Յետ այսորիկ մեկնեալ պաւղոսի յաթենացւոց անտի, եկն ՛ի կորինթոս։
եւ եգիտ զոմն հրեայ անուն ակիւղաս՝ յազգէ պոնտացի́, այն ինչ եկեալ յիտալիայ, եւ պրիսկիլլայ կին ն(ո)ր(ա), վ(ա)ս(ն) հրամանին կղաւդեայ որոշե́լ զամ(ենայն) հրեայս ՛ի հռովմայ. եւ յարեցաւ ՛ի ն(ո)ս(ա)։
Եւ վ(ա)ս(ն) զի համարուե́ստ էր, եղեւ առ ն(ո)ս(ա)՝ եւ գործէ́ր. քանզի էին խորանակա́րք արուեստիւք։
Եւ խօսէր ՛ի ժողովրդեանն ըստ ամ(ենայն) շաբաթուց, եւ հաւանեցուցանէր զհրեայս եւ զհեթանոսս։
Իբրեւ իջին ՛ի մակեդովնիայ՝ շիղայ եւ տիմոթէոս, ստիպէր հոգւովն պաւղոս դնել վկայութի(ւն) հրէիցն՝ թէ յ(իսու)ս էքսն։
Եւ յընդդէմ դառնալ ն(ո)ց(ա)՝ եւ հայհոյել, թօթափեալ զձորձս՝ եւ ասէ ցն(ո)ս(ա). արիւն ձեր ՛ի գլո́ւխս ձեր, քաւեա́լ եմ ես. յայսմ հետէ ՛ի հեթանոսս երթամ։
Եւ գնացեալ անտի եմո́ւտ ՛ի տուն ուրումն, որոյ անուն էր տիտոս յուստոս՝ պաշտօնեա́յ ա(ստուածո)յ. որոյ ապարանքն էին մե́րձ ՛ի ժողովեաղն։
Կրիսպոս ժողովրդապետ հաւատա́ց ՛ի տ(է)ր ամ(ենայն) տա́մբ իւրով. եւ բազմաց ՛ի կորնթացւոցն լուեալ՝ հաւատացին եւ մկրտեցան։
Եւ ասէ տ(է)ր ՛ի գիշերի տեսլեամբ ցպաւղոս. մի́ երկնչիր, այլ խօսեա́ց՝ եւ մի́ լռեր.
քանզի ես ընդ քե́զ եմ, եւ ո́չ ոք ընդդէմ դարձցի քո՝ ՛ի չարչարել զքեզ. քանզի ժողովուրդ է իմ բազում ՛ի քաղաքիս յայսմիկ։
Եւ նստաւ անդ տարի մի, եւ ամիսս վեց, ուսուցանէր նոցա զբանն ա(ստուածո)յ։
Առ գաղիովնաւ փոխանակա́ւ բդեշխին աքայեցւոց, յարեան միաբան հրեայքն ՛ի վերայ պաւղոսի, եւ ածէին զնա յատեան.
եւ ասէին, եթէ արտաքո́յ օրինաց պատրէ́ սա զմարդիկ՝ պաշտել զա(ստուա)ծ։
Եւ իբրեւ մե́րձ էր պաւղոս բանալ զբերան իւր, ասէ գաղւովն ցհրեայսն. եթե է́ր ինչ անիրաւու(թ)ի(ւն) կ(ա)մ խարդախութի(ւն) չարեաց՝ ո́վ հրեայք. ՛ի դէ́պ էր ինձ անսալ ձեզ։
ապա թէ ՛ի խնդիրք ինչ են վ(ա)ս(ն) բանի́ եւ անուանց եւ օրինաց ձերոց, տեսէ́ք ձեզէն. քանզի դատաւոր այդպիսի իրաց չկամի́մ լինել։
եւ մերժեաց զն(ո)ս(ա) յատենէ անտի։
Եւ առեալ ամենեցուն յունացն զսոսթենէս ժողովրդապետն՝ հարկանէի́ն առաջի ատենին. եւ ո́չինչ զայնմանէ գաղւովնի փոյթ լինէր։
Բայց պաւղոսի տակաւին մնացեալ աւուրս բ(ա)զ(ու)մս, յեղբարցն հրաժարեալ՝ նաւէր յասորիս. եւ ը(նդ) նմա պրիսկիլլայ եւ ակիւղաս, փոքրել ագլուխ ՛ի կենքրեայ, քանզի ուխտագի́ր էր։
Եւ հասեալ յեփեսոս՝ զն(ո)ս(ա) եթո́ղ անդ՝ եւ ինքն մտեալ ՛ի ժողովուրդն խօսէ́ր ընդ հրեայսն։
Եւ աղաչէին զնա բազո́ւմ ժամանակս լինել անդ. եւ ո́չ առ յանձն,
այլ հրաժարեա́ց ՛ի նոցանէն՝ եւ ասէ, դարձեա́լ շրջեցայց ա(ստուածո)յ կամօքն առ ձեզ։ Համբարձա́ւ յեփեսեայ,
եւ իջեալ ՛ի կեսարիայ՝ ել եւ ետ ողջո́յն եկեղեցւոյն։ Էջ յանտիոք։
եւ եղեալ անդ ժամանակ ինչ, ե́լ շրջել կարգաւ ը(նդ) գաղատացւոց աշխարհն եւ ընդ փռիւգիայ, հաստատե́լ զամ(ենայն) աշակերտեալսն։
Հրեայ ոմն ապեղէ́ս անուն՝ աղէքսանդրացի́ յազգէ, այր ճարտարաբան, ե́կն եհաս յեփեսոս։ զօրաւո́ր էր գրովք։
Սա՝ էր տեղեկացեալ ճանապարհին տ(եառ)ն, եւ եռա́յր հոգւով. խօսէր՝ եւ ուսուցաներ ճշմարտութ(եամ)բ վ(ա)ս(ն) յ(իսու)սի. գիտէր միայն զմկրտութի(ւ)ն յովհաննու։
սա՝ սակաւ համարձակե́լ ՛ի ժողովրդեանն։ Եւ լուեալ ՛ի նմանէ ակիւղայ եւ պրիսկեայ, եւ առին զնա իւրեանս, եւ ճշմարտագո́յնս պատմեցին նմա զճանապարհն ա(ստուածո)յ։
իբրեւ կամեցաւ նա գնալ յաքայիայ, յօժարեա́լ եղբարք՝ գրեցին առ աշակերտսն ընդունե́լ զնա։
Որ իբրեւ եհաս անդր, բազո́ւմ նպաստ լինէր հաւատացելոցն ՛ի ձեռն շնորհացն։
քանզի պնդագո́յն զհրեայսն յանդիմանէր հրապարակաւ. ցուցանել գրովք՝ եթէ ք(րիստո)սն է յ(իսու)ս։
