Եւ եղեւ մինչ դեռ ապաւղոսն ՛ի կորնթոսն էր, պաւղոսի շրջեալ զվերին կողմամբքն՝ եւ իջանե́լ յեփեսոս. եւ գտանել զոմանս զաշակերտս,
ասէ ցնոսա. եթէ հոգի ս(ուր)բ ընկալարո՞ւք ՛ի հաւատալն։ նոքա ասեն ցնա. այլ եւ ո́չ թէ հոգի ս(ուր)բ գուցէ՝ լուեա́լ է մեր։
Եւ ասէ, իսկ յի՞նչ մկրտեցարուք։ նոքա ասեն. ՛ի յովհաննո́ւ մկրտութի(ւ)ն։
Եւ ասէ պաւղոս. յովհաննէս քարոզեաց մկրտութի(ւն) ապաշխարութե(ան) ամ(ենայն) ժողովրդեանն. եւ ասէր, զի որ գալոցն է յետ ն(ո)ր(ա)՝ ՛ի նա́ հաւատասցեն. ա́յսինքն է՝ ՛ի յ(իսու)ս ք(րիստո)ս։
եւ իբրեւ լուան, մկրտեցա́ն յանուն տ(եառ)ն յ(իսու)սի։
Եւ ՛ի դնել ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա) պաւղոսի զձեռն, ե́կն հոգի ս(ուր)բ ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա). խօսէին լեզուս՝ եւ մարգարէանայի́ն։
եւ էին ամենեքեան արք իբրեւ երկոտասան։
Եւ մտեալ ՛ի ժողովուրդն՝ համարձակէր ամիսս երիս. խօսէ́ր եւ հաւանեցուցանէր վ(ա)ս(ն) արքայու(թ)ե(ան)ն ա(ստուածո)յ։
Իբրեւ ոմանք խստանային՝ եւ ընդդէմ դառնային բամբասե́լ զճանապարհն առաջի բազմութե(ա)ն, մեկնեալ ՛ի նոցանէ որոշեա́ց զաշակերտսն. հանապազօր խօսէ́ր ՛ի դիւանին տիւրանեայ սրումն։
Եւ այս եղեւ զերկեա́մ մի, մինչեւ ամ(ենայն) բնակչացն ասիացւոց լսել զբանն տ(եառ)ն, հրէից եւ հեթանոսաց։
Եւ զօրութի(ւն)ս ո́չ սակաւս առնէր ա(ստուա)ծ ՛ի ձեռն պաւղոսի.
մինչեւ ՛ի հիւա́նդս տանել ՛ի քրտանէ ն(ո)ր(ա)՝ թաշկինակս կամ վարշամակս, եւ մերժե́լ ՛ի նոցանէ ախտիցն, եւ այսոց չարաց ելանել։
Յանդգնեցան ոմանք ՛ի շրջող հրէիցն՝ որ երդմնեցուցիչքն էին, անուանե́լ ՛ի վ(ե)ր(այ) այնոցիկ որք ունէին այսս չարս՝ զանուն տ(եառ)ն յ(իսու)սի, եւ ասէին. երդմնեցուցանե́մ զձեզ ՛ի յ(իսու)ս՝ զոր պաւղոսն քարոզէ։
Եին որումն սկեւեա́յ հրէի քահանայի եւթն որդի որ զայս առնէին։
Պատասխանի ետ այսն չար՝ եւ ասէ ցն(ո)ս(ա). զյ(իսու)ս գիտեմ եւ պաւղոս ճանաչեմ, բայց դուք ո՞վ էք։
Եւ վազեաց այրն յորում էր այսն չար, ըմբռնեալ զերկոսեան յաղթահարեաց զն(ո)ս(ա), մինչեւ մերկս եւ վիրաւո́րս փախչել ՛ի տանէ անտի։
Եւ այս յայտնի́ եղեւ ամ(ենայն) հրէից եւ հեթանոսաց՝ որ բնակեալ էին յեփեսոս. եւ անկաւ երկեւղ յամենեսեան ՛ի ն(ո)ս(ա). եւ մեծանա́յր անուն տ(եառ)ն յ(իսու)սի։
եւ բազո́ւմք ՛ի հաւատացելոցն գային եւ խոստովա́ն լինէին, եւ պատմէին զգործս իւրեանց։
Եւ բ(ա)զ(ու)մք ՛ի կախարդասարացն բերէին զգիրսն, այրէին առաջի ամենեցուն. եւ համարեցան զգինս ն(ո)ց(ա)՝ եւ գտանէին արծաթոյ բեւրս հինգ։
Եւ ա́յսպէս բանն ա(ստուածո)յ աճէ́ր եւ հզօրանայր։
Եւ իբրեւ կատարեցաւ այս, եդ պաւղոս ՛ի մտի շրջե́լ ընդ մակեդովնիայ եւ ընդ աքայիայ՝ եւ գա́լ յե(րուսաղէ)մ. ասէր, եթէ յետ երթալոյն իմ անդր,պարտ է ինձ եւ զհռոմ տեսանել։
Առաքեաց ՛ի մակեդովնիայ երկո́ւս ՛ի պաշտօնէիցն իւրոց, զտիմոթէոս եւ զերաստոս. եւ ինքն մնա́ց ժամանակս ինչ յասիայ։
Եւ եղեւ ՛ի ժամանակին յայնմիկ խռովութի(ւն) ո́չ սակաւ, վ(ա)ս(ն) ճանապարհին։
Իսկ դեմետրիոս ոմն անուն՝ արծաթագո́րծ, գործէր մեհեա́նս արծաթիս արտեմի́ս դից. եւ տայր ճարտարացն լինել ո́չ սակաւ շահ.
որ ժողովեացն իսկ եւ զձեռագէտս արուեստին, եւ ասէ, ա́րք՝ դուք ձեզէ́ն իսկ գիտէք զի յայսմ գործոյ է շահ մեզ։
եւ տեսանէք՝ եւ լսէք եթէ ոչ միայն զեփեսացւոց, այլ գրեթէ ամ(ենայն) իսկ ասիացւոց՝ պաւղոսս այս հաւանեցուցեալ շրջեա́ց բ(ա)զ(ու)մ ժողովս, ասել թէ ո́չ են աստուածք ձեռագործք։
եւ ոչ միայն այս ճգնէ ամեր կողմս՝ գա́լ ՛ի յանդիմանու(թ)ի(ւն), այլ եւ զմեծին աստուածոյ արտեմեայ զմեհեանն յոչինչ համարեալ. նա՝ եւ քակելո́ց եւս իցէ մեծութի(ւն) նորա, զոր ամ(ենայն) ասիայ՝ եւ տիեզերք պաշտեն։
Եւ զայս իբրեւ լուան, լի́ եղեն բարկութ(եամ)բ, աղաղակէին եւ ասէին, մե́ծ է արտեմիս եփեսացւոց։
Եւ լցա́ւ քաղաքն խռովու(թեամ)բ. դիմեցին առ հասարակ ՛ի թեատրոնն, յափշտակեցին զգայոս եւ զարիստարքոս մակեդովնացի՝ զուղղեկիցսն պաւղոսի։
Բայց պաւղոս իբրեւ կամեցաւ մտանել յամբոխն, ո́չ թողին զնա աշակերտքն։
ոմանք եւ յասիապետացն՝ որ էին նորա բարեկամք, յղէի́ն առ նա՝ եւ աղաչէին, մի́ տալ զանձն ՛ի թեատրոնն։
Այլք ա́յլ իմն աղաղակէին յամբոխին. զի էր ժողովն ն(ո)ց(ա) խռովեա́լ. եւ բ(ա)զ(ու)մք ՛ի նոցանէ ո́չ գիտէին թէ վ(ա)ս(ն) ո́յր ժողովեալ իցեն։
Եւ յամբոխէն բազմութ(են)է յառա́ջ կալան զաղեքսանդրոս. եւ իբրեւ ածին զնա յառաջ հրեայքն, աղեքսանդրոս շարժեաց զձեռն՝ եւ կամէր պատասխանի́ առնել ամբոխին։
Իբրեւ գիտացին թէ այրն հրեա́յ է, միաբարբա́ռ եղեալ յամենեցունց՝ իբրեւ ժամս երկուս աղաղակել, թէ մեծ է արտեմիս եփեսացւոց։
Լռեցո́յց դպրապետն զամբոխն՝ եւ ասէ. ա́րք եփեսացիք, իսկ ո՞վ է ՛ի մարդկանէ՝ որ ո́չ գիտէ զեփեսացւոց քաղաքս մեհենազարդ՝ մեծին արտեմեայ դիցն եւ դիոպետեայ.
եւ զի այդ՝ ա́յդպէս է անշուշտ, պարտ է ձեզ հանդարտել, եւ մի́ ինչ յանդգնութ(եամ)բ գործել։
ածէք զարսդ զայդոսիկ այսր, ո́չ մեհենակապուտս՝ եւ ո́չ հայհոյիչս աստուածոյն մերոյ։
Զի եթէ դեմետրիոս եւ որ ընդ նմա ճարտարք՝ ունիցին ինչ ընդ ումեք բանս, յատեա́ն երթիցեն, եւ դատաւո́րք գոն, եւ ամբաստան լիցին զմիմեանց։
ապա թէ վ(ա)ս(ն) ա́յլ իրիք խնդիր իցէ, յօրինաւոր ժողովսն վճարեսցեն։
քանզի եւ մեզ վի́շտ վտանկի է ընդ կռուոյս այսր աւուր՝ առա́նց իրիք յանցանաց լինելոյ՝ զորմէ ո́չ կարասցուք պատասխանի տալ վասն ժողովոյս այսորիկ։ Եւ զայս ասացեալ՝ արձակեա́ց զժողովսն։
