TITUS
Vetus Testamentum iberice: codd. Oshki & Jerusalem
Part No. 26
Chapter: 37
Verse: 1
[ხოლო
დაეშჱნა
იაკობ]
ქუეყანასა
მას
,
სადაცა
მკჳდრ
იყო
მამაჲ
მისი
ქუეყანასა
ქანაანისასა
.
Verse: 2
და
ესე
შობანი
არიან
იაკობისნი
:
იყო
იოსებ
აჩჳდმეტ
წლის
და
Page of ms. O: 43v
მწყსიდა
ძმათა
თჳსთა
თანა
ცხოვართა
.
ყრმაღა
იყო
ძეთა
თანა
ბალაჲსთა
და
ძეთა
თანა
ზელფაჲსთა
,
ხარჭთა
მამისა
თჳსისათა
.
და
დასდვეს
ბრალი
ბოროტი
იოსებს
ისრაჱლისა
მიმართ
,
მამისა
თჳსისა
.
Verse: 3
ხოლო
იაკობს
უყუარდა
იოსებ
უფროჲს
ყოველთა
ძეთა
თჳსთა
.
რამეთუ
შვილი
სიბერისაჲ
იყო
იგი
.
და
უქმნა
მას
სამოსელი
ჭრელი
მრავალ-ფერი
.
Verse: 4
ვითარცა
იხილეს
ძმათა
მისთა
,
რამეთუ
უყუარს
მამასა
უფროჲს
ყოველთა
ძმათა
მისთა
,
მოიძულეს
იგი
ძმათა
თჳსთა
და
ვერ
ეძლო
მათ
მშჳდობისა
სიტყუად
მისთჳს
რაჲთურთით
.
Verse: 5
ჩუენებაჲ
იხილა
იოსებ
და
უთხრა
ძმათა
თჳსთა
Verse: 6
და
ჰრქუა
:
ისმინეთ
ჩუენებაჲ
ესე
,
რომელ
მეჩუენა
:
Verse: 7
მეგონა
მე
,
ვითარმედ
თქუენ
ჰკრევდით
მჭელეულთა
შოვრის
ველსა
და
აღდგა
მჭელეული
ჩემი
და
აღემართა
.
და
მოიქცეს
მჭელეულნი
თქუენნი
და
თაყუანის-სცეს
მჭელეულთა
ჩემთა
.
Verse: 8
ჰრქუეს
მას
ძმათა
მისთა
:
აწ
მეფობით
ჰმეფობდეა
ჩუენ
ზედა
,
ანუ
უფლებით
უფლებდეა
ჩუენ
ზედა
?
და
შესძინეს
მერმე
სიძულილი
მისა
ჩუენებათა
მათთჳს
მისთა
.
Verse: 9
მერმე
იხილა
ჩუენებაჲ
სხუაჲ
და
უთხრა
იგი
მამასა
თჳსსა
და
ძმათა
და
ჰრქუა
:
აჰა
მეჩუენა
მე
ჩუენებაჲ
Page of ms. O: 44r
სხუაჲ
,
ვითარმედ
მზჱ
და
მთოვარჱ
და
ათერთმეტნი
ვარსკულავნი
თაყუანის-მცემდეს
მე
.
Verse: 10
შეჰრისხნა
მამამან
მისმან
და
ჰრქუა
:
რაჲ
არს
ესე
ჩუენებაჲ
,
რომელ
გეჩუენა
შენ
?
აწ
უკუე
მოსლვით
მოვიდეთა
მე
და
დედაჲ
შენი
და
ძმანი
შენნი
თაყუანის-ცემად
შენდა
ქუეყანასა
ზედა
?
Verse: 11
და
ეშურებოდეს
ძმანი
მისნი
.
ხოლო
მამასა
მისსა
დაემარხა
სიტყუაჲ
ესე
.
Verse: 12
და
წარვიდეს
ძმანი
მისნი
მწყსად
ცხოვართა
მამისა
მათისათა
სჳქემდ
.
Verse: 13
ჰრქუა
ისრაჱლ
იოსებს
:
ანუ
.
არა
ძმანი
შენნი
მწყსიანა
სჳქემს
?
მოვედ
და
წარგავლინო
შენ
.
ხოლო
მან
ჰრქუა
მას
:
აჰა
აქა
ვარ
.
Verse: 14
ჰრქუა
ისრაჱლ
:
წარვედ
და
იკითხენ
ძმანი
შენნი
,
ვითარ-ძი
ცოცხლებით
არიან
,
და
ცხოვარნი
და
მითხარ
მე
.
და
წარავლინა
იგი
ღელეთაგან
ქებრონისათა
და
შევიდა
სჳქემდ
.
Verse: 15
და
პოვა
იგი
კაცმან
შეცთომილი
ველსა
.
ჰკითხა
კაცმან
მან
:
ვის
ეძიებ
?
Verse: 16
ხოლო
მან
ჰრქუა
მას
:
ძმათა
ჩემთა
ვეძიებ
;
მითხარ
მე
:
სადა
აძოებენ
?
Verse: 17
ჰრქუა
მას
კაცმან
მან
:
წარვიდეს
ამიერ
,
რამეთუ
მესმა
მათი
,
იტყოდეს
რაჲ
,
ვითარმედ
წარვიდეთ
დოთაიმდ
.
და
წარვიდა
იოსებ
კუალსა
ძმათა
მისთასა
და
პოვნა
იგინი
დოთაიმს
.
Verse: 18
მათ
წინაჲსწარ
იხილეს
იგი
მიმავალი
შორით
Page of ms. O: 44v
და
ვიდრე
მიახლებადმდე
მათა
განიზრახვიდეს
ბოროტსა
მოკლვად
მისა
.
Verse: 19
ჰრქუა
კაცად-კაცადმან
ძმასა
თჳსსა
:
აჰა
ჩუენების
მხილველი
იგი
მოვალს
.
Verse: 20
აწ
მოვედით
და
მოვკლათ
იგი
და
შთავაგდოთ
ერთსა
ჯურღმულსა
და
ვთქუათ
,
ვითარმედ
მჴეცმან
ბოროტმან
შეჭამა
იგი
.
და
ვიხილოთ
,
რაჲ-ძი
იყოს
ჩუენებაჲ
იგი
მისი
.
Verse: 21
ხოლო
ესმა
ესე
რუბენს
და
განარინა
იგი
ჴელთაგან
ძმათა
თჳსთაჲსა
და
ჰრქუა
მათ
:
არა
მოვკლათ
იგი
მოკლვით
.
Verse: 22
და
ჰრქუა
მათ
:
ნუ
დასთხევთ
სისხლსა
.
შთააგდეთ
ეგე
ჯურღმულსა
ამას
უდაბნოჲსასა
,
ხოლო
ჴელსა
ნუ
მიჰყოფთ
მის
ზედა
,
რაჲთამცა
განარინა
იგი
და
მისცა
მამასა
თჳსსა
.
Verse: 23
და
იყო
,
რაჟამს
მოვიდა
იოსებ
ძმათა
თჳსთა
თანა
,
განსძარცუეს
იოსებს
სამოსელი
იგი
ჭრელი
,
რომელი
ემოსა
,
Verse: 24
და
მიიყვანეს
და
შთააგდეს
იგი
ჯურღმულსა
მას
.
ხოლო
ჯურღმული
იგი
ცალიერ
იყო
და
წყალი
არა
დგა
.
Verse: 25
და
დასხდეს
იგინი
ჭამად
პურისა
და
აღიხილნეს
თუალნი
მათნი
და
იხილეს
და
აჰა-ესერა
მოგზაურნი
ისმაიტელნი
ვაჭარნი
მოვიდოდეს
გალაადით
.
და
აქლემნი
მათნი
სავსე
იყვნეს
საკუმეველითა
და
შთახსითა
და
მკურის
კევითა
და
შთავიდოდეს
ეგჳპტედ
.
Verse: 26
ჰრქუა
იუდა
ძმათა
Page of ms. O: 45r
თჳსთა
:
რაჲ
სარგებელ
არს
,
უკუეთუ
მოვკლათ
ძმაჲ
ჩუენი
და
დავმალოთ
სისხლი
მისი
?
Verse: 27
მოვედით
და
მივჰყიდოთ
იგი
ისმაიტელთა
ამათ
,
ხოლო
ჴელნი
ჩუენნი
ნუ
მიიყოფიედ
მას
ზედა
,
რამეთუ
ძმაჲ
ჩუენი
არს
.
ისმინეს
მისი
ძმათა
მისთა
.
Verse: 28
და
წარვიდეს
კაცნი
იგი
ვაჭარნი
მადიანიტელნი
,
და
აღმოიყვანეს
იოსებ
ჯურღმულისა
მისგან
და
მიჰყიდეს
იოსებ
ისმაიტელთა
მათ
ოც
დრაჰკნის
და
შთაიყვანეს
იგი
ეგჳპტედ
.
Verse: 29
მოიქცა
რუბენ
და
არა
პოვა
იოსებ
ჯურღმულსა
მას
შინა
და
დაიპო
სამოსელი
თჳსი
Verse: 30
და
მიიქცა
ძმათა
თჳსთა
და
ჰრქუა
:
ყრმაჲ
იგი
არა
არს
აქა
და
მე
ვიდრე-მე
ვიდე
?
Verse: 31
ხოლო
მათ
მოიღეს
სამოსელი
იგი
იოსებისი
და
დაკლეს
თიკანი
თხათაჲ
და
შებღალეს
სამოსელი
იგი
სისხლითა
Verse: 32
და
მიუძღუანეს
სამოსელი
იგი
ჭრელი
და
შეართუეს
მამასა
მისსა
და
ჰრქუეს
:
ესე
ვპოვეთ
.
იცან
,
უკუეთუ
სამოსელი
ძისა
შენისაჲ
არს
,
ანუ
არა
.
Verse: 33
და
იცნა
იგი
და
თქუა
:
სამოსელი
ძისა
ჩემისაჲ
არს
ესე
.
მჴეცმან
ბოროტმან
შეჭამა
იგი
,
მჴეცმან
ბოროტმან
მიმტაცა
იოსებ
.
Verse: 34
და
დაიპო
იაკობ
სამოსელი
და
შეიმოსა
ძაძაჲ
წელთა
მისთა
და
ეგლოვდა
ძესა
თჳსსა
დღეთა
მრავალთა
.
Verse: 35
შეკრბეს
ყოველნი
ძენი
მისნი
Page of ms. O: 45v
და
ასულნი
მისნი
და
მოვიდეს
ნუგეშინის-ცემად
მისა
.
და
მას
არა
უნდა
ნუგეშინის-ცემის
და
თქუა
,
ვითარმედ
:
შთავიდე
მე
ძისა
ჩემისა
თანა
გლოვით
ჯოჯოხეთა
.
და
სტიროდა
მას
მწარედ
.
Verse: 36
ხოლო
ისმაიტელთა
მათ
ვაჭართა
მიჰყიდეს
იოსებ
ეგჳპტეს
პეტეფრეს
,
საჭურისსა
მატაკარანსა
.
This text is part of the
TITUS
edition of
Vetus Testamentum iberice: codd. Oshki & Jerusalem
.
Copyright
TITUS Project
, Frankfurt a/M, 18.11.2023. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.