ՊԱ́ՒՂՈՍ ԾԱՌԱՅ ՔՐԻՍՏՈՍԻ յ(իսու)սի, կոչեցեալ առաքեա́լ, որոշեա́լ յաւետարանն ա(ստուածո)յ.
որ յառաջ խոստացաւ ՛ի ձեռն մարգարէի́ց իւրոց գրո́վք սրբովք,
վ(ա)ս(ն) որդւոյ իւրոյ. եղելոյ ՛ի զաւակէ դավթի ըստ մարմնոյ։
սահմանելոյ որդւո́յն ա(ստուածո)յ զօրութ(եամ)բ ըստ հոգւոյն սրբութե(ան). ՛ի յարու(թեն)է́ մեռելոց յ(իսու)սի ք(րիստո)սի տ(եառ)ն մերոյ.
որով ընկալաք շնո́րհս եւ առաքելութի(ւն) ՛ի հնազանդու(թ)ի(ւն) հաւատոց, յամ(ենայն) հեթանոսս վ(ա)ս(ն) անուան նորա։
յորս եւ դո́ւք էք կոչեցեալ յ(իսու)սի ք(րիստո)սի։
ամենեցուն որոց է́ք ՛ի հռովմ՝ սիրելեաց ա(ստուածո)յ՝ կոչեցելո́ց սրբոց։ Շնո́րհք ընդ ձեզ եւ խաղաղու(թ)ի́(ւն) յա(ստուածո)յ հօրէ մերմէ, եւ ՛ի տ(եառ)նէ յ(իսու)սէ ք(րիստո)սէ։
Նախ՝ գոհանա́մ զա(ստուածո)յ իմոյ ՛ի ձեռն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի վ(ա)ս(ն) ձե́ր ամենեցուն. զի հաւա́տք ձեր պատմեա́լ են ընդ ամ(ենայն) աշխարհ։
Վկա́յ է ինձ ա(ստուա)ծ, զոր պաշտեմն հոգւո́վ իմով յաւետարանի որդւոյ ն(ո)ր(ա), թէ ո՞(ր)պ(էս) զյիշատակս ձեր առնեմ.
յամ(ենայն) ժամ յաղօթս իմ աղաչելով, զի թե́րեւս երբէք յաջողեսցի́ ինձ կամօքն ա(ստուածո)յ գա́լ առ ձեզ։
Քանզի անձկացեա́լ եմ տեսանել զձեզ. զի փոխեցի́ց ՛ի ձեզ շնորհս ինչ հոգեւորս՝ առ ՛ի հաստատել զձեզ։
ա́յսինքն է, մխիթարակի́ց լինել ձեզ վասն ընդ միմեանց՝ իմո́յ եւ ձերդ հաւատոց։
Ո́չ կամիմ եթէ տգէտք իցէք եղբարք. զի բազո́ւմ անգամ յօժարեցի գալ առ ձեզ, եւ արգելա́յ մինչեւ ցայժմ. զի եւ ՛ի ձե́զ գտից պտուղ ինչ՝ ո(ր)պ(էս) եւ յա́յլ հեթանոսս։
Քանզի յունաց եւ բարբարոսաց, իմաստնո́ց եւ անմտից պարտապան եմ.
այնպէս որչափ իմովսա́նն յօժարութ(եամ)բ, եւ ձե́զ որ ՛ի հռոմդ էք աւետարանել։
Զի ո́չ եթէ ամօթ ինչ համարիմ զաւետարանն. քանզի զօրութի(ւն) ա(ստուածո)յ է ՛ի փրկութի(ւն) ամ(ենայն) հաւատացելոց. նախ հրէի՝ եւ ապա́ հեթանոսի։
զի արդարութի(ւն) ա(ստուածո)յ նովա́ւ յայտնի հաւատոց ՛ի հաւատս. ո(ր)պ(էս) եւ գրեալ է, թէ արդարն ՛ի հաւատոց կեցցէ։
Քանզի յայտնելո́ց է բարկու(թ)ի(ւն) ա(ստուածո)յ յերկնից ՛ի վերայ ամ(ենայն) ամպարշտութե(ա́ն) եւ անիրաւութե(ան) մարդկան. որք զճշմարտութի(ւն)ն անիրաւութ(եամ)բ ունին.
վ(ա)ս(ն) զի գիտութի(ւն)ն ա(ստուածո)յ յայտնի́ է ՛ի ն(ո)ս(ա). քանզի ա(ստուա)ծ իսկ յայտնեաց ն(ո)ց(ա).
Զի աներեւոյթք ն(ո)ր(ա) իսկզբանէ աշխարհի՝ արարածովքս իմացեալ տեսանին. ա́յսինքն է՝ մշտնջենաւոր(թ)ի(ւն) եւ զօրութի(ւն), եւ ա(ստուա)ծութի(ւն) նորա. զի ո́չ գտանիցեն ամենեւին տալ պատասխանի։
Զի ծանեան զա(ստուա)ծ, եւ ո́չ իբրեւ զա(ստուա)ծ փառաւորեցին՝ կամ գոհացան. այլ նանրացա́ն ՛ի խորհուրդս իւրեանց, եւ խաւարեցան անմտու(թեամ)բ սիրտք ն(ո)ց(ա).
զանձինս առ իմաստունս ունէին՝ յիմարեցան։
եւ փոխեցին զփառս անեղծին ա(ստուածո)յ՝ ՛ի նմանութի(ւն) պատկերի եղծանելի́ մարդոյ, եւ թռչնոց, եւ չորքոտանեաց, եւ սողնոց։
Վասն որոյ մատնեաց զնոսա ա(ստուա)ծ ՛ի ցանկու(թ)ի(ւն) սրտից ն(ո)ց(ա) ՛ի պղծու(թ)ի(ւն), անարգել զմարմինս իւրեանց յանձինս իւրեանց.
որք փոխանակեցին զճշմարտու(թ)ի(ւն)ն ա(ստուածո)յ ընդ ստութե(ան). հնազանդեցան՝ եւ պաշտեցին զարարածս, եւ ո́չ զարարիչն. որ է օրհնեալ յաւիտեանս. ամէն։
Վասն այնորիկ մատնեաց զնոսա ա(ստուա)ծ ՛ի կարի́ս անարգու(թ)ե(ան). զի է́գք ն(ո)ց(ա) փոխանակեցին զպէտս բնականս ՛ի պէտս անբնականս։
Նո́յնպէս եւ արուա́ցն թողեալ զբնակա́ն պէտս իգու(թ)ե(ան)ն, բորբոքեցան ցանկութ(եամ)բք իւրեանց ՛ի միմեանս։ արուք ընդ արո́ւս զխայտարակութի(ւն) գործէին, եւ զդա́րձ փոխարինին որ պարտ էր մոլորու(թ)ե(ան)ն նոցա՝ յանձի́նս իւրեանց ընդունէին։
Եւ ո(ր)պ(էս) զի ո́չ ընտրեցին զա(ստուա)ծ ունել ՛ի գիտութե(ան), մատնեա́ց զնոսա ա(ստուա)ծ ՛ի միտս անարգու(թ)ե(ան)՝ գործել զանարժա́նս.
զլցեալսն ամ(ենայն) անիրաւութ(եամ)բ, պոռնկու(թեա́մ)բ, անզգամութ(եամ)բ, ագահութ(եամ)բ, չարութ(եամ)բ, լի́ նախանձու, սպանութ(եամ)բ, հեռիւ, նենգութ(եամ)բ, չարաբարու(թեամ)բ, շոգմոգք,
չարախօսք, ա(ստուա)ծատեա́ցք, թշնամանօղք, ամբարտաւա́նք, ամբարհաւա́ճք, գտի́չք չարեաց, զծնօղս անարգո́ւք.
անմի́տք, ուխտադրո́ւժք, անագորո́յնք, աննուէ́րք, անողո́րմք։
Ոյք հասեա́լ էին յա(ստուածո)յ իրաւանցն վ(ե)ր(այ), եթէ ոյք զայսպիսիսն գործեն արժանի́ են մահու. եւ ո́չ միայն որ զա́յն առնեն, այլ եւ որ կամակի́ցն լինին գործելեացն։
