Այլ զտկարացեալն ՛ի հաւատս՝ ընկալարո́ւք, մի́ խղճիւ երկմտու(թ)ե(ան)ց։
ոմն հաւատայ ուտել զամ(ենայն). եւ որ հիւանդն է՝ բանջա́ր կերիցէ։
Որ ուտէն, զայն որ ո́չն ուտէ, մի́ անգոսնեսցէ. եւ որ ո́չն ուտէ, զայն որ ուտէն, մի́ դատեսցի. քանզի ա(ստուա)ծ զնա ընկալաւ։
Դու ո՞վ ես որ դատիս զայլոյ ծառայ. իւրո́ւմ տ(եառ)ն կայ կամ անկանի. բայց կացցէ, զի կարօղ է տ(է)րն հաստատել զնա։
Ոմն պահէ օ́ր ըստ օրէ, եւ ոմն պահէ զօ́ր հանապազ. իւրաքանչիւրոք զի́ւր միտս հաճեսցէ։
Որ խորհի զօրն, տ(եառ)ն խորհի. եւ որ ո́չն խորհի զօրն, տ(եառ)ն չխորհի. եւ որ ուտէ, տ(եառ)ն ուտէ, եւ գոհանայ զա(ստուածո)յ. եւ որ ո́չն ուտէ, տ(եառ)ն չուտէ, եւ գոհանա́յ զա(ստուածո)յ։
զի ո́չ ոք ՛ի մէնջ անձամբ կեայ, եւ ո́չ անձամբ մեռանի։
Եթէ կեամք՝ տ(եառ)ն կեամք, եւ եթէ մեռանիմք՝ տ(եառ)ն մեռանիմք. եւ արդ՝ եթէ կեամք եւ եթէ մեռանիմք՝ տ(եառ)ն եմք։
Քանզի ՛ի նոյն իսկ եւ ք(րիստո)ս մեռաւ՝ եւ եկեաց, զի մեռելո́ց եւ կենդանեաց առ հասարակ տիրեսցէ։
Դու զի՞ դատիս զեղբայր քո. կամ ընդէ՞ր անգոսնես զեղբայր քո։ քանզի ամենեքին կալոց եմք առաջի ատենին ք(րիստո)սի։
Զի գրեալ է. կենդանի́ եմ ես՝ ասէ տ(է)ր. զի ինձ կրկնեսցի ամ(ենայն) ծունր, եւ ամ(ենայն) լեզու խոստովան լիցի ա(ստուածո)յ։
ապա ուրեմն իւրաքանչիւրոք ՛ի մէնջ ը(ստ) անձին համարս տացէ ա(ստուածո)յ։
Այսուհետեւ մի́ զմիմեանս դատեսցուք. այլ առաւել զայս դիք ՛ի մտի, չգնել գայթագղութի(ւն) եղբօրն։
Զայս գիտեմ եւ հաստատեա́լ եմ ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս, զի ո́չինչ է պիղծ նովաւ. բայց այնմ որ համարիցի ոք ինչ պիղծ, նմա́ է պիղծ։
զի եթէ վ(ա)ս(ն) կերակրոյ եղբայրն քո տրտմի, ո́չ եւս սիրով գնացեր. մի́ կերակրովն քո զնա կորուսաներ, վ(ա)ս(ն) որոյ ք(րիստո)սն մեռաւ։
մի́ հայհոյեսցի բարին ձեր։
Զի ո́չ է արքայու(թ)ի(ւն)ն ա(ստուածո)յ կերակուր եւ ըմպելի, այլ արդարութի(ւն), եւ խաղաղու(թ)ի(ւն), եւ խնդու(թ)ի(ւն) ՛ի հոգին ս(ուր)բ։
զի որ յայսմ ծառայէ ք(րիստո)սի, հաճոյ է ա(ստուածո)յ՝ եւ ընտիր մարդկան։
Ապա այսուհետեւ զհե́տ երթիցուք խաղաղու(թ)ե(ան), եւ զշինու(թ)ե(ան) որ առ միմեանս։
մի́ վ(ա)ս(ն) կերակրոյ քակեր զգործ ա(ստուածո)յ։ ամ(ենայն) ինչ ս(ուր)բ է։ այլ չար այնմ մարդոյ է, որ խղճի́ւն ուտիցէ։
Լա́ւ է ո́չ ուտել միս, եւ ո́չ ըմպել գինի. եւ ո́չ որով եղբայրն քո գայթագղի, կամ գթէ, կամ տկարանայ։
Դու՝ ապաքէն հաւատս ունիս, կա́լ առանձինն առաջի ա(ստուածո)յ. երանի́ որ ոչ դատեսցի զանձն, որով զընկերն փորձիցէ։
Բայց որ խղճէն, թէպէտ եւ ուտիցէ՝ դատապարտեալ է. զի ո́չ ըստ հաւատոց. զի ամ(ենայն) ինչ որ ո́չ ՛ի հաւատոց է՝ մե́ղք են։
Այլ այնմ որ կարօղն է հաստատել զձեզ ըստ աւետարանիս իմում, եւ ըստ քարոզութե(ա)ն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի, ըստ յայտնու(թ)ե(ան) խորհրդոյն, ժամանակօքն յաւիտենից լռեցելոյ,
եւ յայտնելոյ այժմիկ ՛ի ձեռն գրոց մարգարէականաց, ըստ հրամանի մշտնջենաւորին ա(ստուածո)յ, ՛ի հնազանդութի(ւն) հաւատոց, յամենայն հեթանոս ծանուցելոյ, միայնոյ իմաստնոյ ա(ստուածո)յ, ՛ի ձեռն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի, որում փառք յաւիտեանս. ամէն։
