Page of ms. L: 612R და იყო სხუასაცა შაბათსა, შევიდა თავადი შესაკრებელსა მათსა და ასწავებდა მათ. და იყო მუნ კაცი, რომელსა ჴელი მარჯუენჱ განჴმელი ედგა.
უმზირდეს მას მწიგნობარნი და ფარისეველნი, უკუეთუმცა შაბათსა განკურნა, რაჲთა პოონ, ვითარმცა შეასმინეს იგი.
ხოლო თავადმან იცნოდა ზრახვანი მათნი და ჰრქუა კაცსა მას, რომელსა ჴელი განჴმელი ედგა: აღდეგ და წარმოდეგ შორის! ხოლო იგი აღდგა და დადგა შორის.
ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: გკითხო თუ თქუენ სიტყუაჲ: რაჲ ჯერ-არს შაბათსა Page of ms. L: 612V შინა: კეთილი საქმჱ ანუ ბოროტისაჲ ყოფაჲ? სულისაჲ ცხორებაჲ ანუ მოკლვაჲ?
და მიხედა მათ ყოველთა და ჰრქუა კაცსა მას: განირთხ ჴელი შენი! ხოლო მან განირთხა, და მოეგო ჴელი მისი, ვითარცა იგი სხუაჲ.
ხოლო იგინი აღივსნეს მანკიერებითა და ზრახვიდეს ურთიერთას, უკუეთუმცა უყვეს რაჲმე იესუს.
Page of ms. L: _ Page of ms. P: 135R და იყო, მათ დღეთა შინა თავადი შევიდა მთად კერძო ლოცვად და ღამესა ათევდა ლოცვითა ღმრთისა მიმართ.
და ოდეს განთენა, მოუწოდა მოწაფეთა თჳსთა და გამოირჩინა ათორმეტნი მათგანნი, რომელთაცა მოციქულად უწოდა:
სიმონ, რომელსა ჰრქჳან პეტრე, და ანდრეა, ძმაჲ მისი, იაკობ და იოვანე, ფილიპე და ბართლომე,
მათეოზ და თომა, იაკობ ალფჱსი და სიმონ, რომელსა ერქუა მოშურნე,
და იუდა იაკობისი და იუდა ისაკრიოტელი, რომელიც იყო მიმცემელი.
და გარდამოვიდა მათ თანა და დადგა ადგილსა ველსა, და ერი იგი მოწაფეთა მისთაჲ და სხჳსა ერისა სიმრავლჱ ფრიადი ჰურიასტანით და იერუსალჱმით და ზღჳს-კიდისაჲ, ტჳროსით და სიდონით,
რომელნი მოსრულ იყვნეს სმენად მისგან და განკურნებად სნეულებათა მათთა; და ურვილნი იგი სულთაგან არაწმიდათა განიკურნებოდეს.
და ყოველი იგი ერი ეძიებდა შეახლებად მისა, რამეთუ ძალნი გამოვიდოდეს მისგან, და განჰკურნებდა ყოველთა.
Page of ms. P: 258V და თავადმან აღიხილნა თუალნი მისნი მოწაფეთა მიმართ თჳსთა და ეტყოდა: ნეტარ ხართ გლახაკნი სულითა, რამეთუ თქუენი არს სასუფეველი ცათაჲ;
ნეტარ ხართ, რომელთა გმშიის აწ, რამეთუ განსძღეთ;
ნეტარ იყვნეთ, რაჟამს მოგიძულნენ თქუენ კაცთა და ოდეს გამოგასხნენ თქუენ და განჴადონ სახელი თქუენი, ვითარცა ბოროტთაჲ, ძისათჳს კაცისა.
გიხაროდენ მას დღესა შინა და მხიარულ იყვენით, რამეთუ აჰა ესერა სასყიდელი თქუენი დიდი არს ცათა შინა, რამეთუ ესრჱთ უყოფდეს წინაწარმეტყუელთა მამანი მათნი.
ხოლო ვაჲ თქუენდა, მდიდარნო, რამეთუ მიგიღებიეს ნუგეშინის-ცემაჲ [თქუენი].
ვაჲ თქუენდა, განმაძღარნო აწ, რამეთუ გშიოდის; ვაჲ თქუენდა, რომელნი იცინით აწ, რამეთუ იგლოვდეთ და სტიროდით.
ვაჲ თქუენდა, რაჟამს კეთილსა გეტყოდიან [თქუენ ყოველნი კაცნი], რამეთუ ესრეთვე კეთილსა უყოფდეს ცრუ-წინაწარმეტყუელთა მამანი მათნი.
ხოლო თქუენ გეტყჳ, რომელთა-ეგე გესმის: გიყუარდედ მტერნი თქუენნი და კეთილსა უყოფდით მოძულეთა თქუენთა.
Page of ms. P: 259R აკურთხევდით მწყევართა თქუენთა და ილოცვიდით მათთჳს, რომელნი გმძლავრობენ თქუენ.
რომელმან გცეს ყურიმალსა შენსა, მიუპყარ ერთკერძოჲცა; და რომელი მიგიღებდეს სამოსელსა შენსა, კუართსაცა შენსა ნუ აყენებ.
ყოველი რომელი გთხოვდეს, მიეც; და რომელი მიგიღებდეს, ნუ მოჰჴდი.
და ვითარცა-იგი თქუენ გნებავს, რაჲთა გიყონ თქუენ კაცთა, თქუენცა ეგრევე მსაგავსად უყოფდით მათ.
და უკუეთუ გიყუარდენ მოყუარენი თქუენნი, რაჲ მადლი არს თქუენდა? რამეთუ ცოდვილნი მოყუარეთა მათთა ჰყუარობენ.
და უკუეთუ კეთილის-მყოფელთა თქუენთა კეთილსა უყოფდეთ, რომელი მადლი არს თქუენდა? რამეთუ ცოდვილნი ამას ჰყოფენ.
და უკეთუ ავასხებდეთ მათ, რომელთაგან ესა[ვთ] კუალად მოღებად, რომელი მადლი არს თქუენდა? რამეთუ ცოდვილნიცა ცოდვილთა ავასხებენ, რაჲთა მიიღონ სწორი.
ხოლო თქუენ გიყუარდედ მტერნი თქუენნი და კეთილსა იყოფდით და ავასხებდით და ნურას უსასო ჰყოფთ, და იყოს სასყიდელი თქუენი მრავალ, და იყვნეთ ძე მაღლის, რამეთუ იგი თავადი ტკბილ არს უმადლოთათჳსცა და უკეთურთა.
იყვენით თქუენ მოწყალე, ვითარცა მამაჲ თქუენი მოწყალე არს.
Page of ms. P: 299R არა არს მოწაფჱ უფროჲს მოძღურისა, ხოლო განკრძალული იგი იყავნ, ვითარცა მოძღუარი თჳსი.
რაჲსა ჰხედავ წუელსა თუალსა შინა ძმისა შენისასა და დირესა თუალისა შენ\ისას Page of ms. P: 299V არა განიცდი? ანუ ვითარ ჴელ-გეწიფების რქუმად ძმასა შენსა: ძმაო, მაცადე, და აღმოგიღო წუელი თუალისაგან შენისა, და შენისა მაგის თუალისა დირესა არა განიცდი? მზაკუვარო, აღმოიღე დირჱ ეგე თუალისაგან შენისა პირველად და მერმე უხილო აღმოღებად წუელი თუალისაგან ძმისა შენისა.
რამეთუ არა არს ხჱ კეთილი, რომელმან გამოიღოს ნაყოფი ხენეში; არცა კუალად ხჱ ხენეში, რომელმან ყვის ნაყოფი კეთილი.
რამეთუ თითოეული ხჱ თჳსისაგან ნაყოფისა საცნაურ იქმნის; ხოლო არა ეკალთაგან შეკრიბიან ლეღჳ, არცა ყუავილთაგან მოსთულიან ყურძენი.
კეთილმან კაცმან კეთილისაგან საუნჯისა გულისაგან თჳსისა გამოიღის კეთილი, და ბოროტმან კაცმან ბოროტისაგან საუნჯისა გულისა თჳსისა წარმოიღის ბოროტი; რამეთუ ნამეტავისაგან გულისა იტყჳნ პირი მისი.
რაჲსა მეტყჳთ მე: უფალო, უფალო! და არა ჰყოფთ, რომელსა გეტყჳ თქუენ?
ყოველი რომელი მოვალს ჩემდა და ისმენს სიტყუათა ჩემთა და ჰყოფს მათ, გიჩუენო თქუენ, ვისა იყოს მსგავს.
მსგავს არს იგი კაცსა, რომელი აშჱნებნ სახლსა, რომელმან მოთხარა და დააღრმო და დადგა საფუძველო კლდესა ზედა; დიდძრვაჲ რაჲ იყო, ეკუეთა მდინარჱ სახლსა მას და ვერ შეუძლო შეძრვაჲ მისი, რამეთუ დაფუძნებულ იყო კლდესა ზედა.
ხოლო რომელმან ისმინა და არა ყო, მსგავს არს იგი კაცსა, რომელმან აღაშჱნა სახლი მიწასა ზედა თჳნიერ საფუძველისა; რომელსა ეკუეთა მდინარჱ და მეყსეულად დაეცა; და იყო დაცემაჲ სახლისაჲ მას დიდ ფრიად.
