და იყო შემდგომად სიბერისა მის ისაკისა, დაუბრყჳლდეს თუალნი მისნი ხედვად. და მოუ/წოდა Page of ms. O: 23v ძესა თჳსსა უხუცესსა ესავს და ჰრქუა მას: შვილო. და მან ჰრქუა: აჰა აქა ვარ.
ჰრქუა მას ისაკ: აჰა-ესერა მე დავბერდი და არა ვიცი დღჱ აღსრულებისა ჩემისაჲ.
აწ აღიღე ჭურჭერი შენი, კაბარჭი და მშჳლდი და განვედ ველად და მინადირე ნადირი,
და მიქმენ მე საჭმელი, ვითარ-იგი მიყუარს მე, და მომართუ მე. ვჭამო და გაკურთხოს სულმან ჩემმან ვიდრე სიკუდიდმდე ჩემდა.
ხოლო რებეკას ესმოდა, ეტყოდა რაჲ ისაკ ძესა თჳსსა ესავს. და განვიდა ესავ, ძმაჲ იაკობისი, ველად ნადირობად ნადირისა მამისა თჳსისა.
ხოლო რებეკა ჰრქუა იაკობს, ძესა თჳისა უმრწემჱსსა: აჰა ესერა მესმა მე, ვითარ ეტყოდა მამაჲ შენი ესავს, ძმასა შენსა, და ჰრქუა:
მინადირე მე ნადირი და მიქმენ მე ჭამადი. და ვჭამო და გაკურთხო შენ წინაშე უფლისა ვიდრე სიკუდიდ ჩემდამდე.
აწ შენ, შვილო, ისმინე ჩემი, ვითარცა მე გამცნებ შენ.
წარვედ ცხოვრად და მომართუენ მე ორნი თიკანნი ჩჩჳლნი და კეთილნი და უქმნნე იგინი საჭმლად მამასა შენსა, ვითარ-იგი მას უყუარს.
და შეართუ მამასა შენსა და ჭამოს და გაკურთხოს შენ მამამან შენმან ვიდრე სიკუდიდმდე.
Page of ms. O: 24r ჰრქუა იაკობ რებეკას, დედასა თჳსსა: ესავ, ძმაჲ ჩემი, არს ფაჩუნიერ და მე კაც წყლტუ.
ნუუკუე ჴელი შემახოს მამამან ჩემმან და ვიქმნე წინაშე მისსა ვითარცა შეურაცხის-მყოფელი და მოვიღო თავისა ჩემისა წყევაჲ და არა კურთხევაჲ.
ჰრქუა მას დედამან მისმან: ჩემ ზედა წყევაჲ იგი, შვილო! გარნა ისმინე მინე ჴმისა ჩემისაჲ და წარვედ და მომართუ მე.
ხოლო იგი წარვიდა და მოიღო და მიართუა დედასა თჳსსა. და ქმნა დედამან მისმან ჭამადი, ვითარცა უყუარდა მამისა მისსა.
და მოიღო რებეკა სამოსელი ესავისი, ძისა თჳსისაჲ, კეთილი, რომელი იდვა მის თანა სახლსა შინა, და შეჰმოსა იაკობს, ძესა თჳსსა უმრწენესსა.
და ტყავნი იგი თიკანთანი მოჰხჳნა მკლავთა და შიშუელსა ქედსა მისსა.
და მისცა საჭმელი იგი და პური იგი, რომელ ქმნა, ჴელთა იაკობისთა, ძისა თჳსისათა.
და შეართუა იგი მამასა მისსა და ჰრქუა: მამაო. და მან ჰრქუა: აქა ვარ. ვინ ხარ, შვილო?
და ჰრქუა იაკობ მამასა თჳსსა: მე ვარ ესავ, პირმშოჲ შენი. ვყავ, ვითარ-იგი მეტყოდე მე. აღდეგ და დაჯედ და ჭამე ნადირისა ჩემისაჲ, რაჲთა მაკურთხოს მე სულმან შენმან.
და ჰრქუა ისაკ ძესა თჳსსა: რაჲ არს, რამეთუ Page of ms. O: 24v ადრე ჰპოვე, შვილო? და ჰრქუა: რამეთუ მომცა მე უფალმან ღმერთმან შენმან წინაშე ჩემსა.
ჰრქუა ისაკ იაკობს: მომეახლე და ჴელი შეგახო, შვილო, უკუეთუ შენ ხარ შვილი ჩემი ესავ, ანუ არა.
და მიეახლა იაკობ ისაკს, მამასა თჳსსა და ჴელი შეახო მას. და თქუა: ჴმაჲ ესე ჴმაჲ იაკობისი, ხოლო ჴელნი ესე ჴელნი ესავისნი.
და ვერ იცნა იგი, რამეთუ იყვნეს ჴელნი მისნი ვითარცა ჴელნი ესავისნი ფაჩუნიერ. და აკურთხა იგი.
და ჰრქუა: შენ ხარ ძჱ ჩემი ესავ? და მან თქუა: მე ვარ.
და თქუა: მომართუ მე ნადირებულისა შენისაჲ და ვჭამო, შვილო, რაჲთა გაკურთხოს შენ სულმან ჩემმან. და მოართუა მას და ჭამა. და მოართუა მას ღჳნოჲ და სუა.
და ჰრქუა ისაკ, მამამან მისმან: მომეახლე მე და ამბორს-გიყო, შვილო.
და მიეახლა და ამბორს-უყო მას. და ეცა სულნელებაჲ სამოსლისა მისისაჲ და აკურთხა იგი და თქუა: აჰა-ესერა სულნელებაჲ ძისა ჩემისაჲ, ვითარცა სულნელებაჲ ველისა სავსისაჲ, რომელი აკურთხა უფალმან.
და მოგეცინ შენ უფალმან ცუარისაგან ცისა და სიპოხისაგან ქუეყანისა და სიმრავლჱ იფქლისაჲ და ღჳნისაჲ;
და გმონებდენ შენ თესლები და თაყუანის-გცემდენ მთავარნი; და იყავ უფალ ძმისა შენისა და თაყუანის-გ/ცემდენ Page of ms. O: 25r ძენი მამისა შენისანი; მწყევარნი შენნი წყეულ იყვნენ და მაკურთხეველნი შენნი კურთხეულ იყვნენ!
და ვითარცა დასცხრა ისაკ კურთხევისა მისგან იაკობისა, ძისა თჳსისა, და გამოვიდა იაკობ პირისაგან. ისაკისა, მამისა თჳსისა, და ესავ, ძმაჲ მისი, მოვიდა ნადირობით.
და უქმნა მამასა თჳსსა საჭმელი და ჰრქუა: აღდეგინ მამაჲ ჩემი და ჭამენ ნადირისაგან ძისა თჳსისა, რაჲთა მაკურთხოს მე სულმან შენმან.
და ჰრქუა მას ისაკ, მამამან მისმან: ვინ ხარ შენ? ხოლო მან ჰრქუა: მე ვარ ესავ, ძჱ შენი პირმშოჲ.
განუკჳრდა ისაკს განკჳრვებითა დიდითა ფრიად და ჰრქუა: ვინ იყო იგი, რომელმან მინადირა მე ნადირი და შემომართუა მე... ყოვლისა მისგან ვიდრე მოსლვად შენდამდე, და ვაკურთხე იგი და კურთხელ იყავნ?
და ვითარცა ესმნეს ესავს სიტყუანი ესე ისაკისნი, მამისა თჳსისანი, ღაღად-ყო ჴმითა დიდითა და მწარითა ფრიად და თქუა: მაკურთხე მეცა, მამაო.
ჰრქუა მას ისაკ: მოვიდა ძმაჲ შენი ზაკუვით და მიიღო კურთხევაჲ შენი.
და ჰრქუა ესავ: სამართლად ეწოდა სახელი მისი იაკობ, რამეთუ მიბრკუნა მე ესე მეორედ: პირველად პირმშოებაჲ ჩემი მიმიღო და აწ მიიღო კურთხევაჲ ჩემი. Page of ms. O: 25v და ჰრქუა ესავ მამასა თჳსსა: არაჲ დამიშთინეა მე კურთხევაჲ, მამაო?
მიუგო ისაკ და ჰრქუა ესავს: ვინაჲთგან ვყავ მე იგი უფალ შენ ზედა და ყოველნი ძმანი მისა მონა, იფქლითა და ღჳნითა განვამტკიცე იგი, აწ რაჲ გიყო შენ, შვილო?
ჰრქუა ესავ მამასა თჳსსა: ერთი ხოლო ნუ არსა კურთხევაჲ შენი, მამაო? მაკურთხე მეცა. და ვითარცა შეწუხნა ისაკ, ღაღად-ყო ჴმითა დიდითა ესავ და ტიროდა.
მიუგო ისაკ, მამამან მისმან, და ჰრქუა მას: აჰა-ესერა სიპოხისაგან ქუეყანისა იყოს მკჳდრობაჲ შენი და ცუარისაგან ცისა ზეგარდამო.
და მახჳლითა შენითა სცხონდე და ძმასა შენსა ჰმონებდე. ხოლო იყოს ოდესმე, რაჟამს განიჴსნე და განაგდო ნუღელი მისი ქედისაგან შენისა.
და უთქუმიდა ესავ იაკობს, ძმასა თჳსსა, კურთხევისა მისთჳს, რომლითა აკურთხა მამამან მისმან, და თქუა ესავ გონებასა თჳსსა: მოიწინენ დღენი მამისა ჩემისა სიკუდილისანი, და მე მოვკლა იაკობ, ძმაჲ ჩემი.
უთხრნეს რებეკას სიტყუანი ესე ძისა მისისა უხუცესისანი. და მიავლინა და მოუწოდა ძესა თჳსსა უმრწემესსა და ჰრქუა მას: Page of ms. O: 26r აჰა-ესერა ძმაჲ შენი გითქუამს შენ მოკლვად.
აწ, შვილო, ისმინე ჴმისა ჩემისაჲ: აღდეგ და წარივლტოდე ლაბანისა, ძმისა ჩემისა, ქარანდ
და იყავ მის თანა დღე რავდენმე,
ვიდრემდე გარე მიიქცეს გულის წყრომაჲ და რისხვაჲ ძმისა შენისაჲ შენგან, და დაავიწყდეს, რაჲ-იგი უყავ მას. და მოვავლინო და მოგიწოდო შენ მიერ. ნუუკუე უშვილო ვიქმნე თქუენ ორთაგანვე ერთსა შინა დღესა.
და ჰრქუა რებეკა ისაკს: მომეწყინა ცხორებაჲ ჩემი ასულთაგან ქეტისთა. უკუეთუ მო -ღა -იყვანოს იაკობ ასულთაგან ამის, ქუეყანისათაჲ, რაჲსა-ღა არს ცხორებაჲ ჩემი?
