Որդեա́կք իմ, զայս գրեմ ձեզ՝ զի մի́ մեղիցէք. եւ եթէ մեղիցէ ոք, ունիմք բարեխօ́ս առ ա(ստուա)ծ զյ(իսու)ս ք(րիստո)ս՝ զարդարն եւ զանարատ։
եւ նա́ է քաւու(թ)ի(ւն) մեղաց մերոց. եւ ոչ եթէ մերոցն միայն՝ այլ ամ(ենայն) աշխարհի։
Եւ յայսմիկ գիտեմք՝ եթէ ծանեաք զնա, եթէ զպատուիրա́նս ն(ո)ր(ա) պահիցեմք։
Որ ասիցէ՝ եթէ ծանեայ զնա, եւ զպատուիրանս ն(ո)ր(ա) ո́չ պահիցէ, սուտ է, եւ ճշմարտութի(ւն) ՛ի նմա ո́չ գոյ։
Իսկ որ պահէ զբան ն(ո)ր(ա), արդարեւ ՛ի նմա́ է կատարեալ սէրն ա(ստուածո)յ։ այսուիկ ճանաչեմք՝ եթէ ՛ի նմա եմք։
Որ ասիցէ ՛ի նմա բնակել, այնպէս պարտի գնալ՝ որպէս նա́յն գնաց։
Սի́րելիք՝ ո́չ եթէ նո́ր պատուիրան ինչ գրեմ ձեզ, այլ զհին պատուիրանն՝ զոր իսկզբանէ ունեաք. եւ հին պատուիրան՝ բանն է զոր լուարուք։
Դարձեալ նո́ր պատուիրան գրեմ ձեզ՝ որ է ճշմարտի́ւ ՛ի նմա́ եւ ՛ի ձեզ. զի խաւարն անցանէ, եւ լոյսն ճշմարիտ արդէն իսկ երեւի։
Որ ասէ եթէ ՛ի լոյսն իցէ՝ եւ զեղբայր իւր ատիցէ, սո́ւտ է՝ եւ ՛ի խաւարի́ է տակաւին։
Որ սիրէ զեղբայր իւր, ՛ի լո́յս բնակէ՝ եւ գայթագղութի(ւն) ՛ի նմա չի́ք։
Իսկ որ ատեայ զեղբայր իւր՝ ՛ի խաւարի́ է, եւ ընդ խաւա́ր շրջի. եւ ո́չ գիտէ յո́ երթայ, զի խաւարն կուրացո́յց զաչս ն(ո)ր(ա)։
Գրեմ ձեզ ո́րդեակք, զո թողեա́լ են ձեզ մեղքն ձեր՝ վասն անուան նորա։
Գրեմ ձեզ հա́րք, զի ծանեա́յք դուք զայն՝ որ իսկզբանէն։ Գրեմ ձեզ ե́րիտասարդք, զի յաղթեցէք դուք չարին։
Գրեցի ձեզ մա́նկունք, զի ծանեա́յք դուք զհայրն։ Գրեցի ձեզ հա́րք, զի ծանեա́յք դուք զայն որ իսկզբանէն։ Գրեցի ձեզ ե́րիտասարդք, զի էք դուք հզօրացեա́լք, եւ բանն ա(ստուածո)յ ՛ի ձեզ բնակէ, եւ յաղթեցէք դուք չարին։
Մի́ սիրէք զաշխարհս, եւ մի́ որ ինչ յաշխարհի է։
եթէ ոք սիրէ զաշխարհ, ո́չ է ՛ի նմա սէր հօր։ Զի ամ(ենայն) որ ինչ յաշխարհի է՝ ցանկութի(ւն) է մարմնոյ, եւ ցանկութի(ւն) է աչաց, եւ ամպարտաւանութի(ւն) աստի կենացս. որ չէ́ առ ՛ի հօրէ՝ այլ յաշխարհէ́ աստի է։
եւ աշխարհս անցանէ՝ եւ ցանկութի(ւ)ն. իսկ որ առնէ զկամս ա(ստուածո)յ՝ մնա́յ ՛ի յաւիտեան։
Ո́րդեակք յետին ժամանակ է, եւ ո(ր)պ(էս) լուարուք՝ եթէ նե́ռն գալոց է, եւ արդէն իսկ նեռինք բ(ա)զ(ու)մք եկեալ են, որով մարթեմք իմանալ՝ եթէ յետին ժամանակ է։
Առ ՛ի մէնջ ելին, այլ ո́չ էին ՛ի մէնջ. զի եթէ ՛ի մէնջ էին՝ ապա առ մե́զ մնային. այլ զի յայտնի լինիցին՝ եթէ ո́չ էին ամենեքեան նոքա ՛ի մէնջ։
Եւ դուք օծու(թ)ի(ւն) ունիք առ ՛ի սրբոյն, եւ գիտէ́ք ամենեքին։
Ո́չ գրեցի ձեզ՝ եթէ ո́չ գիտէք զճշմարտու(թ)ի(ւ)ն, այլ եթէ գիտէ́ք զնա. եւ եթէ՝ զի ամ(ենայն) ստութի(ւն) ո́չ է ՛ի ճշմարտութ(են)է անտի։
Իսկ ո՞ իցէ սուտ, եթե ոչ՝ որ ուրանայ եթէ յ(իսու)ս չէ́ ք(րիստո)սն։ նա́ իսկ է նեռն, որ ուրանայ զհայր եւ զորդի։
Ամենայն որ ուրանայ զորդի, եւ ո́չ զհայր ընդունի. որ խոստովանի զորդի, նա եւ զհա́յր ընդունի։
Դուք՝ զոր լուարուքն իսկզբանէ՝ ՛ի ձե́զ բնակեսցէ. զի եթէ ՛ի ձեզ բնակեսցէ́ զոր իսկզբանէն լուարուք, եւ դուք յորդին եւ ՛ի հայր բնակեսջիք։
Եւ ա́յս են աւետիքն՝ զոր աւետարանեաց նա մեզ՝ զկեա́նսն յաւիտենականս։
Զայս գրեցի ձեզ, զի մի́ ոք զձեզ մոլորեցուցանիցէ։
եւ դուք օծու(թ)ի(ւ)ն՝ զոր ըկալարուք ՛ի նմանէ, բնակեսցէ ՛ի ձեզ. եւ չէ́ ինչ պիտոյ՝ եթէ ոք զձեզ ուսուսցէ, այլ ո(ր)պ(էս) զի նորա օծութի(ւ)ն ուսուցանիցէ զձեզ վ(ա)ս(ն) ամ(ենայն)ի. եւ ճշմարի́տ է՝ եւ չէ́ սուտ. եւ որպէս ուսոյցն զձեզ, կա́յք ՛ի նմ(անէ)։
Եւ այժմ ո́րդեակք՝ կացէ́ք ՛ի նմին. զի եթէ յայտնեսցի, ունիցիմք համարձակութի(ւն), եւ մի ամաչեսցուք ՛ի նմանէ ՛ի գալստեան ն(ո)ր(ա)։
Զի եթէ գիտիցէք՝ եթէ արդա́ր է նա, իմասջի́ք եթէ ամ(ենայն) որ առնէ զարդարութի(ւն)՝ առ ՛ի նմանէ́ է ծնեալ։
