Եղբարք, իմ կամք սրտի, եւ աղօթք առ ա(ստուա)ծ վ(ա)ս(ն) նոցա́ են ՛ի փրկութի(ւն)։
քանզի վկայե́մ ն(ո)ց(ա)՝ եթէ զնախա́նձ ա(ստուածո)յ ունին, այլ ո́չ գիտութ(եամ)բ։
Զի տգէ́տ են ա(ստուածո)յ արդարու(թ)ե(ան)ն. եւ զիւրեա́նցն խնդրեն կացուցանել. զի արդարութե(ա)ն ա(ստուածո)յ ո́չ հնազանդեցան։
քանզի կատարա́ծ օրինացն ք(րիստո)ս է յարդարու(թ)ի(ւն) ամ(ենայն) հաւատացելոց։
Մովսէս գրէ զարդարու(թ)ի(ւն) որ յօրինաց անտի, եթէ արասցէ զայն մարդ՝ կեցցէ́ նովին։
Իսկ զհաւատոցն արդարու(թեն)է ա́յսպէս ասէ. մի́ ասիցես ՛ի սրտի քում, ո́վ ելանիցէ յերկինս, ա́յս ինքն է՝ զք(րիստո)ս իջուցանել.
կամ ով իջանիցէ յանդունդս, ա́յս ինքն է՝ զք(րիստո)ս հանել ՛ի մեռելոց։
Այլ զի՞նչ ասէ գիր. մե́րձ է բանն, ՛ի բերան քո՝ եւ ՛ի սրտի́ քում է. ա́յս ինքն է բանն հաւատոյ զոր քարոզեմք։
զի եթէ խոստովանեսցես բերանո́վ քով տ(է)ր զյ(իսու)ս. եւ հաւատասցես ՛ի սրտի քում, թէ ա(ստուա)ծ յարո́յց զնա ՛ի մեռելոց՝ կեցցէ́ս։
Զի սրտիւ հաւատայք յարդարութի(ւն), եւ բերանո́վ խոստովանիք ՛ի փրկու(թ)ի(ւն)։
Քանզի ասէ գիր. ամ(ենայն)՝ որ հաւատասցէ ՛ի նա, մի́ ամաչեսցէ։
զի ո́չ գոյ խտիր հրէի́ եւ հեթանոսի. քանզի նո́յն տ(է)ր է ամենեցուն, բաւակա́ն յամենեսին ոյք կարդա́ն առ նա։
զի ամ(ենայն) որ կարդասցէ զանո́ւն տ(եառ)ն՝ կեցցէ́։
Իսկ արդ՝ զի՞արդ կարդասցեն, յոր ո́չն հաւատացին. կամ զի՞արդ հաւատասցեն՝ որում ո́չն լուան. կամ զի՞արդ լուիցեն առանց ուրուք քարոզելոյ.
կամ զի՞արդ քարոզեսցեն, եթէ ո́չ առաքեսցին։ Որպէս եւ գրեա́լ է. իբրեւ զի գեղեցիկ են ոտք աւետարանչացն խաղաղու(թ)ե(ան), եւ աւետարանչացն բարու(թ)ե(ան)։
այլ ո́չ ամենեքեան հնազա́նդ եղեն աւետարանին։ Եսայի ասէ. տ(է)ր՝ ո՞ հաւատաց լրոյ մերում։
ապա ուրեմն՝ հաւատք ՛ի լսելոյ են, եւ լուր ՛ի բանէն ք(րիստո)սի։
Այլ ասեմ, միթէ ո՞չ լուան. մանաւանդ զի ընդ ամ(ենայն) իսկ երկիր ել բարբառ նոցա, եւ ընդ ծա́գս տիեզերաց խօսք ն(ո)ց(ա)։
Այլ ասեմ, մի թէ իսրայէլ ո՞չ լուաւ. նախ՝ մովսէ́ս ասէ, ես նախանձեցուցից զձեզ ոչի́նչ ժողովրդեամբ, եւ ազգաւ անմտաւ զկծեցուցի́ց զձեզ։
Բայց եսայի համարձակի́ իսկ՝ եւ ասէ. գտա́յ այնոցիկ որ զիս ո́չ խնդրէին. յայտնի́ եղէ այնոցիկ՝ որ զինէն ո́չ հարցանէին։
Այլ առ իսրայէլ ասէ. զօ́ր ամենայն ձգեցից զձեռն իմ առ ժողովուրդն անհաւան՝ եւ հակառակօղ։
