Իսկ արդ՝ զի՞նչ ասիցեմք, յաճախեսցո́ւք ՛ի մեղսն՝ զի շնորհքն բազմասցի՞ն։
Քա́ւ լիցի։ որք մեռա́ք մեղացն, զի՞արդ տակաւին ՛ի նմի́ն կեցցեմք։
Եթէ ո՞չ գիտէք, զի ո́ր միանգամ մկրտեցաք ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս, ՛ի մա́հ անդր ն(ո)ր(ա) մկրտեցաք։
թաղեցա́ք ընդ նմին մկրտութ(եամ)բն ՛ի մահ։ զի ո(ր)պ(էս) յարեա́ւ ք(րիստո)ս ՛ի մեռելոց փառօքն հօր. նո́յնպէս եւ մեք ՛ի նորոգո́ւմն կենաց շրջեսցուք։
Զի եթէ անկակի́ց եղեաք նմանութե(ան) մահո́ւ ն(ո)ր(ա). այլ եւ յարու(թ)ե(ան) նորա լինիցիմք։
Զայս գիտասջի́ք զի հին մարդն մեր խաչակի́ց եղեւ ն(ո)ր(ա), զի խափանեսցի մարմին մեղացն, մի́ եւս ծառայել մեզ մեղացն։
զի որ մեռանին՝ արդարացեա́լ է ՛ի մեղաց անտի։
իսկ եթէ մեռա́ք ընդ ք(րիստո)սի, հաւատամք թէ եւ կեցցո́ւք ընդ նմա։
Գիտեմք եթէ ք(րիստո)ս յարուցեալ է ՛ի մեռելոց. այսուհետեւ ո́չ մեռանի, եւ մահ նմա ո́չ եւս տիրէ։
զի որ մեռաւն, մեղա́ցն մեռաւ մի́ անգամ, եւ որ կենդանին է՝ կենդանի́ է ա(ստուածո)յ։
Նոյնպէս եւ դուք համարեսջի́ք զանձինս մեռեա́լս մեղացն, եւ կենդանիս ա(ստուածո)յ ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս ՛ի տ(է)ր մեր։
Մի́ այսուհետեւ թագաւորեսցեն մեղք ՛ի մահկանացու մարմինս ձեր, հնազանդե́լ ցամկու(թ)ե(ան)ց ն(ո)ր(ա)։
Եւ մի́ պատրաստէք զանդամս ձեր զէն անիրաւու(թ)ե(ան) մեղա́ցն. այլ պատրաստեցէք զանձինս ձեր ա(ստուածո)յ, ո(ր)պ(էս) ՛ի մեռելոց՝ ՛ի կենդանի́ս. եւ զանդա́մս ձեր՝ զէն արդարութե(ա)ն ա(ստուածո)յ։
զի մեղք ձեր ո́չ տիրեսցեն. քանզի ո́չ էք ընդ օրինօք՝ այլ ընդ շնորհօ́ք։
Իսկ արդ՝ զի՞արդ. մեղիցո՞ւք՝ զի չե́մք ընդ օրինօք՝ այլ ընդ շնորհօք։ քա́ւ լիցի։
Ո՞չ գիտէք՝ եթէ որում պատրաստէ́ք զանձինս ձեր ծառա́յս ՛ի հնազանդութի(ւն), ծառայ էք որում հնազանդիքն. եթէ մեղաց, եւ եթէ ՛ի հնազանդութի́(ւն) արդարու(թ)ե(ան)։
Այլ շնո́րհք ա(ստուածո)յ. զի էիք ծառա́յք մեղաց, հնազանդեցարուք ՛ի սրտէ որում աւանդեցայք յառա́կ վարդապետու(թ)ե(ան)։
Արդ՝ ազատեալք ՛ի մեղաց՝ ծառայեցէք արդարու(թ)ե(ան)ն,
Մարդկօրէ́ն ասեմ վ(ա)ս(ն) տկաու(թ)ե(ան) մարմնոյ ձերոյ. զի որպէս պատրաստեցէք զանդամս ձեր ծառայս պղծու(թ)ե(ան) եւ անօրէնու(թ)ե(ան) յանօրէնու(թ)ի(ւն). նո́յնպէս եւ այժմ՝ պատրաստեցէ́ք զանդամս ձեր ծառայս արդարու(թ)ե(ան) ՛ի սրբու(թ)ի(ւն)։
Զի մինչ ծառայքն էիք մեղաց, ազատացեալք էիք յարդարու(թեն)էն։
Իսկ արդ՝ զի՞նչ պտուղ ունէիք յայնժամ, որովք այժմդ զամօթի հարեա́լ էք. զի վախճան ն(ո)ց(ա)՝ մահ է։
Բայց արդ՝ ազատացեա́լք ՛ի մեղացն՝ եւ ծապայեա́լք ա(ստուածո)յ, ունիք զպտուղ ձեր ՛ի սրբու(թ)ի(ւն), եւ վախճան նորա՝ կեանք յաւիտենից։
Զի թոշա́կն մեղաց՝ մահ է. այլ շնորհք ա(ստուածո)յ, կեանք յաւիտենից ՛ի ք(րիստո)ս յ(իսու)ս ՛ի տ(է)ր մեր։
