ნუ გშურნ უკეთურთაჲ. ნუცა გშურნ მათი, რომელნი იქმან უშჯულოებასა;
რამეთუ ვითარცა თივაჲ მსთუად განჴმენ და ვითარცა მხალი მწუანვილისაჲ ადრე წარჴდენ.
ესევდ უფალსა, ყავ სიტკბოებაჲ, დაემკჳდრე ქუეყანასა და დაემწყს სიმდიდრესა მისსა .
იშუებ[დ] უფლისა მიმართ და მან მოგცეს შენ თხოვაჲ გულისა შენისაჲ.
განაცხადენ წინაშე უფლისა გზანი შენნი და ესევდ მას, რამეთუ მან ყოს;
გამოაბრწყინვოს ვითარცა ნათელი სიმართლე შენი და განკითხვაჲ შენი - ვითარცა დღე შუაჲთ.
დაემორჩილე უფალსა და ემონე მას, და ნუ გშურნ მათი, რომელთანი წარმართებულ არიან გზანი მათნი კაცისა თანა, რომელი იქმოდის უშჯულოებასა.
დასცხერ რისხვისაგან, დაუტევე გულის წყრომაჲ შენი და ნუ ჰბაძავ უკეთურთა.
რამეთუ უკეთურნი ადრე მოისრნენ, ხოლო რომელთა დაუთმონ უფალსა, მათ დაიმკჳდრონ ქუეყანაჲ,
წუთ, და არა იყოს უღმრთოჲ, ეძიებდე ადგილსა მისსა და არა ჰპოვო;
ხოლო მშუიდთა დაიმკჳდრონ ქუეყანაჲ და იშუებდენ მრავლითა მშჳდობითა.
უმზირინ ცოდვილი მართალსა, დაიღრჭინის მის ზედა კბილნი მისნი;
ხოლო უფალი ეცინინ მას, წინაჲსწარ ხედავნ. რამეთუ მოახნ დღე მისი.
მახჳლი აღიღეს ცოდვილთა, გარდააცუეს მშუილდსა მათსა, [და]ცემად გლახაკისა და დავრდო[მ]ლილისა და მოკლვად მათდა, რომელნი წრფელ არიან გულითა.
მახჳლი მათი განეწონენ გულსა მათსა, და მშჳლდი მათი შეიმუსრენ.
შჯობს მცირედი მართლისაჲ, ვიდრეღა არა მრავალსა მას სიმდიდრესა ცოდვილთასა.
რამეთუ ყოველნი მკლავნი ცოდვილთანი შეიმუსრნენ, ხოლო განამტკიცნეს მართალნი უფალმან.
იცნის უფალმან დღენი უბიწოთანი, და მკჳდრობაჲ მათი უკუნისამდე ეგოს;
არა ჰრცხუენოდის მათ ჟამსა ბოროტსა და დღესა სიყმილისასა განძღენ.
რამეთუ აჰა ესერა ცოდვილნი წარწყმდენ, ხოლო მტერნი უფლისანი დიდებასა ოდენ მათსა და ამაღლებასა მოაკლდენ და ვითარცა კუამლნი განქარდენ.
ივასხის ცოდვილმან და არა მიაგის, ხოლო მართალსა მას ეწყალინ და მისცის.
რამეთუ მაკურთხეველთა მისთა დაიმკჳდრონ ქუეყანაჲ, ხოლო მწყევარნი მისნი მოისრნენ მის მიერ.
უფლისა მიერ სლვაჲ კაცისაჲ წარ[ე]მართოს, და გზაჲ მისი ენებოს მას ფრიად.
უბრკუმეს ღათუ მართალსა, არავე დაეცეს, რამეთუ უფალი ჴელის ამპყრობელ არს მისა.
ყრმა ვიყავ, დავბერდი, არა ვიხილე მართალი დაგდებულ, არცაღა თესლი მისი მთხოელ პურისა.
მარადღე ეწყალინ, ავასხის, და ნათესავი მისი კურთხეულ იყოს,
მოიქეც ბოროტისაგან, ქმენ კეთილი, დავმკჳდრე უკუნითი უკუნისამდე მას ზედა.
რამეთუ უფალსა უყუარს სამართალი და არა დასთხინეს ღირსნი მისნი, უკუნისამდეა̈ დაიცვნეს იგინი; ხოლო ურჩულონი იდევნენ ერთბამად და ნათესავი უღმრთოთაჲ მოისრას.
მართალთა დაიმკჳდრონ ქუეყანაჲ და დაეშენნენ უკუნითი უკუნისამდე მას ზედა.
პირი მართლისაჲ იტყოდის სიბრძნესა და ენამან მისმან თქუას სამართალი.
შჯული ღმრთისა თჳსისაჲ არს გულსა მისსა და არა შეუბრკუმენ სლვანი მისნი.
ხედავნ ცოდვილი მართალსა, ეძიებნ მას, რაჲთამცა მოკლა იგი.
ხოლო უფალმან არა მიუტეოს იგი ჴელთა მისთა, არცა განაცრუვოს იგი, რაჟამს განიკითხვიდეს მას.
დაუთმე უფალსა, დაიცვენ გზანი მისნი; მან აღამაღლოს შენ დამკჳდრებად ქუეყანისა, და მოსრვაჲ ცოდვილთაჲ იხილო.
ვიხილე მე უღმრთოჲ აღმაღლებული და აღმატებული უფროჲს ნაძუთა მათ ლიბანისათა.
თანა-წარვჴედ მუნთქუესვე, არა იყო უღმრთოჲ; ვეძიებდ ადგილსა მისსა და არა ვპოვე .
დაიცევ უბიწოებაჲ და იხილე სიწრფელე, რამეთუ არს ნე[შ]ტ კაცისა მამშჳდებელისა.
ხოლო უშჯულონი იდევნენ ერთბამად, და თესლი ცოდვილთაჲ წარწყმდეს.
რამეთუ ცხორებაჲ მართალთაჲ უფლისა მიერ არს, და მფარველ მათდა არს ჟამსა ჭირისასა.
შეეწიოს მათ უფალი, იჴსნეს იგინი და განარინნეს იგინი ცოდვილთაგან და აცხოვნნეს იგინი, რამეთუ ესვიდეს მას.
