და ესმა იაკობს სიტყუაჲ ძეთა ლაბანისთაჲ, ვითარ-იგი იტყოდეს: მიგჳღო იაკობ ყოველივე მამისა ჩუენისაჲ და მამისა ჩუენისაჲთა მოიგო ყოველი ესე დიდებაჲ.
და იხილა იაკობ პირი ლაბანისი და არა იყო მისა მიმართ, ვითარ-იგი გუშინდელსა და ძუღუანდელსა დღესა. ჰრქუა უფალმან იაკობს: მიაქციე ქუეყანად მამისა შენისა და ნათესავისა შენისა და ვიყო მე შენ თანა.
და მიავლინა იაკობ და მოუწოდა ლიას და რაქელს ველად, სადა-იგი იყო სამწყსოჲ.
და ჰრქუა მათ: ვხედავ მე პირსა მამისა თქუენისასა, რამეთუ არა არს ჩემდა მომართ, ვითარ-იგი გუშინ და ძუღუან. ხოლო ღმერთი მამისა ჩემისაჲ იყო ჩემ თანა.
და თქუენ თჳთ უწყით, რამეთუ ყოვლითა ძალითა ჩემითა ვჰმონე მამასა თქუენსა.
ხოლო მამამან თქუენმან დამაკლო მე და ცვალა სასყიდელი ჩემი ათისა ტარიგისაჲ და არა უტევა მას ღმერთმან ბოროტის ყოფად ჩემდა.
და უკუეთუ თქუას: ჭრელი იგი იყავნ სასყიდლად შენდა, შობდენ ყოველნივე იგი ცხოვარნი ჭრელსა. Page of ms. O: 32v უკუეთუ ესრე თქუას: იყავნ სპეტაკი სასყიდლად შენდა, შობდენ ყოველნი იგი ცხოვარნი სპეტაკსა.
და მოუღო ღმერთმან ყოველივე ცხოვარი მამისა თქუენისაჲ და მომცა მე.
და იყო, რაჟამს მაკნდებოდეს ცხოვარნი და მუცლად-იღებდეს, ვიხილე თუალითა ჩემითა ძილსა შინა: და აჰა ვაცები და ვერძები აღვიდოდა ცხოვართა და თხათა სპეტაკი და ჭრელი და ნაცრის ფერად სხურებული.
და მრქუა მე ანგელოზმან უფლისამან ძილსა შინა: იაკობ, იაკობ. და მე ვთქუ, ვითარმედ: რაჲ არს?
და თქუა: აღიხილენ თუალნი შენნი და იხილენ ვაცები და ვერძები, აღმავალი ცხოვართა და თხათა ჭრელთა და ნაცრის ფერად სხურებულთა, რამეთუ მე ვიხილე, რასა-იგი ლაბან გიყოფს შენ.
მე ვარ ღმერთი შენი, რომელი გეჩუენე შენ ადგილსა მას ღმრთისასა, სადა-იგი სცხე ძეგლსა ჩემსა და აღმითქუ მე აღთქუმაჲ. აწ აღდეგ და განვედ ამიერ ქუეყანით და მივედ ქუეყანად შობისა შენისა და ვიყო მე შენ თანა.
მიუგეს ლია და რაქელ და ჰრქუეს მას: ნუუკუე ამიერითგან არს ნაწილი და სამკჳდრებელი სახლსა შინა მამისა ჩუენისასა?
ანუ არა ვითარცა უცხონი შერაცხილ ვართ მის წინაშე, რამეთუ განმყიდნა ჩუენ და შეჭამა შეჭმით ვეცხლი ჩუენი?
ყოველივე სიმდიდრე და დიდებაჲ, რომელი მოუღო ღმერთმან მამისაგან ჩუენისა, ჩუენდა Page of ms. O: 33r იყოს და შვილთა ჩუენთა. აჩ რაჲ გრქუა შენ უფალმან შენმან, ეგრეცა ყავ.
აღდგა იაკობ და წარიყვანნა ცოლნი თჳსნი და ყრმანი და აღსხნა იგინი აქლემებსა.
და წარიღო ყოველი მონაგები თჳსი და ყოველი ჭურჭერი მისი, რომელ მელ მოიგო შუვამდინარეს და ყოველივე, რაჲცა იყო მისი, და წარემართა მისლვად ისაკისა, მამისა თჳსისა, ქუეყანად ქანაანისა.
ხოლო ლაბან მივიდოდა რისუვად ცხოვართა თჳსთა. მოიპარნა რაქელ კერპნი მამისა თჳსისანი.
ემალვოდა იაკობ ლაბანს ასურსა და არა უთხრა მას, ვითარმედ წარივლტის.
და წარივლტოდა იგი და ყოველივე მისი. და წიაღმოჴდა მდინარესა და მიიმართა მთასა მას გალაადსა.
უთხრეს ლაბანს ასურსა დღესა მესამესა ვითარმედ წარივლტოდა იაკობ
და წარყვანნა მის თანა ყოველნი ძმანი მისნი და დევნა-უყო იაკობს გზასა შჳდისა დღისასა და ეწია მას მთასა გალაადისასა.
მოვიდა ღმერთი ლაბანისა ღამე ჩუენებით და ჰრქუა მას: ეკრძალე, ნუუკუე ეტყოდი იაკობს ფიცხელსა.
და ეწია ლაბან იაკობს. ხოლო იაკობს აღედგა კარავი მთასა ზედა, და ლაბან დაადგინნა ძმანი თჳსნი მთასა გალაადისასა.
ჰრქუა ლაბან იაკობს: რაჲ ჰყავ ესე? რაჲსა იდუმალ წარმოივლტოდე? დამპარე-ცა მე და წარმოიყვანენ ასულნი ჩემნი Page of ms. O: 33v ვითარცა ტყუენი მახჳლითა.
და თუ-მცა მითხარ მე, წარმომცა-გგზავნე შენ სიხარულითა და სახიობითა, ბობღნითა და ქნარითა.
არა ვღირდია ამბორის-ყოფად ყრმათა ჩემთა და ასულთა ჩემთა? ხოლო აწ უგუნურად ჰყავ.
და აწ შემძლებელ არს ჴელი ჩემი ბოროტის ყოფად შენდა. ხოლო ღმერთმან მამისა შენისამან მრქუა მე გუშინ: ეკრძალე თავსა შენსა, ნუუკუე ეტყოდი იაკობს ბოროტსა.
და აწ უკუეთუ წარმოსრულ ხარ და გულის თქუმით გულმან გითქუა წარსლვად სახიდ მამისა შენისა, რაისათჳს წარმოიპარენ ღმერთნი ჩემნი?
მიუგო იაკობ და ჰრქუა ლაბანს: რამეთუ შემეშინა და ვთქუ: ნუუკუე მიმიხუნე ასულნი შენნი და ყოველივე ჩემი. იცან, რაჲ-იგი არს შენი ჩემ თანა და მიიღე. და არარაჲ იცნა მის თანა არცა ერთი რაჲ.
მიუგო იაკობ და ჰრქუა: რომლისა თანა იცნნე ღმერთნი შენნი, არა ცხონდეს წინაშე ძმათა ჩუენთა. არა უწყოდა იაკობ, რამეთუ რაქელ, ცოლმან მისმან, წარმოიპარნა იგინი.
შევიდა ლაბან და აღიხილა ყოველივე ლიაჲსი და არაჲ პოვა. გამოვიდა სახლისაგან ლიაჲსა და აღიხილა სახლი იაკობისი და არაჲ პოვა, და სახლნი ორთავე მჴევალთანი და არაჲ პოვა. და შევიდა სახლსა რაქელისსა.
ხოლო რაქელ Page of ms. O: 34r მოიხუნა კერპნი იგი და ქუეშე შესხნა პალავანდთა აქლემთასა და დაჯდა მათ ზედა.
და ჰრქუა მამასა თჳსსა: ნუ მძიმე-გიჩნნ, უფალო, ვერ ძალ-მიც აღდგომად, რამეთუ ჩუეულებასა დედათასა ვარ. აღიხილა ლაბან ყოველი სახლები და არა პოვნა კერპნი.
განრისხნა იაკობ და ჰლალვიდა ლაბანს. მიუგო იაკობ და ჰრქუა ლაბანს: რაჲ არს ბრალი ჩემი და შეცოდებაჲ, რამეთუ მდევნი მე,
და აღიხილე ყოველი ჭურჭერი სახლისა ჩემისაჲ? რაჲ ჰპოე ყოვლისაგან ჭურჭრისა სახლისა შენისაჲ? დადევ აქა წინაშე ყოველთა ძმათა შენთა. და ძმათა ჩემთა და გუამხილედ ჩუენ ორთავე.
ესე ოცი წელი არს, ვინაჲთგან ვარ მე შენ თანა. ცხოვარნი შენნი და თხანი შენნი არა უშვილო იქმნნეს, ვერძნი ცხოვართა შენთანი არა შევჭამენ;
ნამჴეცავი არასადა მოგართუ შენ; მე ვზღევდ თავით ჩემით ნაპარევსა დღისა და ღამისასა;
შევიწუებოდე სიცხითა დღისაჲთა და ნეფხვითა ღამისაჲთა და განყენებულ იყო ძილი თუალთა ჩემთაგან.
ესე ოცი წელი არს, ვინაჲთგან ვარ მე სახლსა შენსა. გმონე შენ ორთა ასულთა შენთათჳს ათოთხმეტ წელ და ექუს წელ ცხოვართა შენთა ზედა და შეურაცხ-ვყავ ყოველი სასყიდელი ჩემი ათთა მათ ტარიგთათჳს.
არა თუ-მცა ღმერთი მამისა Page of ms. O: 34v ჩემისა აბრაჰამისი იყო ჩემ თანა და შიში ისაკისი, აწ ცალიერიმცა გამომავლინე. სიმდაბლე ჩემი და შრომაჲ ჩემი იხილა ღმერთმან და გამხილა შენ გუშინ.
მიუგო ლაბან იაკობს და ჰრქუა: ასულნი ესე ასულნი ჩემნი არიან და ძენი ესე ძენი ჩემნი და საცხოვარი ესე საცხოვარი ჩემი. და ყოველსა ამას რომელსა შენ ჰხედავ, ჩემი არს, და ასულთა ჩემთათჳს რაჲ ვყო დღეს ?
აწ მოვედ და აღვითქუათ აღთქუმაჲ მე და შენ და იყოს საწამებელ შოვრის შენსა და ჩემსა. და თქუა: აჰა-ესერა არავინ არს ჩემ თანა, აჰა-ესერა უფალი არს მოწანე შოვრის ჩემსა და შენსა.
მოიღო იაკობ ლოდი და აღდგა ძეგლად.
და ჰრქუა იაკობ ძმათა თჳსთა: შეკრიბეთ ლოდები. და შეკრიბეს ლოდები და აღადგინეს ბორცჳ. და ჭამეს და სუეს ბორცუსა მას თანა.
და ჰრქუა ლაბან: ბორცჳ ესე მოწამე არს შოვრის ჩემსა და შენსა დღეს.
და უწოდა მას ლაბან ბორცჳ წამებისაჲ, ხოლო იაკობ-ბორცჳ მოწამჱ.
და ჰრქუა ლაბან იაკობს: აჰა-ესერა ბორცჳ ესე და ძეგლი, რომელ აჰმართე შოვრის შენსა და ჩემსა,
წამებს ბორცჳ ესე და ძეგლი ესეცა წამებს.
ამისთჳს ეწოდა სახელი მისი ბორცჳ წამებისაჲ.
და ხილვაჲ იგი, რომელ იხილა, იხილენ ღმერთმან შოვრის ჩემსა და შენსა, რამეთუ განეეშორებით მოყუასი მოყუასსა.
უკუეთუ დაამ/დაბლნე Page of ms. O: 35r ასულნი ჩემნი, უკუეთუ ისხნე ცოლნი სხუანი ასულთა ჩემთა ზედა, იხილე, არავინ არს ჩუენ თანა.
უკუეთუ მე არა წიაღმოვჴდე შენდა, ნუცა შენ წიაღმოხულ ჩემდა ბორცუსა ამას ჩემსა და ძეგლსა ამას ბოროტებით
ღმერთმან აბრაჰამისმან და ღმერთმან ნაქორისმან საჯენ შოვრის ჩუენსა.
და ფუცა იაკობ შიშსა მამისა თჳსისა ისაკისსა.
და შეწირა მსხუერპლი იაკობ მთასა მას თანა და ჰხადა ყოველთა ძმათა მისთა. და ჭამეს და სუეს და დაიძინეს.
და აღდგა ლაბან განთიად და ამბორს-უყო ძეთა მისთა და აკურთხნა იგინი და მიიქცა და წარვიდა ადგილად თჳსა.
