მოუწოდა ისაკ იაკობს და აკურთხა იგი და ამცნო მას და ჰრქუა არა მოიყვანო ცოლი ასულთაგან ქანაანისათა.
აღდეგ და წარვედ შუამდინარედ, სახიდ ბათუელისა, მამისა მის დედისა შენისა, და მოიყვანე შენდად მიერ ცოლი, ასული ლაბანისი, დედის ძმისა შენისაჲ.
ხოლო ღმერთმან ჩემმან გაკურთხენ შენ და აღგაორძინენ და განგამრავლენ შენ და იყავ კრებულად ნათესავთა;
და მოგეცინ შენ კურთხევაჲ აბრაჰამისი, მამისა ჩემისაჲ, და შენ და ნათესავმან შენმან შემდგომად შენსა Page of ms. O: 26v დაიმკჳდრენ ქუეყანაჲ ესე მწირობისა შენისაჲ, რომელ მოსცა ღმერთმან აბრაჰამს.
და წარგზავნა ისაკ იაკობი. და აღდგა იაკობ და წარვიდა შუვამდინარედ ლაბანისა, ძისა ბათუელისა ასურისა, ძმისა რებეკაჲსა, დედისა იაკობისა და ესავისა.
ვითარცა იხილა ესავ, რამეთუ აკურთხა ისაკ იაკობი და წარვიდა შუამდინარედ ასურეთისა მოყვანებად თავისა თჳსისა ცოლი და კურთხევასა მას მისსა ამცნო და ჰრქუა: არა მოიყვანო ცოლი ასულთაგან ქანანელთა,
და ერჩდა მამა-დედათა თჳსთა და წარვიდა შუვამდინარედ.
და იხილა ესავ, რამეთუ ბოროტ არიან ასულნი ქანაანისნი წინაშე ისაკისა, მამისა თჳსისა.
წარვიდა ესავ ისმაელისა, ძისა აბრაჰამისა, და მოიყვანა მაელელ, ასული ისმაელისი, დაჲ ნაბეოთისი, ცოლთა მისთა თანა ცოლად.
და განვიდა იაკობ ჯურღმულისა მისგან ფიცისა და წარვიდა ქარანდ.
და მიემთხჳა ადგილსა და დაიძინა მუნ, რამეთუ დაჰვიდოდე მზჱ. და მოიღო ლოდი ლოდთაგან მის ადგილისათა და დაიდვა სასთუნლად და დაწვა მას ადგილსა.
და ჩუენებასა იხილვიდა. და აჰა-ესერა კიბენი Page of ms. O: 27r აღმართებულ იყვნეს ქუეყანით, რომლისა თავი მიწდომილ იყო ცად და ანგელოზნი ღმრთისანი აღვიდოდეს და გარდამოვიდოდეს მას,
ხოლო უფალი დამტკიცებულ იყო მას ზედა. და თქუა: მე ვარ უფალი ღმერთი აბრაჰამისი, მამისა შენისაჲ, და ღმერთი ისაკისი. ნუ გეშინინ! ქუეყანაჲ ეგე, რომელსა შინა ეგე გძინავს, შენ მიგცე და ნათესავსა შენსა.
და იყოს ნათესავი შენი ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳსაჲ და განვრცნეს ზღუადმდე და ჩრდილოდ და ბღუარად და აღმოსავალად. და იკურთხეოდიან შენდამი ყოველნი ტომნი ქუეყანისანი და ნათესავისა შენისა მიმართ.
და აჰა მე შენ თანა ვარ დაცვად შენდა ყოველთა გზათა შენთა, ვიდრეცა ხჳდოდი. და მოგაქციო შენ ამასვე ქუეყანასა, რამეთუ არა დაგიტეო შენ, ვიდრემდე ვყო მე ყოველივე, რაოდენსაცა გეტყოდე შენ.
განიღჳძა იაკობ ძილისა მისგან მისისა და თქუა, რამეთუ: არს ღმერთი ამას ადგილსა, და მე არა უწყოდე.
და შეეშინა და თქუა: ვითარ საშინელ არს ადგილი ესე! და არა არს სხუა ესე, გარნა სახლი ღმრთისაჲ და ესე არიან ბჭენი ცისანი.
და აღდგა იაკობ განთიად და აღიღო ლოდი იგი მუნ, რომელი ედვა სასთუნლად, და აღმართა ძეგლად და დაასხა ზეთი თავსა მის ლოდისასა.
და უწოდა ადგილსა მას Page of ms. O: 27v სახლი ღმრთისაჲ. და ულუმაუზ იყო სახელი ქალაქისაჲ მის პირველად.
და ილოცა ლოცვაჲ იაკობ და თქუა: უკუეთუ იყოს ღმერთი ჩემ თანა და დამიცვეს მე გზასა ამას, რომელსა მე მივალ, და მცეს მე პური საჭმლად და სამოსელი შემოსად
და მომაქციოს მე ცოცხლებით სახლსა მამისა ნემისასა და იყოს უფალი ღმრთად ჩემდა,
და ლოდი ესე, რომელ ავდგი ძეგლად, იყოს სახლად ღმრთისა ჩემისა და ყოვლისაგანი, რაოდენი-რაჲ მომცეს მე, ათეული მიგცე შენ.
