Իսկ արդ՝ ասէմ, մի թէ մերժեա՞ց ա(ստուա)ծ զժողովուրդ իւր. քա́ւ լիցի։ քանզի եւ ես իսրայէլացի́ եմ, ՛ի զաւակէ աբրահամու յազգէ́ բենիամինի։
ո́չ մերժեաց ա(ստուա)ծ զժողովուրդ իւր, զոր յառա́ջն ծանեաւ։ թէ ո՞չ գիտէք յեղիա զինչ ասէ գիր. ո(ր)պ(էս) ամբաստան լինի ա(ստուածո)յ զի(սրա)էլէ։
տ(է́)ր՝ զմարգարէս քո կոտորեցին, եւ զսեղանս քո կործանեցին. եւ մնացի միայն, եւ խնդրեն զանձն իմ։
Այլ զինչ ասէ նմա պատասխանին. թողի ինձ ասէ՝ եւթն հազար այր, որ ո́չ կրկնեցին ծունր բահաղու։
նոյնպէս եւ յայսմ ժամանակի մնցորդք՝ ըստ ընտրութե(ա́ն) շնորհացն եղեն։
Իսկ եթէ շնորհօք, ո́չ եւս ՛ի գործոց. ապա թէ ոչ՝ շնորհքն ո́չ եւս շնորհք լինին։
Իսկ արդ՝ զոր խնդրէրն ի(սրա)էլ։ այնմ ո́չ եհաս. բայց ընտրու(թ)ե(ան)ն եհաս. եւ այլքն կուրացան.
ո(ր)պ(էս) եւ գրեա́լ է. ետ ն(ո)ց(ա) ա(ստուա)ծ հոգի յիմարու(թ)ե(ան). աչս որովք ո́չ տեսանիցեն, եւ ականջս որովք ո́չ լսիցեն, մինչեւ ցայսօր ժամանակի։
Եւ դաւիթ ասէ եղիցին սեղանք ն(ո)ց(ա) յորոգայթ, եւ յորս, եւ ՛ի գայթագղութի(ւն), եւ ՛ի հատուցումն նոցին։
խաւարեսցին աչք նոցա զի մի́ տեսցեն, եւ զթիկունս ն(ո)ց(ա) հանապա́զ կորացո́։
Իսկ արդ՝ ասեմ. մի թէ վ(ա)ս(ն) այնորիկ յանցեան՝ զի կործանեսցի՞ն. քա́ւ լիցի։ այլ ն(ո)ց(ա) յանցանօքն փրկութի(ւն) հեթանոսաց. զի նախա́նձ արկցէ ն(ո)ց(ա)։
Իսկ եթէ յանցանքն ն(ո)ց(ա) մեծութի(ւն) աշխարհի, եւ պարտութի(ւն) ն(ո)ց(ա) մեծութի(ւն) հեթանոսաց, որչափ եւս առաւել լրու(թ)ի(ւն) ն(ո)ց(ա)։
Այլ ձե́զ ասեմ հեթանոսաց, ցորքան ժամանակս իցեմ հեթանոսաց առաքեալ, զպաշտօ́նն իմ փառաւո́ր առնեմ.
զի թերեւս նախա́նձ արկից ն(ո)ց(ա) մարմնով իմով, եւ ապրեցուցի́ց զոմանս ՛ի նոցանէ.
Զի եթէ մերժո́ւմն ն(ո)ց(ա) հաշտու(թ)ի(ւն) աշխարհի է. իսկ ընտրութի(ւն)ն զի́նչ է, եթէ ոչ կենդանու(թ)ի(ւն) ՛ի մեռելոց։
Իսկ եթէ սկիզբն սո́ւրբ է, եւ զանգուածն, եւ արմատն, ապա եւ ո́ստքն։
Եթէ յոստոց անտի ոմանք փշրեցան, եւ դու որ ձիթենի վայրենի́ էիր՝ պատուաստեցա́ր ՛ի ն(ո)ս(ա), եւ բաժանո́րդ եղեր արմատոյն, եւ պարարտութե(ան) ձիթենւոյն,
մի́ պարծիր առ ոստովքն. ապա թէ պարծիցիս, ո́չ եթէ դու զարմատն ՛ի վեր ունիս, այլ արմատն զքեզ։
Իսկ արդ՝ ասիցե՞ս, ոստքն փշրեցան, զի ես պատուաստեցայ։
բարւո́ք է, անհաւատու(թեամ)բն փշրեցան, եւ դու հաւատո́վք հաստատեցար. մի́ հպարտանար, այլ երկի́ր։
զի եթէ ա(ստուա)ծ ՛ի բուն ոստսն ո́չ խնայեաց, գուցէ երբէք եւ ՛ի քեզ ո́չ խնայեսցէ։
Արդ՝ տե́ս զքաղցրութի(ւն)՝ եւ զսաստկու(թ)ի(ւն)ն ա(ստուածո)յ. ՛ի վերայ կործանելոցն սաստկու(թ)ի(ւն), եւ ՛ի վերայ քո քաղցրութի(ւն) ա(ստուածո)յ, եթէ կայցես ՛ի նմին քաղցրու(թ)ե(ան). ապա թէ ոչ՝ եւ դո́ւ կոճոպեսցիս։
Եւ նոքա եթէ ո́չ ՛ի նմին անհաւատու(թ)ե(ան)ն կայցեն, պատուաստեսցին. զի կարօ́ղ է ա(ստուա)ծ միւսանգամ պատուաստել զն(ո)ս(ա)։
Զի եթէ դու՝ ՛ի բուն վայրենի́ ձիթենւոյ անտի հատար, եւ յանբուն քո ՛ի բարի́ ձիթենւոջն պատուաստեցար, ո́րչափ եւս առաւել նոքա́ որ բունքն իսկ են՝ պատուաստեսցին յիւրեա́նց ձիթենւոջն։
Ո́չ կամիմ ե́ղբարք եթէ տգէտք իցէք խորհրդոյս այսմիկ, զի մի́ յանձինս ձեր իցէք իմաստունք. զի կուրութի(ւն) փո́քր ՛ի շատէ եղեւ ի(սրաէ)լի. մինչեւ լրումն հեթանոսաց մտցէ,
եւ ապա ամ(ենայն) ի(սրա)էլ կեցցէ. ո(ր)պ(էս) եւ գրեալ է. եկեսցէ ՛ի սիովնէ փրկիչ, եւ դարձուսցէ́ զամպարշտութի(ւն)ս յակովբայ։
եւ այս ն(ո)ց(ա) որ յինէն ուխտ՝ յորժամ բարձի́ց զմեղս ն(ո)ց(ա)։
Ըստ աւետարանիս՝ թշնամի́ք են վ(ա)ս(ն) ձեր, ըստ ընտրութե(ա)ն՝ սիրելի́ք վ(ա)ս(ն) հարցն։
քանզի անզե́ղջ են շնորհքն՝ եւ կոչումն ա(ստուածո)յ։
Զի ո(ր)պ(էս) եւ դուք երբեմն ապստամբք էիք յա(ստուածո)յ, եւ արդ ողորմու(թ)ի(ւն) գտէք առ ն(ո)ց(ա) ապստամբութ(եամ)բն.
նոյնպէս եւ նոքա այժմ ապստամբք եղեն առ ձերով ողորմու(թեամ)բդ. զի եւ նոքա ողորմութի(ւն) գտցեն։
Քանզի արգել ա(ստուա)ծ զամենեսին յանհաւանու(թ)ի(ւն), զի ամենեցո́ւն ողորմեսցի։
Ո՞վ խորք մեծու(թ)ե(ան) եւ իմաստութե(ան) եւ գիտու(թ)ե(ան)ն ա(ստուածո)յ. ո(ր)պ(էս) առանց քննելո́յ են դատաստանք նորա, եւ առանց զննելո́յ են ճանապարհք ն(ո)ր(ա)։
Զի ո՞վ գիտաց զմիտս տ(եառ)ն, կամ ո՞վ խորհրդակից լինիցի նմա.
կամ ո՞վ ետ նմա փոխ, եւ առնուցու փոխարէն ՛ի նմանէ։
Զի ՛ի նմանէ՝ եւ նովաւ՝ եւ ՛ի նո́յն ամ(ենայն)։ նմա փա́ռք յաւիտեանս. ամէն։
