რამეთუ ამაო არიან ყოველნი კაცნი, რომელთა თანა არა არს ღმრთისა სიბრძნჱ, და ხილულთაგან კეთილთა ვერ უძლეს ცნობად არსი იგი, არცაღა, რამეთუ ქმნულთა მათ არა ჰხედვიდეს, იხილეს ხუროჲ იგი.
არამედ ცეცხლი, გინა ქარი, ანუ მწრაფლი აერი, ანუ მწყობრებაჲ ვარსკულავთაჲ, ანუ სიმძაფრჱ წყლისაჲ, ანუ მნათობთა ცისათა, საწუნელთა სოფლისათა, ღმრთად ჰგონებდეს
Page of ms. O: 286v რომელნი-იგი სიკეთესა მათსა განსცხრებიდეს და ღმერთ ეგონნეს, ცნედ, რავდენ უფროჲს ღმერთი მათი უმჯობჱს არს, რამეთუ კეთილისა საქმითა მთავარმან დაჰბადნა იგინი.
უკუეთუ ძალსა ზედა და ქმნულებასა განჰკრთეს, ცნედ მათგან, ვითარ-იგი რომელმან შექმნნა, უფროჲს გულისხმის-საყოფელ არს.
რამეთუ სამდიდრისაგან სიკეთისა დაბადებულთაჲთა შემსგავსებულად შექმნულთა მოქმედი იგი მათი იხილვების.
არამედ ეგრევე ამათ ზედა არს ბრალი მცირედი, და რამეთუ ესენი, ვინ უწყის, ცთებოდეს, და ღმერთსა ეძიებდეს და უნდა პოვნად:
რამეთუ ქმნულთა შინა მისთა იქცევიან და ეძიებენ, და ჰრწამს პირისა ხილვითა, ვითარმედ კეთილ არს ხილული ესე.
და არცა ესენი კუალად შენდობისა ღირს არიან,
ვინაჲთგან ესოდენ შეუძლეს ცნობად, რაჲთა უძლონ შემსგავსებად საუკუნოჲ ესე, ამათი იგი უფალი ვითარ არა უდარჱს პოვეს?
უბადრუკთა რომელთაჲ სასოებაჲ მათი მკუდართა თანა არს, და რომელთა ჰრქუეს ღმერთ ქმნულსა ჴელთა კაცთასა, ოქროჲ და ვეცხლი, ხუროებისა სწავლაჲ და მიმსგავსებაჲ საცხოვართაჲ და ქვასა უჴმარსა, ჴელით-ქმნულსა დასაბამისასა.
და უკუეთუ Page of ms. O: 287r ვინმე ტყის-მკათელმან კეთილად მეორძი ნერგი განხერხა, და მოთალა სწავლულად ნაქურცენი მისი, და ჴელოვნებით შექმნა იგი შუენიერად საჴმარად ჭურჭრად, სამსახურებელად ცხოვრებისა,
ხოლო ნეშტი იგი საქმრისაჲ მის -- მოსამზადებელად საშნებელისა, შეჭამა და განძღა;
ხოლო მეტი იგი მისი მათგანი -- არარაჲ საჴმარ, ძელი, დრკუ და რტოჲთა შეტენილი, მოიღო და გამოჭრა იგი მოღუაწებითა უქმებისა მისისაჲთა, და მეცნიერებითა მოცალებისაჲთა გამოსახა იგი,
და მოწერა იგი წარნაქითა, და ძოწითა მეწამულ ქმნა ფერი მისი, და ყოველი ნაბრძჳრი მისი მას შინა მოგოზა თიჴითა,
და უქმნა მას ღირსი საყოფელი, კედელსა თანა დადგა იგი და დაემტკიცა იგი რკინითა.
რაჲთა არ დაეცეს იგი, წინაჲსწარ უზრუნა მას, უწყის, რამეთუ ვერ ძალ-უც თავსა თჳსსა შეწევნად, რამეთუ არს იგი ხატი და უჴმს მას შეწევნაჲ.
და მონაგებთა მისთათჳს და ქუეყანისა და შვილთა მისთათჳს ილოცავს, და არა ჰრცხუენის, რამეთუ უსულოსა ეტყჳს,
და სიცოცხლისათჳს უძლურსა ჰხადის, და ცხოვრებისათჳს მკუდარსა ევედრების, და გზისა სლვისათჳს -- მას, რომელსა ფერჴისა წარდგმადცა ვერ ძალ-უც.
და რეწვისათჳს Page of ms. O: 287v და საქმისა და ჴელთა განმარჯუებისა მედგრისაგან ჴელთა სიმჴნესა ითხოვს.
