Եւ շրջեալ ընդ ամփիպոլիս եւ ընդ ապողոնիայ, եկին ՛ի թեսաղոնիկէ, ուր էր ժողովուրդ հրէիցն։
Եւ ըստ սովորութե(ա)ն պաւղոս եմո́ւտ առ ն(ո)ս(ա), եւ ՛ի շաբաթս երիս խօսեցա́ւ ընդ ն(ո)ս(ա) ՛ի գրոց։
բանայր եւ դնէ́ր առաջի, եթէ պա́րտ էր ք(րիստո)սի չարչարել եւ յառնել ՛ի մեռելոց. եւ թէ նա́ է ք(րիստո)սն յ(իսու)ս՝ զոր ե́սն պատուիրեմ ձեզ։
Եւ ոմանք ՛ի նոցանէ հաւանեցան, եւ վիճակեցան պաւղոսի եւ շիղայի. բայց պաշտօնէիցն հեթանոսաց էր բազմութի(ւն) յոյժ, եւ ՛ի կանանց գլխաւորաց ո́չ սակաւք։
Եւ նախանձեցա́ն հրեայքն, եւ առեալ արս ոմանս դռեհի́կս անօրէնս, ամբոխ արարեալ խռովեցին զքաղաքն. եւ կուտեալ առ ապարանսն յասովնի, խնդրէին զն(ո)ս(ա) ածե́լ ՛ի հրապարակ։
Եւ իբրեւ ոչ գտին զն(ո)ս(ա), քարշէին զյասոն եւ զոմանս եղբարս առ քաղաքապետսն. բողոք բարձեալ՝ թէ որք զաշխարհս խռովեցուցին՝ սոքա եւ ա́յսր հասին.
զորս ընկալեալ է յասոնի։ եւ սոքա ամենեքեան հակառա́կ հրամանացն կայսեր գործեն. թագաւո́ր զոմն ասեն զյ(իսու)ս։
Եւ խռովեցուցին զժողովսն եւ զքաղաքապետսն, որ լսէին զայն։
եւ առեալ երաշխաւորութի(ւն) առ ՛ի յասոնայ եւ յայլոցն՝ արձակեցի́ն զն(ո)ս(ա)։
Բայց եղբարք վաղվաղակի գիշերեայն յուղարկեցի́ն զպաւղոս եւ զշիղայ ՛ի բերեայ. որք իբրեւ հասին անդր, ՛ի ժողովուրդն հրէից գնացին։
զի սոքա էին ազնուագո́յնք՝ քան որ ՛ի թեսաղոնիկն էին. որք ընկալան զբանն ամ(ենայն) յօժարու(թեամ)բ. հանապազ քննէին զգիրս՝ եթէ իցէ՞ այս ա́յսպէս։
Եւ բազո́ւմք իսկ ՛ի նոցանէ հաւատացին. եւ ՛ի հելլենացւոց կանանց զգաստից՝ եւ յարանց ո́չ սակաւք։
Բայց իբրեւ գիտացի́ն՝ որ ՛ի թեսաղոնիկէ հրեայքն էին, եթէ եւ ՛ի բերիա́յ պատմեցաւ ՛ի պաւղոսէ բանն ա(ստուածո)յ. եկին եւ անդր շարժե́լ եւ խռովեցուցանել զժողովսն։
Յայնժամ զպաւղոս վաղվաղակի առաքեցին եղբարք գնա́լ մինչեւ ՛ի ծովեզր. եւ մնային շիղայ եւ տիմոթէոս անդէն։
Եւ որք տանէին զպաւղոս, ածին զնա մինչեւ յաթէ́նս. եւ առեալ պատուէր առ շիղա́յ եւ տիմոթէոս, զի վաղվաղակի́ եկեսցեն առ նա. եւ գնացի́ն։
Եւ յաթէնս ՛ի մնալն ն(ո)ց(ա) պաւղոսի, զայրանա́յր հոգի նորա ՛ի նմ(անէ). զի տեսանէր ՛ի կռապաշտու(թ)ե(ան)՝ զքաղաքն։
եւ խօսէ́ր ՛ի ժողովրդեանն ը(նդ) հրեայսն, եւ ը(նդ) պաշտօնեայսն, եւ ՛ի հրապարա́կսն զամ(ենայն) օր՝ որոց եւ պատահէին։
Ոմանք յեպիկուրեանցն եւ ՛ի ստուկեանց փիլիսոփայից հակառակէին ը(նդ) նմ(ա)։ եւ ոմանք ասէին, զի՞նչ կամիցի սերմանաքաղս այս խօսել։ իսկ այլք՝ թէ օտարոտի́ իմն դից թուի պատմիչ լինելոյ. քանզի զյ(իսու)ս եւ զյարու(թ)ի(ւ)ն աւետարանէր։
Եւ առեալ զնա ածին յարիսպագոսն, եւ ասէին. կարասցո՞ւք իմանալ՝ թէ զի́նչ է նոր վարդապետութի(ւն)դ՝ որ ՛ի քէն պատմի։
օտարացուցի́չս իմն բերես ՛ի լսելիս մեր. կամիմք գիտել՝ թէ զի՞նչ կամիցի այս լինել։
Զի աթենացիք ամենեքին՝ եւ ե́կքն օտարք՝ ո́չ յայլ ինչ պարապէին, բայց ասել ինչ, կ(ա)մ լսել նորագոյնս։
Եկաց պաւղոս ՛ի մէջ արիսպագին՝ եւ ասէ. ա́րք աթենացիք, ըստ ամենայնի իբրեւ պաշտօնասէրս տեսանեմ զձեզ։
քանզի շրջեալ եւ տեսեալ զպաշտամունս ձեր. գտի́ բագին մի՝ յորում գրեալ էր, անծանօթի ա(ստուածո)յ. զոր դուք յանծանօթս պաշտէք, ես զնո́յն պատմեմ ձեզ։
Ա(ստուա)ծ՝ որ արար զաշխարհս եւ զամ(ենայն) որ ՛ի նմա, նա երկնից եւ երկրի է տ(է)ր. ո́չ ՛ի ձեռագործ տաճարս բնակէ,
եւ ո́չ ՛ի ձեռա́ց մարդկան պաշտի իբրեւ կարօտ իմիք. նա́ տայ ամենայնի կեանս եւ շունչ՝ եւ զամենայն ինչ։
արա́ր ՛ի միոջէ արենէ զամ(ենայն) ազգս մարդկան՝ բնակե́լ ՛ի վերայ երեսաց ամ(ենայն) երկրի։ հաստատեաց կարգեալ ժամանակս եւ սահմանադրութի(ւն)ս բնակու(թ)ե(ան) ն(ո)ց(ա)՝ խնդրե́լ զա(ստուա)ծ
զի թերեւս զննիցե́ն զնա՝ եւ գտանիցեն. նա՝ եւ ո́չ հեռի իսկ է յուրաքանչիւր ումեքէ ՛ի մէնջ։
զի նովա́ւ կեամք եւ շարժի́մք եւ եմք, ո(ր)պ(էս) ոմանք ՛ի ձերո́ց ճարտարաց ասացին, թէ նորա եւ ազգ իսկ եմք։
Եւ արդ՝ որով հետեւ ազգ եմք ա(ստուածո)յ, ո́չ պարտիմք համարել ոսկւոյ՝ կ(ա)մ արծաթոյ՝ կամ քարի, որ ՛ի ճարտարու(թեն)է́ եւ ՛ի մտաց մարդկան քանդակեալ իցէ՝ զա(ստուա)ծականն լինել նմանօղ։
Բայց զժամանակս անգիտութե(ա)ն անտե́ս արարեալ ա(ստուածո)յ, արդ զայս պատուիրէ մարդկան՝ ամ(ենայն) ումեք ապաշխարե́լ։
Քանզի հաստատեաց օր, յորում պարտ է դատել զաշխարհս արդարութ(եամ)բ, ՛ի ձեռն առնն՝ որով սահմանեաց տալ հաւա́տս ամենեցուն՝ յարուցեալ զնա ՛ի մեռելոց։
Իբրեւ լուան զյարութի(ւն) մեռելոց, ոմանք ծա́ղր առնէին. կէսքն ասէին՝ լուիցուք ՛ի քէն վ(ա)ս(ն) այդորիկ մի́ուսանգամ։
Եւ ապա պաւղոս ե́լ գնա́ց ՛ի միջոյ ն(ո)ց(ա)։
եւ ոմանք արք անկեալք ՛ի նա հաւատացի́ն. ընդ որս էր եւ դիոնեսիո́ս արիոսպագացի, եւ կին մի անուն դամարիս՝ եւ ա́յլք ընդ ն(ո)ս(ա)։
