Page of ms. L: _ Page of ms. P: 57V და იყვნეს ყოველნი მეზუერენი და ცოდვილნი მახლობელად იესუჲსა და ისმენდეს მისსა.
და დრტჳნვიდეს ფარისეველნი და მწიგნობარნი და იტყოდეს, ვითარმედ: ესე ცოდვილთა შეიწყნარებს, ჭამს და სუამს მათ თანა.
და ეტყოდა მათ იგავსა და ჰრქუა მათ:
ვის თქუენგანსა ედგას ასი ცხოვარი და წარუწყმდეს მას ერთი მათგანი, არა-მე დაუტევნესა ოთხმეოც და ცხრამეტნი იგი უდაბნოსა ზედა და წარვიდეს წარწყმედულისა მისთჳს, ვიდრემდის პოს იგი?
და პოოს რაჲ იგი, აისუას მჴართა თჳსთა ზედა სიხარულით:
და მოვიდის იგი სახიდ და მოუწოდის მეგობართა და მოძმეთა თჳსთა და ჰრქუას მათ: ჩემ თანა გიხაროდენ, რამეთუ ვპოვე ცხოვარი იგი ჩემი წარწყმედული.
გეტყჳ თქუენ: ეგრეჱთ იყოს სიხარული ცათა შინა ერთისათჳს ცოდ\ვილისა, Page of ms. P: 58R რომელმან შეინანოს, ვიდრე-ღა [არა] ოთხმეოც და ცხრამეტთა მართალთა, რომელთა არა უჴმს სინანული.
გინა დედაკაცსა რომელსა აქუნდეს ათი სატირი და წარუწყმდეს ერთი სატირი, არა-მე აღანთოსა სანთელი და მოჰმართოს სახლი და ეძიებდეს გულს-მოდგინედ, ვიდრემდის პოოს იგი?
და პოოს რაჲ, მოუწოდის მეგობართა და მოძმეთა თჳსთა და ჰრქუას მათ: ჩემთანა გიხაროდენ, რამეთუ ვპოვე სატირი იგი, რომელ წარმიწყმდა.
გეტყჳ თქუენ: ესრჱთ იყოს სიხარული ცათა შინა წინაშე ანგელოზთა ღმრთისათა ერთსა ზედა ცოდვილსა, რომელმან შეინანოს.
Page of ms. P: 77V კაცსა ვისმე ესხნეს ორ ძე.
და ჰრქუა უმრწემჱსმან Page of ms. P: 78R მან მამასა თჳსსა: მომეც მე, რომელი მხუდების ნაწილი სამკჳდრებელისა ჩემისაჲ. და განუყო საცხორებელი თჳსი.
და შემდგომად არა მრავალთა დღეთა შეიკრიბა უმრწემჱსმან მან ძემან და წარვიდა შორსა სოფელსა და მუნ განაბნია ყოველი ნაყოფი, რამეთუ ცხონდებოდა იგი არაწმიდებით.
და ვითარცა წარწყმიდა მან ყოველი, იყო შიმშილი ძრიელი მას სოფელსა, და იწყო მოკლებად.
და მივიდა და შეუდგა ერთსა მოქალაქესა მის სოფლისასა, ხოლო მან წარავლინა იგი ველად ძოვნად ღორთა.
და გული უთქუამნ განძღებად მუცლისა თჳსისა კერატისა მის[გან], რომელსა ჭამედ ღორნი იგი, და არავინ სცის მას.
განიზრახა თავსა თჳსსა და თქუა: რაოდენთა სასყიდლით-დადგინებულთა მამისა ჩემისათა ჰმატს პური, და მე აქა შიმშილითა მოვწყდები.
აღვდგე და წარვიდე მამისა ჩემისა და ვჰრქუა მას: მამაო, ვცოდე ცად მიმართ და წინაშე შენსა,
და არა ვარ ღირს ძედ წოდებად შენდა, მყავ ვითარცა ერთი მუშაკთა შენთაგანი.
და აღდგა და მივიდა იგი მამისა თჳსისა. და ვიდრე შორსღა იყო, იხილა იგი მამამან მისმან და შეეწყალა. და მირბიოდა იგი და დავარდა ქედსა მისსა ზედა და ამბორს-უყოფდა მას.
და ჰრქუა ძემან მან: მამაო, ვცოდე ცად მიმართ და შენ წინაშე, და არღარა [ღირს] ვარ წოდებად ძედ შენდა. მყავ ვითარცა ერთი მუშაკთა შენთაგანი.
და ჰრქუა მამამან მისმან მონათა თჳსთა: გამოიღეთ სამოსელი იგი პირველი და შეჰმოსეთ მაგას და მიეცით ბეჭედი ჴელსა მისსა და ჴამლი ფერჴთა.
და მოიბთ ზუარაკი იგი მსუქანჱ და დაკალთ [და ვჭამოთ] და ვიხარებდეთ,
რამეთუ ძჱ ჩემი მომკუდარ იყო და განცოცხლდა, წარწყმედულ იყო და იპოვა. და იწყეს განცხრომად.
და იყო ძჱ იგი მისი უხუცჱსი ველსა გარე და ვითარცა მოვიდა იგი და მოეახლა სახლსა მას, ესმა ჴმაჲ განცხრომისა და სიხარულისაჲ.
და მოუწოდა ერთსა მონათაგანსა და ჰკითხვიდა, ვითარმედ: რაჲ არს ესე?
ხოლო მან ჰრქუა, რამეთუ: ძმაჲ შენი მოსრულ არს, და დაკლა მამამან შენმან ზუარაკი იგი ჭამებული, რამეთუ ცოცხლებით მოვიდა იგი.
ხოლო იგი განრისხნა და არა უნდა შინ შესლვის. გამოვიდა მამაჲ მისი და ჰლოცვიდა მას.
მიუგო და ჰრქუა მამასა თჳსსა: აჰა ესერა ესოდენ წელ გმონე შენ და არასადა გარდავჰჴედ მცნებათა შენთა; და არასადა მომეც თიკანი ერთი, რაჲთამცა მეგობართა ჩემთა თანა ვიხარე.
ხოლო ოდეს მოვიდა ძჱ ესე შენი, რომელმან შეჭამა საცხორებელი შენი მეძავთა თანა, დაუკალ მას ზუარაკი იგი ჭამებული.
ხოლო მან ჰრქუა მას: შვილო, შენ მარადის ჩემთანა ხარ, და ყოველი ჩემი შენი არს.
ხოლო მხიარულებაჲ და სიხარული ჯერ-არს, რამეთუ ძმაჲ ესე შენი მომკუდარ იყო და განცოცხლდა, წარწყმედულ იყო და იპოვა.
