წელსა მესამესა კჳროს მეფისა სპარსთაჲსა სიტყუაჲ გამოეცხადა დანიელსა, რომლისა სახელი ბალტასარ, და ჭეშმარიტ არს სიტყუაჲ; და ძალი დიდი და გულის-ჴმის-ყოფაჲ მოეცა მას ხილვასა მას.
და მათ დღეთა შინა მე Page of ms. J: B133r დანიელ ვიყავ/ გლოვასა შინა სამთა შჳდეულთა დღეთა.
პური გულის-სათქუმელი არა ვჭამე, და ჴორცი, და ღჳნოჲ არა შევიდა პირსა ჩემსა, და საცხებელი არა ვიცხე ვიდრე აღსრულებადმდე სამთა მათ შჳდეულთა დღეთა.
დღესა მას ოც და მეოთხესა თთჳსა მის პირველისასა წელსა მას მესამესა მისრულ ვიყავ, და ვდეგ მდინარესა მას დიდსა, ესე იგი არს ტიგრისი, ეკდეკელს.
და აღვიხილენ თუალნი, და ვიხილე; და აჰა ესერა კაცი შემოსილი ბადენითა, და წელნი მისნი მორტყმულ ოქროჲთა ოფაზითა.
და გუამი მისი ბრწყინვალე და წმიდა, და პირი მისი ვითარცა ხილვაჲ ელვისაჲ, და თუალნი მისნი ვითარცა ლამპარნი ცეცხლისანი, და მკლავნი და წჳვნი მისნი ვითარცა რვალი ბრწყინვალჱ, და ჴმაჲ სიტყუათა მისთაჲ ვითარცა ჴმაჲ ერისა მრავლისაჲ.
და მე დანიელ მარტომან ვიხილე ხილვაჲ ესე, და რომელნი იყვნეს ჩემ თანა არა იხილეს ჩუენებაჲ იგი, არამედ განკჳრვებაჲ დიდი დაეცა მათ ზედა, და ივლტოდეს შიშით.
და მე მარტოჲ დავშთი, და ვიხილე გამოჩინებაჲ ესე დიდი, და არა დაშთა ჩემ თანა ძალი, და დიდებაჲ ჩემი გარდაიქცა განრყუნილებად, და არა დამადგრა ძალი.
და მესმა ჴმაჲ სიტყუათა მისთაჲ, და ვითარ მესმოდა, ვიქმენ მე მწუხარე, და პირი ჩემი დამედრიკა ქუეყანად.
და აჰა ესერა ჴელი რომელი შემახო მე, და აღმადგინა მე მუჴლთა ჩემთა ზედა,
და მრქუა მე, დანიელ კაცო გულის-სათქუმელო გულის-ჴმა-ყვენ სიტყუანი, რომელთა უიტყჳ შენდა. და დეგ სადგომელსა შენსა ზედა, რამეთუ მოვივლინე შენდა, და ვითარცა მეტყოდა სიტყუათა მათ, აღვდეგი ძრწოლით,
და მრქუა მე; ნუ გეშინინ დანიელ, რამეთუ პირველით დღითგან ვინაჲთგან მიეც გული შენი გულის-ჴმის-ყოფად და ძჳრის-ხილვად წინაშე ღმრთისა, შეისმეს სიტყუანი შენნი, და მოვედ მე სიტყუათა შენთათჳს.
და მთავარი იგი სპარსთა მეფობისაჲ დგა წინაშე ჩემსა ოც და ერთ დღჱ, და აჰა მიქ<ა>ელ Page of ms. J: B133v ერთი მთავართა/განი პირველთაჲ მოვიდა შეწევნად ჩემდა, და იგი დაუტევე მთავრისა მის თანა მეფ<ობ>ისა სპარსთაჲსა.
და მოვედ გულის-ჴმის-ყოფად შენდა რავდენი შეემთხუეოდის ერსა შენსა უკუანაჲსკნელთა დღეთა, რამეთუ ხილვაჲ ესე დღეთა მათ ოხჭნისათა.
და სიტყუასა მას მისსა ჩემდა მომართ მსგავსად სიტყუათა ამათ მივეც პირი ჩემი ქუეყანად.
და აჰა ესერა მსგავსმან ძისა კაცისამან შემახო ბაგეთა ჩემთა, და აღვაღე პირი ჩემი, და ვიტყოდე და ვარქუ მდგომარესა მას ჩემ წინაშე; უფალო ხილვასა მას შენსა გარდაიქცეს ნაწლევნი ჩემნი ჩემ შორის, და არა იყო ჩემ თანა ძალი .
და ვითარ უძლოს მონამან შენმან დგომად და სიტყუად უფლისა ამის ჩემისა თანა, და ჩემ თანა ამიერითგან არღარა დაშთეს ძალი, და სული არა დაადგრეს ჩემ თანა.
და შესძინა და შემახო ვითარცა ხილვამან კაცისამან, <და> განმაძლიერა მე.
და მრქუა; ნუ გეშინინ კაცო გულის-სათქუმელო; მშჳდობაჲ შენდა; მჴნე იყავ, და განძლიერდი, ვითარცა მეტყოდა მე ანგელოზი იგი, განვძლიერდი და ვარქუ;
იტყოდენ უფალი ჩემი, და განმაძლიერა მე და მრქუა მე; უკუეთუ უწყი რაჲსათჳს მოსრულ ვარ შენდა, და აწ მოვაქციო ბრძოლაჲ მთავრისა მის თანა სპარსთაჲსა, და მე გარდამოვიდოდე, და მთავარი იგი იონთაჲ მოვიდოდა;
არამედ გითხრა შენ დაწერილი წიგნსა ჭეშმარიტებისა, და არა ვინ არს ერთიცა შემწე ჩემ თანა მათთჳს, გარნა მიქ<ა>ელ მთავარი თქუენი.
