და იაკობ წარვიდა გზასა თჳსსა მშჳდობით. და აღიხილნა იაკობ თუალნი თჳსნი და იხილა ბანაკი ღმრთისაჲ დაბანაკებული და შეემთხჳნეს მას ანგელოზნი ღმრთისანი დაბანაკებულნი.
ხოლო იაკობ თქუა, რაჟამს იხილნა იგინი: ბანაკი ღმრთისაჲ არს ესე. და უწოდა ადგილსა მას სახელი ბანაკებ.
წარავლინნა იაკობ მოციქულნი წინაშე მისსა ესავისა, ძმისა მისისა, ...
და ამცნო მათ და ჰრქუა: ესრე არქუთ უფალსა ჩემსა ესავს: ესრე იტყჳს მონაჲ შენი იაკობ: ლაბანის თანა ვმწირობდ და ვყოვნე აქამომდე
და მოვიგე ზროხაჲ და ვირები, ცხოვარი და მონები და მჴევლები და მოვავლინე თხრობად Page of ms. O: 35v უფლისა ჩემისა ესავისა და რაჲთა პოოს მონამან შენმან მადლი წინაშე შენსა.
და მოიქცეს და მოვიდეს მოციქულნი იაკობისა და ჰრქუეს: მივედით ესავისა, ძმისა შენისა, და აჰა იგიცა მოვალს შემთხუევად შენდა და ოთხასი კაცი მის თანა.
ხოლო იაკობს შეეშინა ფრიად და ზრუნვიდა და განყო ერი იგი მის თანაჲ და ცხოვარი და ზროხაჲ ორად ბანაკად.
და თქუა იაკობ: უკუეთუ მოვიდეს ესავ ბანაკსა მას ერთსა და მოსრას იგი, მეორე იგი განერეს.
და თქუა იაკობ: ღმერთო მამისა ჩემისა აბრაჰამისო და ღმერთო მამისა ჩემისა ისაკისო, უფალო, რომელმან მარქუ მე: წარვედ ქუეყანად შენდა საშოჲსა და კეთილი გეყოს შენ.
კმა არს ჩემდა ყოვლისაგან სიმართლისა და ყოვლისაგან ჭეშმარიტებისა, რომელ უყავ მონასა შენსა, რამეთუ ამით კუერთხითა წიაღმოვჴედ იორდანესა ამას. აწ ესერა ვიქმენ ორად ბანაკად.
განმარინე მე, უფალო, ჴელთაგან ძმისა ჩემისა ესავისთა, რამეთუ მეშინის მე მისგან და ნუუკუე მომკლას მე და დედაჲ შვილთა ზედა.
და შენ სთქუ: კეთილად კეთილი გეყოს და ვყო ნათესავი შენი ვითარცა. ქჳშაჲ, ზღჳსაჲ, რომელი ვერ აღირაცხების სიმრავლისაგან.
და დაიძინა მუნ მას ღამესა. და მოიღო, რომელ-იგი მოაქუნდა ძღუენი, და მიუძღუანა ესავს, Page of ms. O: 36r ძმასა თჳსსა:
თხაჲ ორასი, ვაცი ოცი, ...
აქლემი ჴდალი და კიცუები მათი ოც და ათი, ზროხაჲ ორმოცი და კუროჲ ათი . ..
და მისცა ჴელთა მონათა თჳსთა სამწყსოჲ თჳს-თჳსა და ჰრქუა მათ: წარვედით წინაშე ჩემსა და განაშორეთ სამწყსოჲ სამწყსოსა.
და ამცნო პირველსა მას და ჰრქუა: უკუეთუ შეგემთხჳოს შენ ესავ, ძმაჲ ჩემი, და გკითხოს შენ და გრქუას: ვისნი ხართ ანუ ვიდრე ხუალთ და ვისი არს, რომელი-ესე ვალს წინაშე თქუენსა,
არქუთ: მონისა შენისა იაკობისი; ძღუენი მიუძღუანა უფალსა ესავს და აჰა იგი შემდგომად ჩუენსა მოვალს.
და ესრე ამცნო პირველსა მას და მეორესა და მესამესა და ყოველთავე რომელნი ვიდოდეს წინაშე მისსა, და ჰრქუა: ამის სიტყჳსაებრ ეტყოდეთ ესავს, რაჟამს გპოვნეს თქუენ მან,
და არქუთ: აჰა მონაჲ შენი იაკობ მოვალს შემდგომად ჩუენსა. რამეთუ თქუა: მოვამშჳდო პირი მისი ძღუნითა ამით, წინაჲსწარ ჩემსა წარძღუანულითა. და ამისა შემდგომად ვიხილო პირი მისი; ვინ იცის, შემემთხჳოს მე.
და წარუძღოდა ძღუენი იგი წინაშე მისსა. ხოლო მან დაიძინა მას ღამესა სავანესა მას.
და აღდგა ღამე და მოიყვანნა ორნივე ცოლნი მისნი და ორნი მჴევალნი მისნი და ათერთმეტნი ყრმანი მისნი და წიაღმოჴდა ჴევსა...
... და წიაღმოკრიბა ყოველივე, Page of ms. O: 36v რაჲცა იყო მისი.
და დადგა იგი მარტოჲ მუნ. და ერკინებოდა მას კაცი ვიდრე განთიადმდე
ვითარ იხილა, რამეთუ ვერ უძლავს მისა მიმართ, შეახო ვრცელსა ბარკლისა მისისასა და დაუბუშა ვრცელი ბარკლისა იაკობისი ბრძოლასა მას მის თანა.
და ჰრქუა: განმიტევე. რამეთუ აღმოჰჴდა ცისკარი. ხოლო იაკობ ჰრქუა: არა განგიტეო შენ, ვიდრემდე მაკურთხო მე.
და მან ჰრქუა მას: რაჲ არს სახელი შენი? ხოლო მან ჰრქუა: იაკობ.
ჰრქუა მას: არღარა გერქუას ამიერითგან სახელი იაკობ, არამედ ისრაჱლ იყოს სახელი შენი, რამეთუ განსძლიერდი ღმრთისა თანა და კაცთა თანაცა ძლიერ.
ჰკითხა იაკობ და ჰრქუა: მითხარ მე, რაჲ არს სახელი შენი? და ჰრქუა: რაჲსა იკითხავ სახელსა ჩემსა? და იგი არს საკჳრველ. და აკურთხა იგი მუნ.
და უწოდა სახელი ადგილსა მას ხილვაჲ ღმრთისაჲ, რამეთუ ვიხილე ღმერთი პირისპირ და ცხონდა სული ჩემი.
და აღმოუჴდა მას მზჱ. და ვითარცა წარვიდა ხილვაჲ იგი ღმრთისაჲ, იგი კელობდა ბარკლითა მით.
ამისთჳს არა ჭამიან ძეთა ისრაჱლისათა ძარღჳ იგი, რომელ დაუბუშა, რომელი არს ვრცელსა ბარკლისასა, ვიდრე დღენდელად დღედმდე, რამეთუ შეახო ვრცელსა ბარკლისა იაკობისსა, რომელ დაუბუშა.
