რამეთუ ესე ყოველი დავდევ გულსა ჩემსა, და გულმან ჩემმან იხილა ყოველი ესე, რავდენნი არიან მართალნი და ბრძენნი, და საქმჱ მათი ჴელსა შინა ღმრთისასა და სიყუარულსაცა არს მეცნიერ კაცი ყოველივე წინაშე პირსა მათსა,
ამაოებაჲ ყოველსა შინა, შემთხუევაჲ ერთი არს მართლისა და უღმრთოჲსაჲ, სახიერისაჲ და ბოროტისაჲ, წმიდისაჲ და არაწმიდისაჲ, შემწირველისაჲ და უწირველისაჲ; ვითარცა იგი კეთილი, ეგრეცა ცოდვილი. ვითარცა იგი ცილ-ფიცი, ეგრეცა რომელსა ფიცისა ეშინინ.
ესე არს ბოროტი ყოველთა შინა ქმნულთა მზესა ამას ქუეშე, რამეთუ შემთხუევაჲ ერთ არს ყოველთაჲ, და რამეთუ გული ძეთა კაცთაჲ აღივსო ბოროტითა და მიმოტაცებაჲ გულსა მათსა, ცხოვრებასა შინა მათსა და შემდგომად მათსა მკუდართა თანა.
და ვინმე იყოს, რომელი ეზიაროს, ყოველთა ცხოველთა არს სასოებაჲ, რამეთუ ძაღლი ცოცხალი უმჯობჱს არს ლომისა მკუდრისა.
და სიყუარული და სიძულილიცა მათი წარწყმდა და ნაწილი მათი არღარა არს უკუნისამდე ყოველთა ქმნულთა მზესა ამას ქუეშე.
მოვედ, ჭამე სიყუარულით პური შენი და სუ გულითა მხიარულითა ღჳნოჲ შენი, რამეთუ სათნო-იყვნა უფალმან ქმნულნი შენნი.
ყოველსა ჟამსა იყავნ სამოსელი შენი სპეტაკ და ზეთი თავსა შენსა ნუ მოაკლდებინ.
და იხილე ცხოვრებაჲ ცოლისა თანა, რომელი შეიყუარე ყოველთა დღეთა ცხოვრებისა შენისათა, რომელნი მოცემულ არიან შენდა მზესა ამას ქუეშე ყოველნი დღენი რიცხუთა შენთანი, რამეთუ ესე არს ნაწილი შენი ცხოვრებასა შენსა და შრომათა შინა შენთა, რომელსა ჰშურები მზესა ამას ქუეშე.
ყოველივე, რაჲცა პოვოს ჴელმან შენმან ყოფად, რავდენ ძალი შენი არს, ქმენ. რამეთუ არა არს საქმჱ და განზრახვაჲ და სიბრძნჱ ჯოჯოხეთს შინა, ვიდრე-იგი შენ მიხუალ, მუნ.
მოვაქციე და ვიხილე მზესა ამას ქუეშე, რამეთუ არა მალე არს სრბაჲ, არცა ძლიერთაჲ არს ბრძოლაჲ და არცა ბრძნისაჲ არს პური, არცა გულისხმისმყოფელთაჲ არს სიმდიდრჱ, არცა მცნობელთაჲ არს მადლი, რამეთუ ჟამი და შემთხუევაჲ შეემთხუევის მათ ყოველთა.
და რამეთუ კაცმან არა იცის ჟამი თჳსი და, ვითარცა თევზნი მონადირებულნი არიან სათხევლითა ბოროტითა და, ვითარცა მფრინველნი მახითა შეიპყრობვიან, ეგრეცა ძენი კაცთანი მოინადირებიან ჟამსა ბოროტსა, რაჟამს დაეცეს მათ ზედა მეყსეულად.
და ესეცა ვიხილე: სიბრძნჱ მზესა ამას ქუეშე, და დიდ არს ჩემდა მომართ.
ქალაქი მცირჱ და კაცნი მას შინა მცირედ. მოუჴდეს მას ზედა მეფჱ დიდი და მოიცვას იგი და აღუშჱნოს მას გარემო ზღუდჱ დიდი.
და იპოვოს მას შინა კაცი გლახაკი და ბრძენი და განარინოს მან ქალაქი იგი სიბრძნითა თჳსითა, და კაცსა არა მოეჴსენა კაცისაჲ მის გლახაკისაჲ.
და მე ვთქუ: "უმჯობეს არს სიბრძნჱ ძალისა უფროჲს და სიბრძნჱ გლახაკისაჲ შეურაცხ არს და სიტყუანი მისნი არა სასმენელ".
სიტყუანი ბრძენთანი სასმენელით ისმენ უფროჲს ღაღადებისა ჴელმწიფისა უგუნურებით.
უკეთეს არს სიბრძნჱ უფროჲს ჭურისა საბრძოლისა, და შეცოდებითა ერთითა წარწყმდის სიკეთე მრავალი.
