Page of ms. P: 261V და ეტყოდა მოწაფეთაცა: კაცი ვინმე იყო მდიდარი, რომელსა ესუა მნჱ; და შეასმინეს იგი, ვითარმედ განაბნია ნაყოფი მისი.
და მოუწოდა და ჰრქუა მას: რაჲ არს, რომელი-ესე მესმის შენთჳს? მომეც მე სიტყუაჲ სამნოჲსა შენისათჳს, რამეთუ არღარა ჴელ-გეწიფების ამიერითგან მნეობად.
ხოლო მნემან მან თქუა გულსა თჳსსა: რაჲ ვყო, რამეთუ უფალი ჩემი მიმიღებს სამნოსა? თხრად არა ძალ-მიც, თხოვად მრცხუენის.
არა უწყი, რაჲ ვყო, რაჲთა, რაჟამს განვდგე მნეობისაგან, შემიწყნარონ სახლთა მათთა.
და მოუწოდა კაცად-კაცადსა თანა-მდებსა უფლისა თჳსისასა და ჰრქუა პირველსა მას: რაოდენი თანა-გაც უფლისა ჩემისაჲ?
ხოლო მან ჰრქუა: ათი საწნეხელი ზეთისაჲ Page of ms. P: 262R და ჰრქუა: მიიღე ჴელით-წერილი შენი და დაწერე ერგასისი.
მერმე სხუასა ჰრქუა: შენ რაოდენი თანა-გაც? ხოლო მან თქუა; ასი ოცდაათეული იფქლისაჲ. ჰრქუა მასცა: მიიღე ჴელითწერილი შენი და დაწერე ოთხმეოცი.
და აქო უფალმან მნჱ იგი სიცრუვისაჲ, რამეთუ გონიერად ყო. რამეთუ ძენი ამის სოფლისანი უგონიერჱს არიან უფროჲს ძეთა სასუფეველისათა ნათესავსა შორის მათსა.
და მე გეტყჳ თქუენ: ისხენით თავისა თქუენისა მეგობარნი მამონაჲსა ამისგან სიცრუვისა, რაჲთა, რაჟამს მოაკლდეთ თქუენ ამიერ სოფლით, შეგიწყნარნენ თქუენ საყოფელთა მათ საუკუნეთა.
სარწმუნოჲ იგი მცირესა ზედა მრავალსაცა ზედა სარწმუნო არს: და რომელი მცირესა ზედა ცრუ არს, მრავალსაცა ზედა ცრუ არს.
უკუეთუ სიცრუევესა მას ზედა მამონაჲსსა სარწმუნო არა იქმნეთ, ჭეშმარიტი იგი ვინ გარწმუნოს თქუენ?
და უკუეთუ სხუასა მას სარწმუნო არა იქმნეთ, ჭეშმარიტი იგი ვინ გითხრას თქუენ?
არავის მონასა ჴელ-ეწიფების ორთა უფალთა მონებად: ანუ ერთი იგი სძულდეს და ერთი იგი შეიყუაროს, ანუ ერთისაჲ მის თავს-იდვას და ერთი იგი შეურაცხ-ყოს. ვერ ჴელ-ეწიფების ღმრთისა მონებად და მამონაჲსა.
ესმოდა ესე ყოველი ფარისეველთაცა, რამეთუ ვეცხლისმოყუარე იყვნეს და შეურაცხ-ჰყოფდეს მას.
ეტყოდა მათ: თქუენ ხართ, რომელნი განიმართლებთ თავთა თჳსთა წინაშე კაცთა, ხოლო ღმერთმან იცნის გულნი თქუენნი, Page of ms. P: 262V რამეთუ კაცთა შორის მაღალი საძაგელ არს წინაშე ღმრთისა.
შჯული და წინაწარმეტყუელნი ვიდრე იოვანესამდე: მიერითგან სასუფეველი ღმრთისაჲ ეხარების.
Page of ms. P: 136V კაცი ვინმე იყო მდიდარი და იმოსებოდა იგი მარადის ძოწეულითა და ბისონითა და იხარებდა იგი ბრწყინვალედ.
გლახაკი ვინმე იყო, სახელით ლაზარე, დავრდომილი იდვა ბჭეთა მისთა სალმობითა ძჳრ-ძჳრადითა, ხედავნ და ეჴუებინ.
და გულმან ჰრქჳს განძღებად ნაბიჭევისაგან მის მდიდრისა. არამედ ძაღლნიცა მოვიდიან და ჰლოშნიდიან წუთხსა მისსა.
და იყო, რაჟამს მოკუდა გლახაკი იგი, წარიყვანეს ანგელოზთა და მიიყვანეს და შთაუსუეს წიაღთა აბრაჰამისთა. მოკუდა მდიდარიცა იგი და დაეფლა.
და ჯოჯოხეთს აღიხილნა თუალნი თჳსნი, იყო რაჲ იგი გუემასა შინა, და იხილა აბრაჰამი შოვრით და ლაზარე წაიღთა მისთა.
აღიმაღლა ჴმაჲ თჳსი, იწყო სიტყუად და იტყოდა: მამაო აბრაჰამ, შემიწყალე მე და მოავლინე ლაზარე, რაჲთა დააწოს მწუერვალი თითისა მისისაჲ წყალსა და მოუსუას ბაგეთა ჩემთა და განმიგრილოს ენაჲ ჩემი, რამეთუ ვიარები ალსა ამას შინა.
მიუგო აბრაჰამ და ჰრქუა მას: მოიჴსენე, შვილო, რამეთუ შეიწყნარე შენ კეთილი ცხორებასა შენსა, და ეგრეცა ლაზარე ძჳრი იგი თავს-იდვა. აწ ესერა ესე აქა ნუგეშინის-ცემულ არს, და შენ ეგერა იარები.
და მერმე რაჲღა გრქუა, ამათ ყოველსა შორის თქუენსა და ჩუენსა მთხრებლი ერთი არს, ვითარმედ ამიერ თუ ვისმე უნდეს წიაღ-სლვაჲ თქუენდა, ვერ ჴელ-ეწიფების და ვერცაღა მაგიერ აქა წიაღმოჴდეს.
მერმე იწყო სიტყუად და თქუა: უკუე გევედრები შენ, მამაო აბრაჰამ, რაჲთა მი\ავლინო Page of ms. P: 137R ეგე სახიდ მამისა ჩემისა,
რამეთუ არიან ჩემნი ხუთნი ძმანი, რაჲთა მივიდეს და უთხრას მათ, და არა მოვიდენ ადგილსა ამას სატანჯველისასა.
ჰრქუა მას აბრაჰამ: მუნ არიან, შვილო, მოსე და წინაწარმეტყუელნი მათი ისმინედ.
ხოლო მან ჰრქუა მას: არა თუ ვინმე მკუდრეთით მივიდეს, არა ჰრწმენეს.
ჰრქუა მას აბრაჰამ: უკუეთუ მოსესი და წინაწარმეტყუელთაჲ არა ისმინონ, მკუდრეთითცა თუ ვინმე აღდგეს, არავე ჰრწმენეს.
