Թէ ա́յդպէս իցէ, ո́չինչ դատապարտու(թ)ի(ւն) է ա́յնոցիկ որ ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս, որ ո́չ գնան ըստ մարմնոյ։
զի օրէնք հոգւոյն կենաց ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս ազատեցին զիս յօրինաց մեղացն եւ մահու։
Զի որ անհնարինն էր օրինացն՝ որով տկարանայրն մարմնով. ա(ստուա)ծ զորդին իւր առաքեաց ՛ի նմանութի(ւն) մարմնո́յ մեղաց, եւ վ(ա)ս(ն) մեղաց, եւ դատապարտեա́ց զմեղս ՛ի մարմնի́ անդ.
զի արդարութի(ւն) օրինացն կատարեսցի́ ՛ի մեզ, որք ո́չ ըստ մարմնոյ գնայցեմք՝ այլ ը(ստ) հոգւոյն։
Զի որք ըստ մարմնոյն են, զմարմնո́յն խորհին, եւ որք ըստ հոգւոյն՝ զհոգւո́յն։
Զի խորհո́ւրդ մարմնոյ՝ մա́հ է. եւ խորհուրդ հոգւոյն՝ կեա́նք եւ խաղաղու(թ)ի(ւն)։
քանզի խորհուրդ մարմնոյ թշնամու(թ)ի(ւն) է յա(ստուա)ծ. զի օրինացն ա(ստուածո)յ ո́չ հնազանդի. նա՝ եւ կարէ իսկ ո́չ։
զի որ մարմնովն են. ա(ստուածո)յ հաճոյ լինել ո́չ կարեն։
Բայց դուք՝ ո́չ էք մարմնով՝ այլ հոգւով. եթէ իցէ հոգին ա(ստուածո)յ ՛ի ձեզ բնակեալ. ապա եթէ ոք զհոգի ք(րիստո)սի ոչ ունի, սա՝ չէ́ ն(ո)ր(ա)։
Իսկ եթէ ք(րիստո)ս ՛ի ձե́զ է, ապա մարմին մեռեա́լ է վ(ա)ս(ն) մեղաց. եւ հոգին կենդանի́ է վ(ա)ս(ն) արդարութե(ան)։
Եթէ հոգի այնորիկ որ յարոյց զյ(իսու)ս ՛ի մեռելոց՝ բնակեալ է ՛ի ձեզ. ապա եւ որ յարոյցն զք(րիստո)ս ՛ի մեռելոց՝ կենդանացուսցէ́ զմահկանացու մարմինս ձեր բնակեալ ոգւովն իւրով ՛ի ձեզ։
Այսուհետեւ ե́ղբարք՝ պարտապան եմք, ո́չ մարմնով ըստ մարմնոյ կեալ։
զի եթէ ըստ մարմնոյ կեցէք, մեռանելոց էք. իսկ եթէ հոգւով զգործս մարմնոյ սպանանիցէք, կեցջիք։
Զի որ հոգւովն ա(ստուածո)յ վարին, նոքա́ են որդիք ա(ստուածո)յ։
զի ո́չ առէք զհոգին ծառայու(թ)ե(ան) միւսանգամ յերկեւղ, այլ առէք զհոգին որդէգրու(թ)ե(ան). որով աղաղակեմք, աբբա́, հա́յր։
Նոյն ինքն հոգին վկայէ հոգւոյս մերում, եթէ եմք որդիք ա(ստուածո)յ։
եւ եթէ որդիք, ապա եւ ժառանգք. ժառանգք ա(ստուածո)յ՝ եւ ժառանգակի́ցք ք(րիստո)սի. եթէ չարչարանացն կցո́րդ լինիմք, եւ փառացն հաղո́րդ լինելոց եմք։
Ինձ ա́յսպէս թուի, եթէ ո́չ են արժանի չարչարանք ժամանակիս հանդերձելո́ց փառացն՝ որ յայտնելոց են ՛ի մեզ։
Զի ակնկալութի(ւն) արարածոց՝ յայտնութե(ան) որդւոյն ա(ստուածո)յ սպասէ։
զի ընդունայնութե(ան) արարածքն հնազանդեցան, ո́չ իւրեանց կամաւ, այլ վ(ա)ս(ն) այնորիկ որ հնազանդեցոյցն յուսով.
զի եւ ինքեանք իսկ արարածքն ազատեցին ՛ի ծառայու(թեն)է ապականութե(ան)՝ յազատութի́(ւն) փառաց որդւոյն ա(ստուածո)յ։
Քանզի գիտեմք, եթէ ամ(ենայն) արարածք հեծեն եւ երկնե́ն մինչեւ ցայ՞ժմ։
եւ ո́չ այսչափ միայն. այլ եւ մե́ք իսկ՝ որ զպտուղ հոգւոյն ունիմք, անձամբ յանձինս մեր հեծեմք՝ որդէգրու(թ)ե(ան)ն ակն կալեալ փրկութե(ան) մարմնոյ մերոյ։
Զի յուսով ապրեցաք. այլ յոյս տեսանելի՝ չէ́ յոյս. զի որ տեսանէ ոք՝ զի՞ եւս յուսայ։
ապա եթէ զոր ո́չն տեսանեմք յուսամք, համբերութեամբ ակն ունիմք։
Նո́յնպէս եւ հոգին ՛ի թիկունս հասանէ տկարութե(ան)ս մերում. զի զոր կամքն յաղօթս, ո(ր)պ(էս) արժան իցէ՝ ո́չ գիտեմք. այլ ինքն հոգին բարեխօս լինի ՛ի հեծու(թ)ի(ւն)ս անմռունչս։
բայց որ քննէն զսիրտս, գիտէ́ զինչ խորհուրդ է հոգւոյն. զի ըստ ա(ստուածո)յ բարեխօսէ վ(ա)ս(ն) սրբոց։
Բայց գիտեմք՝ եթէ որոց սիրենն զա(ստուա)ծ, յամ(ենայն)ի́ գործակից լինի ՛ի բարիս՝ որք հրաւիրանաւն կոչեցան։
զի զորս յառաջն ճանաչէր, յառաջագո́յն հրաւիրեաց կերպարանակից լինել պատկերի որդւոյն իւրոյ. զի եղիցի նա անդրանի́կ ՛ի մէջ եղբարց բազմաց։
Եւ զորս յառաջագոյնն հրաւիրեաց՝ զնոսին եւ կոչեաց. եւ զորս կոչեա́ցն, զնոսին եւ արդարացո́յց. եւ զորս արդարացոյցն, զնոսին եւ փառաւո́րս արար։
Իսկ արդ՝ զի՞նչ ասեմք առ այս. եթէ ա(ստուա)ծ ՛ի մե́ր կոյս է, ո՞վ իցէ մեր հակառակ։
որ յիւր որդին ո́չ խնայեաց, այլ վ(ա)ս(ն) մե́ր ամենեցուն մատնեաց զնա. զիա՞րդ ո́չ նովաւ հանդերձ զամ(ենայն) շնորհիցէ մեզ։
Ո՞վ իցէ որ մեղադիր լինիցի ընտրելոց ա(ստուածո)յ. ա(ստուա)ծ է որ արդարացուցանէ,
իսկ արդ՝ ո՞վ է որ դատապարտ առնիցէ։ ք(րիստո)ս յ(իսու)ս՝ որ մեռաւն, մանաւանդ թէ յարուցեա́լ իսկ է. եւ է ը(ստ) աջմէ ա(ստուածո)յ. որ եւ բարեխօ́ս իսկ է վ(ա)ս(ն) մեր։
Արդ՝ ո՞վ մեկնեսցէ զմեզ ՛ի սիրոյն ք(րիստո)սի, նեղութի(ւն)՞, թէ անծկութ(իւն)՞. թէ հալածա՞նք, թէ սո՞վ, թէ մերկու(թ)ի(ւն)՞, թէ վի՞շտք, թէ սո՞ւր.
որպէս եւ գրեալ է, վ(ա)ս(ն) քո́ մեռանիմք զօր հանապազ, համարեցաք իբրեւ զոչխար ՛ի սպանդ.
այլ յայսմ ամենայնի՝ առաւե́լ յաղթեմք նովաւ որ սիրեացն զմեզ։
Քանզի հաստատեա́լ եմ, եթէ ո́չ մահ, եւ ո́չ կեանք, եւ ո́չ հրեշտակք, եւ ո́չ իշխանու(թ)ի(ւն)ք, եւ ո́չ որ կանս, եւ ո́չ հանդերձեալքն եւ ո́չ զօրութի(ւն)ք,
եւ ո́չ բարձրութի(ւն), եւ ո́չ խորութի(ւն). եւ ո́չ ա́յլ ինչ արարած՝ կարէ մեկնել զմեզ ՛ի սիրո́յ անտի ա(ստուածո)յ, որ ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս ՛ի տ(է)ր մեր։
