მეფჱ სოლომონ იყო დედათმოყუარჱ და მოიყვანნა ცოლნი უცხოთესლთაგან მრავალნი: და ასული იგი ფარაოჲსი და მოაბელთაჲ და [ა]მანიტელთაჲ და იდუმიელთაჲ და ასურასტანით და ქეტელთაჲ და ამორეველთაჲ,
და ნათესავთაჲ მათ, რომელთაჲ ამცნო უფალმან ძეთა მათ ისრაჱლისათა არა შესლვად მათა და არცა მოყვანებად მათგან ცოლი, ნუუკუე განდრიკნენ გულნი თქუენნი შედგომად კუალსა კერპთა თჳსთასა, მათა მიდრკა სოლომონ და შეიყუარნა.
და იყვნეს მისნი ცოლნი შჳდას და ხარჭნი - სამას, და განდრიკეს ცოლთა მისთა გული მისი.
და იყო ჟამსა სიბერისა სოლომონისსა, და ცოლთა მისთა განდრიკეს გული მისი კუალსა ღმერთთა უცხოთასა. და არა იყო გული მისი სრულ უფლისა მიმართ თჳსისა, ვითარცა გული დავითის, მამისა თჳსისაჲ.
და შეუდგა სოლომონ კუალსა ასტართაჲსა, საძაგელისა სიდონელთაჲსა, და კუალსა მოლოქისსა, საძაგელისა ძეთა ამონისთაჲსა. Page of ms. O: 136r
და ქმნა სოლომონ ბოროტი წინაშე უფლისა და არა შეუდგა უფალსა, ვითარცა დავით, მამაჲ მისი.
მას ჟამსა აღაშჱნა სოლომონ მაღალი იგი ქამოსისი, კერპისაჲ მის მოაბელთაჲსაჲ, მთასა მას პირისპირ იერუსალჱმსა, და მოლოქს, კერპსა მას ძეთა ამონისთასა, (6) და ასტრატსა, საძაგელსა მას სიდონელთასა.
და ესრესახედ უქმნა ყოველთა მათ ცოლთა თჳსთა უცხოთესლთაგანსა და უკუმევდა საკუმეველსა და უზორვიდის კერპთა მათ თჳსთა.
და განრისხნა უფალი სოლომონის ზედა, რამეთუ განდრიკა გული უფლისაგან ღმრთისა ისრაჱლისა, რომელი ეჩუენა ორგზის.
და ამცნო მას სიტყჳსა მისთჳს ყოვლადვე არა შედგომად კუალსა ღმერთთა უცხოთასა, დამარხვად და ყოფად, რომელ ამცნო მას უფალმან ღმერთმან.
ჰრქუა უფალმან სოლომონს: მაგისთჳს, რამეთუ იქმნა ეგე შენ თანა და არა დაიმარხენ ბრძანებანი შენ ჩემნი, და მცნებანი ჩემნი, რომელ გამცნენ შენ, შეურაცხ-ჰყვენ, - განხეთქით განვხეთქო მეფობაჲ შენი ჴელისაგან შენისა და მივსცე იგი მონასა შენსა.
ხოლო დღეთა შენთა არა ვყო ესე დავითისთჳს, მამისა შენისა, და ჴელისაგან ძისა შენისა მოვიღო იგი.
ხოლო არათუ ყოველი ეგე მეფობაჲ აღვიღო, არამედ ნაწილი ერთი მივსცე ძესა შენსა დავითისთჳს, მონისა ჩემისა, და იერუსალჱმისთჳს, ქა\ლაქისა Page of ms. O: 136v ჩემისა, რომელი გამოვირჩიე.
და აღუდგინა უფალმან მჴდომი სოლომონს, ადერ იდუმიელი, რომელი-იგი ნათესავისაგან მეფეთა იდუმიელთაჲსა.
და იყო რაჟამს მოსრვიდა დავით იდუმიასა, მისლვასა მას იოაბისსა, ერისთვისა მისისასა, მოსრეს ყოველი მამაკაცი იდუმიაჲსაჲ.
და ექუს თთუე გარემოადგა იოაბ და ყოველი ისრაჱლი იდუმიასა, ვიდრემდე მოსრეს ყოველივე მამაკაცი იდუმიას შინა.
და ივლტოდა ადერ და ყოველნი მონანი მამისა მისისანი მის თანა და შთავიდეს ეგჳპტედ; და ადერ ყრმაჲ მცირჱ იყო.
და აღდგეს კაცნი იგი და მივიდეს ფარანდ და თანაწარიყვანნეს კაცნი ფარანით და შთავიდეს ფარანით ეგჳპტედ ფარაო მეფისა მის მეგჳპტელთაჲსა. და შეემთხჳა ადერ ფარაოს და სცა მას ფარაო სახლი და განუწესა როჭიკი და სცა მას ქუეყანაჲ.
და პოვა ადერ მადლი წინაშე ფარაოჲსა და მისცა მას ცოლად ცოლისდაჲ თჳსი, დაჲ თეკემენაჲსი, უხუცესი.
და უშვა დამან თეკემენაჲსმან ადერს განებათ, ძჱ, და განზარდა იგი თეკემენა ძეთა თანა ფარაოჲსთა. და იყო განებათ სახლსა ფარაოჲსსა, შოვრის ძეთა მათ ფარაოჲსთა.
ესმა ადერს, ვითარმედ: დაიძინა დავით მამათა მისთა თანა და იოაბ ერისთავმან ერისა მისისამან. და ჰრქუა ფარაოს ადერ: განმიტევე მე და მი\ვიდე Page of ms. O: 137r ქუეყანასავე ჩემსა.
ჰრქუა ფარაო ადერს: რაჲ ნაკლულევანებაჲ არს შენდა ჩემ თანა, რამეთუ ეძიებ მისლვად ქუეყანასა შენსა? და ჰრქუა მას ადერ: განტევებით განმიტევე მე! და მოიქცა ადერ ქუეყანასავე თჳსსა.
და აღუდგინა უფალმან მჴდომად სოლომონს ადერ იდუმიელი და ზარონ (!), ძჱ ელიადითისი, რომელი-იგი ივლტოდა ადრაზარ მეფისა მისგან სუბელთაჲსა უფლისა თჳსისა.
და შეკრბეს მათ ზედა კაცნი მთავარნი ერად ნეშტთა მათგანნი, რომელნი მოწყჳდნა დავით, და მივიდეს დამასკედ. და დადგა ადერ დამასკეს მეფედ.
და იყო მჴდომ ისრაჱლისა ყოველთა დღეთა სოლომონისთა. ესე არს ძჳრი სოლომონისი, რომელ ქმნა ადერ, რამეთუ განადიდა გულისწყრომაჲ ისრაჱლსა შოვრის და მეფობდა ქუეყანასა მას იდუმიელთასა.
და იორობოამ, ძჱ ნაბატისი ეფრათელისაჲ, სამარიაჲთ, სახელი დედისა მისისაჲ სარუა, და დედაკაცი ქურივი. და იყო დედაკაცისა მის ქურივისა ძჱ, მონაჲ სოლომონისი, და აღიღო ჴელი თჳსი სოლომონის ზედა.
და ესრჱ სახჱ იყო, რომლითა-იგი აღიღო ჴელი თჳსი სოლომონ მეფისა ზედა: აღაშჱნნა მაღალნი იგი და აღაგნა ზღუდენი იგი დარღუეულნი დავითის, მამისა თჳსისანი.
და კაცი იორობოამ ძლიერი იყო ძალითა. ვითარცა იხილა სოლომონ, რამეთუ კაცი საქმისაჲ არს, დაადგინა იგი Page of ms. O: 137v მეტჳრთეთა ზედა სახლსა მას იოსებისსა.
და იყო, მას ჟამსა შინა განვიდოდა იორობოამ იერუსალჱმით და იხილა იგი აქია წინაწარმეტყუელმან სილონიტელმან და გან-რე-იყვანა იგი გზისა მისგან. და აქია მოსილ იყო სამოსლითა ახლითა და იგი[ნი] ხოლო ორნი იყვნეს მას ადგილსა.
და მიყო ჴელი აქია სამოსელსა მას თჳსსა ახალსა, და დაიპო იგი ათორმეტად ნახევად.
და ჰრქუა იორობოამს: მიიღე შენდად ათი ესე ნახევი, რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ: აჰა, მე განვხეთქო მეფობაჲ ჴელისაგან სოლომონისა და მიგცე შენ ათი იგი ნაწილი.
და ორი იგი ნაწილი იყავნ მისი დავითისთჳს, მონისა ჩემისა, და იერუსალჱმისათჳს, ქალაქისა ჩემისა, რომელი გამოვირჩიე ყოველთაგან ნათესავთა ისრაჱლისათა.
ამისთჳს რამეთუ დამიტევა მე და თავყუანის-ჰსცა ასტარტის, საძაგელსა მას სიდონელთასა, და ქამოსს, კერპსა მას მოაბისასა, და მოლოქს, საძაგელსა მას ძეთა ამონისთასა. და არა შეუდგა გზათა ჩემთა ყოფად სამართალისა წინაშე ჩემსა, ჭეშმარიტებისა და სიწრფოებისა, ვითარცა დავით, მამაჲ მისი.
და არა აღვიღო მეფობაჲ მისი ყოვლადვე ჴელისაგან მისისა დავითისთჳს, მონისა ჩემისა, რომელი-იგი გამოვირჩიე მე, რომელმან დაიცვნა მცნებანი ჩემნი და ჭეშმარიტებაჲ ჩემი. და ჴდომით\ Page of ms. O: 138r მჴდომ ვექმნე სოლომონს ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა.
და აღვიღო მეფობაჲ იგი ჴელისაგან მისისა და მიგცე შენ ნაწილი ათი.
და ორი იგი ნაწილი მივსცე ძესა მისსა, რაჲთა ეგოს სანთელი მონისა ჩემისა დავითისი წინაშე ჩემსა ყოველთა დღეთა იერუსალჱმს ქალაქსა, რომელი გამოვირჩიე სამკჳდრებელად სახელისა ჩემისა.
და შენ აღგიღო და ჰმეფობდე, რომელთა ზედა გული უთქუამს სულსა შენსა, და შენ იყო მეფჱ ისრაჱლსა ზედა.
და იყოს უკუეთუ დაიმარხნე მცნებანი ჩემნი, რაოდენთა გამცნებ შენ და ჰხჳდოდი გზათა ჩემთა და ჰყოფდე სიწრფოებასა წინაშე ჩემსა დამარხვად ყოველთა ბრძანებათა ჩემთა და მცნებათა ჩემთა, ვითარცა ვიდოდა დავით, მონაჲ ჩემი, ვიყო მე შენ თანა და გიშჱნო შენ სახლი სარწმუნოჲ, ვითარცა უშენე დავითს, და მიგცე შენ ისრაჱლი.
*და ბოროტსა უყოფდე თესლსა დავითისსა ამისთჳს, ხოლო არა ყოველთა დღეთა.
და ეძიებდა სოლომონ იორობოამს. და აღდგა იორობოამ და წარივლტოდა ეგჳპტედ სუსაკიმისა, მეფისა მეგჳპტელთაჲსა, და იყო იგი ეგჳპტეს, ვიდრემდე მოკუდა სოლომონ.
და ნეშტნი იგი სიტყუანი სოლომონისნი ყოველნი, რაოდენნი ქმნა, და ყოველნი სიბრძნენი მისნი, ანუ არა ესერა წერილი არიანა წიგნსა მას სიტყუათასა დღეთა სოლო\მონისთასა? Page of ms. O: 138v
და დღენი, რაოდენთა მეფობდა სოლომონ იერუსალჱმს და ყოველსა ზედა ისრაჱლსა, ორმეოც წელ.
და დაიძინა სოლომონ მამათა თჳსთა თანა და დაჰფლეს იგი ქალაქსა დავითისსა, მამისა მისისასა. [და იყო ვითარცა ესმა იორობოამს, ძესა ნაბატისსა, - ვიდრე იყოღა იგი ეგჳპტეს, ვითარ-იგი ვლტოლვილ იყო პირისაგან სოლომონისა და იყო ეგჳპტეს, - და ვითარცა ესმა, რამეთუ მოკუდა სოლომონ, და წარმოვიდა და მოვიდა ქალაქად თჳსა სამარიად, რომელი არს მთასა ეფრემისსა]* და მეფე სოლომონ შეეძინა მამათა მისთა თანა და მეფობდა ძჱ მისი რობოამ მის წილ.
