეს. აწ რაჲ უყოს უფალმან სავენაჴოჲსამან?
მოვიდეს და წარწყმიდნეს ქუეყანისმოქმედნი იგი და მისცეს ვენაჴი იგი სხუათა. ხოლო მათ ვითარცა ესმა ესე, თქუეს: ნუ იყოფინ!
ხოლო თავადმან მიხედა მათ და ჰრქუა: ვითარ არს წერილი ესე: ლოდი, რომელ შეურაცხ-ყვეს მაშჱნებელთა, იგი იქმნა თავ კიდეთა?
ყოველი, რომელი დაეცეს ლოდსა მას ზედა, შეიმუსროს; და რომელსა ზედა დაეცეს, განიქრიოს.
და უნდა მღდელთ-მოძღუართა მათ და მწიგნობართა დასხმად ჴელთა მათთა მას ჟამსა შინა და ეშინოდა ერისა მისგან, რამეთუ გულისხმა-ყვეს, რამეთუ მათთჳს თქუა იგავი ესე.
Page of ms. P: 31R მოვ-ვინმე-უჴდეს მას ჟამსა შინა სადუკეველნი, რომელნი აცილობდეს, ვითარმედ აღდგომაჲ მკუდართაჲ არა არს, და ჰკითხეს მას და ეტყოდეს:
მოძღუარ, მოსე ესრე დაგჳწერა ჩუენ: უკუეთუ ვისმე ძმაჲ მოუკუდეს და ესუას მას ცოლი და იგი უშვილოჲ იყოს, რაჲთა შეირთოს ცოლი იგი მისი ძმამან მისმან და აღუდგინოს თესლი ძმასა თჳსსა.
შჳდნი ძმანი იყვნეს ჩუენ შორის. და პირველმან მან შეირთო ცოლი და მოკუდა უშვილოჲ.
და მეორემან და მესამემან,
ვიდრე მეშჳდედმდე, და არა დაშთა შვილი.
და მათსა შემდგომად მოკუდა დედაკაცი იგი.
აწ უკუე აღდგომასა მკუდართასა ვისა მათგანისა იყოს იგი ცოლად, რამეთუ შჳდთავე ესუა იგი?
მიუგო მათ იესუ და ჰრქუა: ნაშობნი ამის სოფლისანი იქორწინებიან და განჰქორწინებენ;
ხოლო რომელნი-იგი ღირს იქმნნენ საუკუნესა მას მიმთხუევად და აღდგომასა მკუდრეთით, არცა იქორწინებიან, არცა განჰქორწინებენ,
არცა სიკუდიდ მერმე ჴელ-ეწიფების, რამეთუ სწორ ანგელოზთა არიან და ძენი ღმრთისანი და აღდგომისანი არიან.
რამეთუ აღდგენ მკუდარნი, მოსეცა აუწყა მაყლოანსა მას ზედა, ვითარცა-იგი იტყჳს უფალსა ღმერთსა აბრაჰამისსა და ღმერთსა ისაკისსა და ღმერთსა იაკობისსა.
რამეთუ ღმერთი არა არს მკუდართაჲ, არამედ ღმერთი ცხოველთაჲ, რამეთუ ყოველნი ცხოველ არიან მის წინაშე.
