Ամենայն անձն որ ընդ իշխանութ(եամ)բ է, ՛ի հնազանդութե(ա́ն) կացցէ. քանզի ո́չ ուստեք է իշխանու(թ)ի(ւն), եթէ ոչ յա(ստուածո)յ. եւ որ ենն, յա(ստուածո)յ կարգեալ են։
Այսուհետեւ որ հակառակ կայ իշխանու(թ)ե(ան)ն, ա(ստուածո)յ հրամանին հակառակ կայ. եւ որք հակառակն կան, անձա́նց դատաստանս ընդունին.
զի իշխանքն ո́չ են յերկեւղ բարեաց գործոց, այլ չարեա́ց։ Կամիս չերկնչե՞լ յիշխանութ(են)է անտի, զբարիս գործեա́, եւ ընկալցիս գովութի́(ւն) ՛ի նմանէ.
զի ա(ստուածո)յ պաշտօնեայ է քեզ ՛ի բարիս։ ապա եթէ չարագո́րծ իցես, երկի́ր. զի ո́չ եթէ վայրապար ածեալ է սուսեր ընդ մէջ։ ա(ստուածո)յ սպասաւո́ր է՝ վրէժխնդիր ՛ի բարկութի(ւն) այնմ՝ որ զչարն գործիցէ։
Վասն որոյ հարկ է հնազանդ լինել, ո́չ միայն վ(ա)ս(ն) բարկու(թ)ե(ան)ն, այլ եւ վ(ա)ս(ն) խղճի́ մտացն։
վասն այնորիկ եւ հա́րկս հարկանէք, զի ա(ստուածո)յ սպասաւորք են ՛ի նո́յն կանխեալք։
Արդ՝ հատուցէք ամենեցուն զպարտս. որում զհարկ՝ զհա́րկն, որում զմաքս՝ զմա́քսն, որում զերկեւղ՝ զերկե́ւղն, որում զպատիւ՝ զպատի́ւն։
եւ մի́ ումեք պարտապան գտանիցիք, բա́ց զմիմեանս սիրելոյ։ զի որ սիրէ զընկերն, զօրէնսն կատարէ.
Զմի́ շնայցեսն, եւ մի́ սպանանիցես, եւ մի́ գողանայցես, եւ մի́ սուտ վկայիցես, եւ մի́ ցանկանայցես. եւ եթէ ա́յլ ինչ պատուիրան է՝ յայն բան բովանդակին, եթէ սիրեսցես զընկեր քո իբրեւ զանձն քո։
սէր՝ ընկերի իւրում չար ո́չ առնէ. լրումն օրինացն սէր է։
Եւ զայս գիտասջի́ք վ(ա)ս(ն) ժամանակիս. զի արդ՝ ժա́մ իսկ է մեզ ՛ի քնոյ զարթնուլ. զի այժմ մե́րձ է մեզ փրկութի(ւն)՝ քան յորժամ հաւատացա́քն.
գիշերն մերժեցաւ, եւ տի́ւն մերձեցաւ. ՛ի բա́ց արասցուք այսուհետեւ զգոծսն խաւարի, եւ զգեցցո́ւք զզէնն լուսոյ։
Իբրեւ ՛ի տունջեա́ն զգաստացեալք շրջեսցո́ւք. մի́ անառակու(թեամ)բք՝ եւ արբեցութ(եամ)բք, եւ մի́ խառն ընկողնօք՝ եւ պղծու(թեամ)բք, եւ մի́ նախանձու՝ եւ հակառակու(թեամ)բք։
այլ զգեցարո́ւք զտ(է)ր յ(իսու)ս ք(րիստո)ս. եւ մարմնոյ խնամ մի տանիք ՛ի ցանկութի(ւն)։
