Իսկ արդ՝ զի՞նչ ասիցեմք զգտանելն աբրահամու նահապետին մերոյ ըստ մարմնոյ։
զի եթէ աբրահամու գործո́վք էր արդարացեալ, ունել ունէ́ր պարծանս, այլ ո́չ առ ա(ստուա)ծ։
Իսկ զի՞նչ ասիցէ գիր. հաւատաց աբրահամ յա(ստուա)ծ, եւ համարեցա́ւ նմա յարդարու(թ)ի(ւն)։
Բայց այնմ որ գործիցէն, ո́չ համարին վարձքն ըստ շնորհաց, այլ ըստ պարտեա́ց։
իսկ այնմ որ ո́չն գործիցէ, բայց հաւատայցէ յայն որ արդարացուցանէ զամպարիշտս, համարին հաւատք ն(ո)ր(ա) յարդարու(թ)ի(ւն)։
Որպէս եւ դաւիթ ասէ զերանութի(ւն) մարդոյ, որում ա(ստուա)ծ համարի արդարու(թ)ի(ւն) առանց գործոց։
երանի́ որոց թողան անօրէնութի(ւն)ք, եւ որոց ծածկեցան մեղք իւրեանց։
երանեա́լ է այր՝ որում ո́չ համարեսցի տ(է)ր զմեղս նորա։
Արդ՝ երանութի(ւն)ս այս ՛ի վերայ թլփատութե(ան)՞ն է, թէ ՛ի վերայ անթլփատու(թ)ե(ան). քանզի ասե́մք եթէ համարեցան աբրահամու հաւատքն յարդարութի(ւն)։
Արդ՝ զիա՞րդ համարեցան. մինչդեռ ՛ի թլփատու(թ)ե(ան)՞ն էր՝ եթէ յանթլփատու(թ)ե(ան)ն։ ո́չ ՛ի թլփատու(թ)ե(ան)ն, այլ յանթլփատու(թ)ե(ան)ն։
եւ նշանա́կ առ զթլփատու(թ)ի(ւն)ն, կնի́ք արդարութե(ան) հաւատոց, որ յանթլփատու(թեն)է անտի։ Զի եղիցի նա հա́յր ամ(ենայն) հաւատացելոց որ յանթլփատութ(են)է անտի իցեն. առ ՛ի համարելո́յ եւ նոցա յարդարութի(ւն).
եւ հայր թլփատութե(ան), որոց ո́չ ՛ի թլփատութ(են)է անտի եւ եթ, այլեւ որոց երթայցե́ն ընդ հե́տս անթլփատութե(ան) հաւատոց հօր մերոյ աբրահամու։
Զի ո́չ եթէ օրինօք են աւետիքն աբրահամու՝ եւ զաւակի նորա՝ ժառանգ լինել աշխարհի, այլ ՛ի հաւատոցն արդարութ(են)է։
Զի եթէ որք յօրինացն են, ժառա́նգք իցեն. ապա ընդունա́յն են հաւատք՝ եւ դատարկ աւետիքն։
քանզի օրէնքն զբարկու(թ)ի(ւն) գործեն. բայց ուր ո́չ են օրէնք, եւ ո́չ յանցանք ինչ։
Վասն այսորիկ ՛ի հաւատո́ց անտի, զի ը(ստ) շնորհա́ցն իցէ. առ ՛ի լինելոյ հաստատո́ւն աւետեացն ամ(ենայն) զաւակին։ ո́չ այնմ միայն՝ որ յօրինաց անտի, այլ եւ ա́յնմ որ ՛ի հաւատո́ցն աբրահամու։ որ է հա́յր մեր ամենեցուն։
ո(ր)պ(էս) եւ գրեա́լ է՝ եթէ հայր ազգա́ց բազմաց արարից զքեզ, առաջի ա(ստուածո)յ։ որում հաւատացն՝ եթէ կենդանի́ առնէ զմեռեալս, եւ կոչէ զչգոյն իբրեւ զգո́յ։
Որ յանյո́յսն յուսով հաւատաց, լինել նմ(ա) հա́յր ազգաց բազմաց. ո(ր)պ(էս) եւ ասացա́ւն, թէ ա́յնպէս եղիցի զաւակ քո։
եւ նա՝ ո́չ երկմտեաց ՛ի հաւատոցն, թէպէտ եւ հայեցաւ ՛ի մարմին իւր՝ այնուհետեւ իբրեւ ՛ի մեռեալ. քանզի զհարիւրամենի́ւք ոերեմն էր. եւ ՛ի մեռելութի(ւն) արգանդին սառայի։
Բայց աւետեացն ա(ստուածո)յ՝ ո́չ երկմտեաց անհաւատութ(եամ)բ, այլ զօրացա́ւ հաւատովք, ետ փա́ռս ա(ստուածո)յ՝
եւ հաստատեցաւ ՛ի մի́տս իւր, թէ որ խոստացաւն՝ կարօ́ղ է առնել։
վասն որոյ համարեցա́ւ նմա յարդարութի(ւն)։
Այլ զի գրեցաւն, ո́չ եթէ վ(ա)ս(ն) նորա միայն՝ թէ համարեցաւ նմա.
այլ եւ վասն մերո́ց համարելոց է. որք հաւատամք յայն որ յարո́յցն զյ(իսու)ս զտ(է)ր մեր ՛ի մեռելոց.
որ մատնեցաւ վ(ա)ս(ն) յանցանա́ց մերոց. եւ յարեաւ՝ վասն զմե́զ արդարացուցանելոյ։
