პირველსა წელსა დარიოზისა ძისა ასუერის<ს>ა ნათესავისაგან უჟიკთაჲსა, რომელი მეფობდა მეფობასა ქალდეველთაჲსა.
მე დანიელ გულის-ჴმა-ვყავ წიგნთაგან რიცხვსა წელთაჲსა, რომელ იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ იერემიაჲსა წინაწარმეტყუელისა აღსრულებისა მის მოოჴრებისა იჱრუსალემისა სამეოც და ათ წელ.
და მივეც პირი ჩემი უფლისა მიმართ გამოძიებად Page of ms. J: B131v ლოცვისა და ვედრებისა მარხვითა და ძაძითა.
და ვილო/ცევდ უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩემისა, და აუვარებდ, და ვთქუ; უფალო ღმერთო დიდო და საკჳრველო და ძლიერო, რომელმან დაუმარხი აღთქუმაჲ და წყალობაჲ მოყუარეთა შენთა, რომელთა დაიმარხნიან მცნებანი შენნი,
შეგცოდეთ; უმსახურებელ ვიქმნენით, და განგიდეგით შენგან, და გარდავიქეცით მცნებათაგან შენთა და სამართალთაგან შენთა.
და არა ვისმინეთ მონათა შენთა წინაწარმეტყუელთაჲ, რომელნი ეტყოდეს მეფეთა ჩუენთა და მთავართა სახელითა შენითა და ყოველსა ერსა ქუეყანისასა,
შენდა უფალო სიმართლჱ, და ჩუენდა სირცხჳლი პირისა ჩუენისაჲ, ვითარცა დღესა მას კაცისა ჰურიასტანელისა და მკჳდრთა იჱრუსალემისათა და ყოველთა ისრაჱლისათა, რომელნი იგი ახლოს არიან, და რომელნი იგი შორიელ არიან ყოველსა ქუეყანასა ზედა, და მიმოდააბნიენ შენ იგინი ურჩებითა მათითა, რომელნი იგი არა დაგემორჩილნეს შენ.
უფალო ჩუენდა სირცხჳლი პირისა ჩუენისაჲ და მეფეთა მათ ჩუენთა და მამათა მათ ჩუენთა, რომელთა იგი შეგცოდეს შენ.
უფალსა ღმერთსა ჩუენსა, შენნი არიან წყალობანი, და შენნი არიან ლხინებანი, რამეთუ განგიდეგით,
და არა ვისმინეთ ჴმაჲ შენი უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲ სლვად შჯულთა შინა შენთა, რომელნი იგი მისცენ პირის-პირ ძამათა ჩუენთა ჴელითა მით წინაწარმეტყუელთა შენთაჲთა.
და ყოველი ისრაჱლი გარდაჰჴდა შჯულსა შენსა, და გარდააქციეს, რაჲთა არა ისმინონ ჴმისა მაგის შენისა, და მოვიდა და მოიწია ჩუენ ზედა წყევაჲ იგი, და ფიცი იგი რომელ წერილ არს შჯულსა მოსესსა მონისა შენისასა, რამეთუ შევსცოდეთ ჩუენ მას.
და განამტკიცნა მან სიტყუანი იგი მისნი, რომელთა იგი იტყოდა ჩუენ ზედა, და მსაჯულთა მათ ჩუენთა ზედა, რომელნი იგი გუსჯიდეს ჩუენ მოვლინებად ჩუენ ზედა ესე-ვითარი ჭირი დიდდიდი, რომელი არა სადა ყოფილ იყო, და არცა ყოფად არს ცასა ქუეშჱ ყოველსა რაჲ იგი დღენი ედგნეს იჱრუსალემსა.
ვითარცა იგი წერილ არს შჯულსა მოსე<ს>სა, ესე ყოველი მოვიდა და მოიწია ჩუენ ზედა, და ვერ ვაგეთ ჩუენ ლოცვად წინაშე Page of ms. J: B132r პირსა უფლისა ღმრთისა ჩუენისასა/ მოქცევად ჩუენდა უშჯულოებისაგან ჩუენისა, და გულის-ჴმის-ყოფად ჩუენდა ყოველი ჭეშმარიტებაჲ უფლისა ჩუენისაჲ.
და განიღჳძა უფალმან ღმერთმან ჩუენმან ძჳრის-საქმესა მას ჩუენსა ზედა, და მოავლინა ესე ყოველი რაჲვე ჩუენ ზედა, რამეთუ მართლ არს უფალი ღმერთი ჩუენი ყოველსა ზედა ყოფასა მისსა, რაჲცა მიყო ჩუენ, რამეთუ არა ვისმინეთ ჴმისა მისისაჲ.
და აწ უფალო დმერთო ჩუენო, რომელმან გამოიყვანე ერი შენი ქუეყანით ეგჳპტელთაჲთ ჴელითა შენითა მტკიცითა, და <ჰ>ყავ შენ სახელი ვითარცა დღე ესე, ვცოდეთ ჩუენ; უშჯულო ვიქმნენით.
უფალო ყოველსა შინა არს წყალობაჲ შენი; გარე-მიაქციე გულის-წყრომაჲ რისხვისა შენისაჲ ქალაქისა შენისაგან იჱრუსალემისა, და მთისაგან წმიდისა შენისა, რამეთუ ცოდვითა ჩუენითა და უშჯულოებითა მამათა ჩუენთაჲთა იჱრუსალემი და ერი იგი შენი საყუედრელად მიეცნეს ყოველსა შორის, რომელნი იგი იყვნეს გარემოჲს ჩუენსა.
და აწ შეგესმინ ჩუენი უფალო ღმერთო ჩუენო ლოცვაჲ მონისა შენისაჲ, და შეიწირენ თაყუანის-ცემანი მისნი, გამოაჩინე პირი შენი სიწმიდესა ზედა შენსა, რომელი იგი მოიოჴრა შენთჳს უფალო.
მოყავ ყური შენი ღმერთო, და ისმინე ჩუენი; აღიხილენ თუალნი შენნი და იხილე განრყუნილებაჲ ჩუენი და ქალაქისა მის შენისაჲ, რომელსა დაედვა სახელი შენი მას ზედა, რამეთუ არა სიმართლითა ჩუენითა მიმიპყრიეს გული შეწყნარებასა ჩუენსა, არამედ წყალობისა შენისა-ებრ.
ისმინე ჩუენი უფალო, და მილხინე ცოდვათა ჩუენთაგან, მოხედენ უფალო; ყავ უფალო, და ნუ მაყოვნებ სახელისა შენისათჳს უფალო ღმერთო ჩუენო, რამეთუ სახელი შენი დებულ არს ზედა ქალაქსა ამის შენსა.
მე ვიდრე ვიტიყოდე და მიუთხრობდ ცოდვათა ჩემთა და ცოდვათა ერისა ჩემისა ისრაჱლისათა, და მე შე-ოდენ-ვაწყალებდ თავსა ჩემსა წინაშე უფლისა ღმრთისა ჩემისა მთისა მის წმიდისა უფლისა ღმრთისა ჩემისა.
იყვნენ ოდენ სიტყუანი იგი ლოცვისანი პირსა შინა ჩემსა და აჰა ესერა ვხედევდ კაცსა მას გაბრიელს, რომელი იგი ვიხილე პირველსა მას ჩუენებასა Page of ms. J: B132v ჩემსა ფრინვით მომავალსა;
და შემომეახლა მე ჟამსა ოდენ მწუ/ხრისა მსახურებასა, და მეცნიერ მყო მე, და მეტყოდა მე და თქუა; დანიელ აწ მოსრულ ვარ უწყებად შენდა.
ვითარცა დასაბამსა მას ლოცვათა შენთასა გამოვიდეს სიტყუანი პირისაგან შენისა, და მე მოვედ თხრობად შენდა, რამეთუ კაცი სანატრელი ხარი შენ. აწ განიზრახე სიტყჳთა მაგით შენითა და გულსა დაიდევ ჩუენებაჲ ეგე რომელი იხილე;
სამეოც და ათნი შჳდეულნი დაებადნეს ერსა მას შენსა ზედა და ზედა ქალაქსა მას წმიდასა შენსა, ვიდრემდე დაძუელდენ აღსრულებად ცოდვათა, და დაბეჭდვად მათ, და აჴოცად უშჯულოებისა, და ლხინებად სიცრუვეთა, და მოწევნად სიმართლისა საუკუნოჲსა, და დაბეჭდვად ხილვათა და წინაწარმეტყუელებათა, და ცხებად წმიდა<სა> წმიდათასა.
და სცნა და გულის-ჴმა-ჰყო გამოსლვისაგან სიტყჳსა მიგებად და აღშჱნებად იჱრუსალემსა ვიდრე ქრისტჱსადმდე წინამძღურისა შჳდეულნი შჳდ და შჳდეულნი სამეოც და ორ; და მოაქციოს, და აღაშჱნოს უბნები და ზღუდჱ, და განახლდენ ჟამნი.
და შემდგომად სამეოცთა და ორთა შჳდეულთა მოისრას ცხებულებაჲ, და სამართალი არა იყოს მას შინა და ქალაქსა, და სიწმიდეცა განირყუნეს თანად მთავრისა მის მომავალისა და მოიკუეთნენ დარღუნითა, და ვიდრე აღსრულებადმდე ბრძოლისა შემოკლებულისა და განრყუნისა.
და განუძლიეროს აღთქუმაჲ მრავალთა შჳდეულ ერთ და ზოგსა შჳდეულისასა, აღიღოს მსხუერპლი და შესაწირავი, და ტაძარსა მას საძაბელი მოოჴრებისაჲ, და ვიდრე აღსრულებადმდე ჟამისა აღსასრული მოეცეს მოოჴრებასა.
