Ստուգութ(եա́մ)բ ասեմ ՛ի ք(րիստո)ս՝ եւ ո́չ ստեմ վկայեն ինձ մի́տք իմ ՛ի հոգի ս(ուր)բ.
զի տրտմու(թ)ի́(ւն) է ինձ յոյժ, եւ անպակա́ս ցաւք սրտի իմոյ։
Զի ուխտի́ւք խնդրէի, ե́ս ինքնին նզո́վ լինել ՛ի ք(րիստո)սէ, վ(ա)ս(ն) եղբարց եւ ազգականաց իմոց ըստ մարմնոյ,
որ են ի(սրա)էլացիք. որոց որդեգրու(թ)ի(ւն)ն, եւ փառքն, եւ կտակարա́նքն, եւ օրէնսդրու(թ)ի(ւն)ն, եւ պաշտօնն, եւ աւետիքն։
որոց հա́րքն, յորոց եւ ք(րիստո)ս ըստ մարմնոյն, որ է ՛ի վերայ ամենեցուն ա(ստուա)ծ օրհնե́ալ յաւիտեանս. ա́մէն.
Ո́չինչ է մարթ՝ եթէ անկա́ծ լինիցի բանն ա(ստուածո)յ. զի ո́չ ամենեքեան որ յիսրայելէն են, նոքա ի(սրա)էլեանք իցեն.
եւ ո́չ որ զաւակն աբրահամու են, ամենեքեան որդի́ք իցեն. այլ իսահակա́ւ կոչեսցի քեզ զաւակ։
ա́յս ինքն՝ թէ ո́չ որ որդիք մարմնոյն են, են որդի́ք ա(ստուածո)յ. այլ որդիք աւետեա́ցն համարեսցին ՛ի զաւակ։
քանզի աւետեա́ց իսկ է բանս այս, թէ ՛ի ժամանակի յայսմիկ եկից, եւ եղիցի որդի́ սառայի։
Եւ ո́չ այնչափ միայն, այլ եւ ՛ի հռեբեկայ ՛ի միոջէ անկողնոյ սահակայ հօր մերոյ։
զի մինչ չե́ւ ծնեալ էին, եւ մինչ չե́ւ բարի ինչ՝ կամ չա́ր գործեալ էր։ զի ըստ ընտրու(թ)ե(ան)ն յառաջադրու(թ)ի(ւն)ն ա(ստուածո)յ հաստատեսցի́.
ո́չ ՛ի գործոց, այլ յա́յնմանէ որ կոչեա́ցն, ասացաւ նմա.
թէ երէցն կրսերո́յն ծառայեսցէ. ո(ր)պ(էս) եւ գրեա́լ է. թէ զյակոբ սիրեցի́, եւ զիսա́ւ ատեցի։
Իսկ արդ՝ զի՞նչ ասեմք. միթէ անիրաւութի(ւն)՞ իցէ յա(ստուածո)յ. քա́ւ լիցի։
Զի մովսիսի́ ասէ. ողորմեցայց՝ որում ողորմեցա́յցն, եւ գթացայց՝ յոր գթացայցն։
ապա ո́չ ըստ այնմ ինչ է որ կամիցին, եւ ո́չ ըստ այնմ՝ որ ընթանայցէ. այլ ըստ ա(ստուածո)յ՝ որ ողորմի։
Քանզի ասէ գիր ցփարաւովն. թէ վասն այնորիկ գրգռեցի զքեզ, զի ՛ի քե́զ ցուցից զզօրութի(ւն) իմ, եւ պատմեսցի́ անուն իմ ընդ ամ(ենայն) երկիր։
ապա ուրեմն՝ ում կամի ողորմի, եւ ում կամի՝ խստանա́յ։
Իսկ արդ՝ ասիցե՞ս թէ մեղ եւս զի́ դնէ՝ զի կամաց ն(ո)ր(ա) ո́չոք կայ հակառակ։
իսկ արդ՝ դու ո՞վ ես մարդ՝ որ պատասխանի տաս ա(ստուածո)յ։ միթէ ասիցէ՞ստեղծուածն ցստեղծիչն՝ թէ ընդէ́ր այդպէս արարեր զիս։
եթէ ո՞չ ունիցի իշխանութի(ւն) բրուտն կաւոյն՝ ՛ի նմի́ն զանգուածոյ առնել անօթ, զոմն ՛ի պատիւ եւ զոմն յանարգանս։
Ապա թէ կամէր ա(ստուա)ծ ցուցանե́լ զբարկու(թ)ի(ւն), եւ յայտնի́ առնել զզօրութի(ւն) իւր, զոր համբերն բազո́ւմ երկայնմտութ(եամ)բ անօթոցն բարկու(թ)ե(ան)՝ պատրաստելո́ցն ՛ի կորուստ։
Զի յայտնի́ արասցէ զմեծութի(ւն) փառաց իւրոց ՛ի վերայ անօթոցն ողորմութե(ան), զոր պատրաստեաց ՛ի փառս։
զորս եւ կոչեաց զմեզ ո́չ միայն ՛ի հրէից՝ այլ եւ ՛ի հեթանոսա́ց։
Որպէս եւ յովսեէ́ ասէ. կոչեցից զոր ո́չ ժողովուրդն իմ, ժողովուրդ ինձ. եւ զչսիրեցեալն՝ սիրեցեալ։
եւ եղիցի ՛ի տեղւոջ յորում ասացաւ ն(ո)ց(ա), թէ ո́չ ժողովուրդ իմ դուք, անդ կոչեսցին նոքա որդիք ա(ստուածո)յ կենդանւոյ։
Եսայի աղաղակէ վ(ա)ս(ն) ի(սրաէ)լի. եթէ իցէ թի́ւ որդւոցն ի(սրաէ)լի իբրեւ զաւազ ծովու, սակա́ւ ինչ մնացորդք մնասցեն։
զի բան մի հակի́րճ եւ համառօտ արդարութ(եամ)բ. զբանն հակի́րճ արասցէ տ(է)ր ՛ի վերայ երկրի։
Եւ որպէս ասէ եսայի. եթէ ոչ տ(եառ)ն զօրութե(ան)ց թողեալ էր մեզ զաւակ, իբրեւ զսոդոմ լինէաք՝ եւ գոմորոյ նմանէաք։
Իսկ արդ՝ զի՞նչ ասիցեմք, զի թէ հեթանոսք՝ որ ո́չ երթային զհետ արդարու(թ)ե(ան), հաասին արդարու(թ)ե(ան). ա́յնմ արդարու(թ)ե(ան) որ ՛ի հաւատո́ց անտի։
այլ ի(սրա)էլ երթայր զհետ օրինա́ցն արդարութե(ան), եւ յօրէնս արդարու(թ)ե(ան)ն ո́չ ժամանեաց։
Յնդէ՞ր. զի ո́չ ՛Ի հաւատոց, այլ իբրեւ ՛ի գործո́ց օրինաց։ քանզի գթեցին նոքա առ վիմին գաիթագղութե(ան).
որպէս եւ գրեալ է. ահաւասիկ դնեմ ՛ի սիովն քա́ր գայթագղութե(ան) եւ վէ́մ գլորման. եւ ամենայն որ հաւատասցէ ՛ի նա՝ մի́ ամաչեսցէ։
