Այսուհետեւ արդարացեալք ՛ի հաւատոց անտի, խաղաղութի́(ւն) կալցուք առ ա(ստուա)ծ, ՛ի ձեռն տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի.
որով եւ զընծայու(թ)ի(ւն)ն ընկալա́ք հաւատովք ՛ի շնո́րհս յայսոսիկ. յորում կամք, եւ պարծի́մք յուսով փառացն ա(ստուածո)յ։
Եւ ո́չ այս չափ միայն, այլ եւ պարծի́մք եւս ՛ի նեղութի(ւն)ս մեր։ քանզի գիտեմք, եթէ նեղու(թ)ի(ւն)ք զհամբերու(թ)ի́(ւն) գործեն։
համբերու(թ)ի(ւն)՝ զհանդէ́ս. հանդէս՝ զյո́յս.
յոյս՝ ո́չ երբէք ամաչեցուցանէ. զի սէ́րն ա(ստուածո)յ սփռեա́լ է ՛ի սիրտս մեր, ՛ի ձեռն հոգւո́յն ս(ր)բ(ո)յ՝ որ տուա́ւ մեզ։
Զի մինչդեռ տկա́րքն էաք, ք(րիստո)ս վ(ա)ս(ն) մեր ՛ի ժամանակի ՛ի վերայ ամպարշտա́ց մեռաւ։
զի վասն արդարոյ հազի́ւ ոք թէ մեռանիցի, այլ վ(ա)ս(ն) բարւոյ թերե́ւս համարձակիցի́ ոք մեռանել։
Յայտնեա́ց ա(ստուա)ծ զսէ́րն իւր ՛ի մեզ. զի մինչդեռ մեղաւո́րքն էաք,
ք(րիստո)ս վասն մե́ր մեռաւ. որչափ ե́ւս առաւել յարդարանա́լս մերում այժմիկ արեա́մբն ն(ո)ր(ա), ապրեսցո́ւք նովաւ ՛ի բարկու(թեն)է́ անտի։
Զի եթէ մինչ թշնամի́քն էաք, հաշտեցա́ք ընդ ա(ստուածո)յ մահուամբ որդւո́յ ն(ո)ր(ա). որչափ ե́ւս առաւել ՛ի հաշտե́լս մերում ապրեսցուք կենօքն ն(ո)ր(ա)։
Եւ ո́չ այսչափ միայն, այլ եւ պարծի́մք եւս յա(ստուա)ծ ՛ի ձեռն տ(եառ)ն մերոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի. որով եւ զհաշտու(թ)ի(ւն)ն իսկ ընկալաք։
Զի ո(ր)պ(էս) ՛ի միոջէ́ մարդոյ մե́ղք յաշխարհ մտին, եւ ՛ի մեղա́ց անտի մահ. եւ այնպէս յամ(ենայն) մարդի́կ տարածեցաւ մահ, որով ամենեքին մեղան։
քանզի մինչեւ յօրէնսն մեղք էի́ն յաշխարհի, բայց մեղք ո́չ համարին ուր օրէնք ո́չ իցեն։
Այլ թագաւորեա́ց մահ յադամայ մինչեւ ՛ի մովսէս, եւ ՛ի վերայ չյանցուցանելոցն. ըստ նմանութե(ան) յանցուածոցն ադամայ, որ է օրինակ հանդերձելոցն։
Այլ ո́չ ո(ր)պ(էս) յանցանքն, նոյնպէս եւ շնորհքն։ զի եթէ միոյն յանցանօք բազո́ւմք մեռան, որչափ եւս առաւել շնո́րհքն ա(ստուածո)յ եւ պարգեւք շնորհօք միո́յն մարդոյ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի ՛ի բազումս առաւելաւ։
Եւ ո́չ ո(ր)պ(էս) ՛ի միոջէ յանցուցելոյն պարգեւքս. զի դատաստանն ՛ի միոջէ́ յանցուածոց անտի ՛ի դատապարտութի(ւն). այլ շնորհքն՝ ՛ի բազմաց յանցուածոցն յարդարու(թ)ի(ւն)։
Զի եթէ միոյն յանցանաց մահ թագաւորեաց միովն, որ՞չափ եւս առաւել՝ որք զառաւելութի(ւն) շնորհաց եւ զպարգեւաց արդարութե(ա)ն առնուցուն, կենօք թագաւորեսցե́ն ՛ի ձեռն միոյն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի։
Ապա ուրեմն ո(ր)պ(էս) միո́յն յանցանօք յամ(ենայն) մարդիկ դատապարտու(թ)ի(ւն), նոյնպէս եւ միո́յն արդարութ(եամ)բն յամ(ենայն) մարդիկ արդարութի(ւն) կենաց։
Զի ո(ր)պ(էս) անհնազանդութ(եամ)բ միոյն մարդոյ մեղաւորք բ(ա)զ(ու)մք եղեն. նոյնպէս եւ հնազանդութ(եամ)բ միոյն՝ արդա́րք բ(ա)զ(ու)մք եղիցին։
Բայց օրէնք ՛ի ներքս անկան, զի յանցանքն բազմասցին. զի ուր առաւել եղեն մե́ղքն, առաւե́լ եւս յաւելան շնորհքն։
Զի ո(ր)պ(էս) թագաւորեաց մեղքն ՛ի մահո́ւ անդ, նոյնպէս եւ շնո́րհքն թագաւորեսցեն արդարութ(եամ)բ ՛ի կեա́նսն յաւիտենից ՛ի ձե́ռն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի տ(եառ)ն մերոյ։
