Եւ հայեցեալ պաւղոսի յատեանն՝ ասէ́. ա́րք եղբարք՝ ես ամ(ենայն) ուղիղ մտօք գնացեալ եմ առաջի ա(ստուածո)յ՝ մինչեւ ցայսօր։
Եւ քահանայապետն անանիայ հրամայեաց սպասաւորացն հարկանե́լ զբերան ն(ո)ր(ա)։
Յայնժամ պաւղոս ասէ ցնա. հարկանելո́ց է զքեզ ա(ստուա)ծ՝ ո́րմ բռեալ. եւ դու նստիս դատե՞լ զիս ըստ օրինաց. եւ առանց օրինա́ց հրամայես զիս հարկանել։
Եւ որ շուրջն կային՝ ասեն. զքահանայապետ ա(ստուածո)յ հայհոյե՞ս։
Եւ ասէ պաւղոս. ո́չ գիտէի ե́ղբարք՝ եթէ իցէ քահանայապետ. գրեա́լ իսկ է՝ զիշխան ժողովրդեան քո ո́չ հայհոյեսցես։
Իբրեւ գիտաց պաւղոս՝ եթէ մի կողմն սադուկեցւո́ց է՝ եւ միւսն փարիսեցւոց, աղաղակէ́ր ՛ի մէջ ատենին. ա́րք եղբարք՝ ես փարիսեցի́ եմ, որդի փարիսեցւոյ. վ(ա)ս(ն) յուսո́յ եւ յարութե(ան) մեռելոց՝ ես աւասիկ դատիմ։
Եւ զայս իբրեւ ասաց՝ եղեն հերձուա́ծք փարիսեցւոցն եւ սադուկեցւոց. եւ պատառեցա́ւ բազմութի(ւ)ն։
քանզի սադուկեցիքն ասեն, չի́ք յարութի(ւն), եւ ո́չ հրեշտակ՝ եւ ո́չ հոգի. բայց փարիսեցիքն խոստովանի́ն զերկոսեան։
Եւ եղեւ աղաղա́կ մեծ. յոտն կացին ոմանք ՛ի դպրաց անտի ՛ի կողմանէն փարիսեցւոց, հակառակէին եւ ասէ́ին. ո́չինչ չարութի(ւն) գտանեմք յառնս յայսմիկ, բայց եթէ հոգի խօսեցաւ ՛ի դմա՝ կամ հրեշտակ։
Եւ ՛ի բազմանալ ամբոխին, երկուցեալ հազարապետն՝ թէ գուցէ ճեղքիցի́ պաւղոս ՛ի նոցանէ, հրամայեաց զօրականին իջանել յափշտակե́լ զնա ՛ի միջոյ ն(ո)ց(ա), եւ ածել ՛ի բանակն։
Եւ ՛ի վաղուեան գիշերին՝ եկաց առ նմա տ(է)ր, եւ ասէ. քաջալերեա́ց պաւղէ, զի ո(ր)պ(էս) վկայեցէր վ(ա)ս(ն) իմ յե(րուսաղէ)մ, սոյնպէս պարտ է քեզ եւ ՛ի հռո́վմ վկայել։
Եւ իբրեւ այդ եղեւ՝ արարեալ ժողով հրէիցն, նզովեցի́ն զանձինս ո́չ ուտել եւ ո́չ ըմպել՝ մինչեւ սպանցեն զպաւղոս։
Եւ էին աւելի́ քան զքառասուն՝ որոց զայս ընդ միմեանս երդմունս արարեալ էր։
Որք մատեան առ քահանայապետսն եւ երիցունս՝ եւ ասեն. նզովիւք նզովեցաք զանձինս՝ ոչի́նչ ճաշակել՝ մինչեւ սպանցուք զպաւղոս։
բայց դուք զգացուցէ́ք հազարապետին հանդերձ ատենիւն, զի իջուսցէ զնա առ ձեզ, ո(ր)պ(էս) թէ կամիցիք ճշմարտագոյնս ինչ գիտել զնմանէ. եւ մեք յառա́ջ քան զմօտել ն(ո)ր(ա)՝ պատրաստեմք ՛ի սպանանե́լ զնա։
Եւ լուեալ քեռորդւոյն պաւղոսի զդաւաճանութի(ւ)ն, եկն եմուտ ՛ի բանակ անդր՝ պատմեա́ց պաւղոսի։
Եւ կոչեցեալ պաւղոսի առ իւր զմի ՛ի հարիւրապետաց անտի՝ ասէ. զպատանիս զայս տա́ր առ հազարապետն, զի ունի́ ինչ պատմել նմա։
Եւ ն(ո)ր(ա) առեալ զնա տարաւ առ հազարապետն՝ եւ ասէ. կապեալն պաւղոս կոչեաց զիս, եւ աղաչեաց զպատանիս զայս ածե́լ առ քեզ, ունի ինչ խօսե́լ ընդ քեզ։
Առեալ զձեռանէ ն(ո)ր(ա) հազարապետին՝ գնա́ց մեկուսի, հարցանէր՝ թէ զի՞նչ ունիս խօսել ընդ իս։
Եւ նա ասէ. հրեայք միաբանեցին աղաչե́լ զքեզ, զի վաղիւ զպաւղոս իջուսցե́ս յատեան, իբրեւ թէ կամիցին ինչ ճշմարտագո́յնս հարցանել վասն ն(ո)ր(ա).
արդ՝ դու մի́ անսայցես նոցա. քանզի դարա́ն գործեալ է նմա ՛ի նոցանէ արանց աւելի́ քան զքառասուն, որք նզովեցին զանձինս՝ ո́չ ուտել եւ ո́չ ըմպել՝ մինչեւ սպանցեն զնա, արդ՝ պատրա́ստ են, եւ սպասեն քում հրամանի։
Ապա հազարապետն արձակեա́ց զպատանին, պատուիրեալ մի́ ումեք ասել՝ թէ զայս զգացուցեր ինձ։
Եւ կոչեա́ց երկուս ՛ի հարիւրապետացն՝ եւ ասէ. պատրաստեցէ́ք զօրականս երկերիւր, ո(ր)պ(էս) զի երթիցեն մինչեւ ՛ի կեսարիա. եւ հեծեալս իւթանասուն՝ եւ տիգաւո́րս երկերիւր, յերից ժամու գիշերւոյն։
եւ գրաստս պատրաստական, որպէս զի իջուցեալ զպաւղոս ապրեցուսցե́ն։ եւ առ փելիքս դատաւոր
գրեալ թուղթ, որ ունէր օրինակ զա́յս։
Կղաւդիոս լիւսիաս առ քա́ջ դատաւոր փելիքս, ողջո́յն։
Զայրս զայս կապեալ ՛ի հրէից՝ եւ մե́րձ ՛ի սպանանել՛ի նոցանէ, հասեալ ՛ի վերայ զօրականաւ ապրեցուցի́. իմացեալ թէ հռոմայեցի́ է։
կամեցայ գիտել զվնասն՝ վ(ա)ս(ն) որոյ ամբաստանէին զդմանէ՝ իջուցի́ զդա յատեան ն(ո)ց(ա)։
զոր գտի ամբաստանեալ վ(ա)ս(ն) խնդրո́յ իրիք իւրեանց օրինաց. եւ ո́չինչ արժանի մահու կամ կապանաց ունէր վնաս։
Իբրեւ ազդ եղեւ ինձ նենգութե(ան)՝ յայրդ լինելոյ ՛ի նոցանէ՝ յղեցի́ առ քեզ. հրաման տուեալ եւ չարախօսացն խօսե́լ զդմանէ առաջի քոյ. ո́ղջ լեր։
Եւ զօրականացն ըստ հրամանի նորա՝ առեալ զպաւղոս ածին ՛ի գիշերեայն յանտիպատրիս։
եւ ՛ի վաղիւ անդր արձակեալ զհեծեալսն զընդ նմա երթեալ, դարձա́ն ՛ի բանակն։
Նոքա մտին ՛ի կեսարի́ա. եւ տուեալ ցդատաւորն զթուղթն, առաջի կացուցին ն(ո)ր(ա) եւ զպաւղոս։
Իբրեւ ընթերցաւ, եհարց թէ յորմէ՞ նահանգէ իցէ. եւ ստուգեալ եթէ ՛ի կիլիկեա́յ է.
լուա́յց քեզ ասէ՝ յորժամ եւ չարախօսքն քո եկեսցեն. եւ հրամայեաց յապարանսն հերովդի́ պահել զնա։
