Եւ եկն եհաս ՛ի դերբէ́ եւ ՛ի լիւստրա. եւ ահա աշակերտ ոմն էր անդ՝ անուն տիմո́թէոս, որդի կնոջ հրէի հաւատացելոյ՝ եւ հօր հեթանոսի։
որ վկայեա́լ էր ՛ի լիւստրացւոց եւ յիկոնացւոց եղբարց։
Զսա կամեցաւ պաւղոս ընդ ի́ւր տանել. եւ առեալ թլփատեա́ց զնա վ(ա)ս(ն) հրէիցն՝ որ էին ՛ի տեղիսն յայնոսիկ. քանզի գիտէին ամենեքին զհայր ն(ո)ր(ա) թէ հեթանո́ս էր։
Իբրեւ անցանէին ընդ քաղաքսն, աւանդեցին ն(ո)ց(ա) պահե́լ զհրամանսն պատուիրեալս յառաքելոցն եւ յերիցանց՝ որք յե(րուսաղէ)մ։
Եւ եկեղեցիքն հաստատէին ՛ի հաւատս, եւ յաւելուին ՛ի թիւն հանապազօր ՛ի նոյն։
Եւ շրջեցան ընդ փռիւգւայ եւ ընդ կողմանս գաղատացւոց, արգելեալք ՛ի հոգւոյն ս(ր)բ(ո)յ խօսե́լ զբանն յասիայ։
բայց եկեալ առ մւսաւ՝ թեւակոխէին երթա́լ ՛ի բիւթանիա, եւ ո́չ համարձակեաց ն(ո)ց(ա) հոգին ք(րիստո)սի։
էւ անցեալ ըստ միսիա՝ իջին ՛ի տրովադայ։
եւ տեսի́լ երեւեցաւ ՛ի գիշերին պաւղոսի. այր ոմն մակեդովնացի կա́յր աղաչէր զնա՝ եւ ասէր, անցեալ ՛ի մակեդովնիայ՝ օգնեսցե́ս մեզ։
Եւ իբրեւ զտեսիլն ետես, վաղվաղակի́ խնդրեցաք ելանել ՛ի մակեդովնիայ. տեղեկացեալ թէ հրաւիրեաց զմեզ տ(է)ր աւետարանե́լ ն(ո)ց(ա)։
Եւ ելեալ ՛ի տրովադայ՝ դէպ ուղիղ գնացա́ք ՛ի սամոթրակէ։ եւ ՛ի վաղիւ անդր ՛ի նո́ր քաղաք.
եւ անտի ՛ի փիլիպպո́ւս, որ է առաջի́ն վիճակ մակեդովնացւոց՝ քաղաք կիղովնիայ։ Եւ անդ ՛ի քաղաքին դադարեալ մեր աւո́ւրս ինչ.
յաւուր շաբաթու ելաք արտաքոյ քաղաքին առ գետա́փնն՝ ո́ւր համարէին աղօթս մատուցանել պաւղոս։ եւ նստեալ խօսէաք ընդ ժողովեալ կանայս.
Եւ կին ոմն անուն լիդիա ծիրանավաճառ՝ ՛ի թիւատիր քաղաքէ, երկիւղած յա(ստուածո)յ՝ լուա́ւ. զորոյ տ(է)ր իսկ եբաց զսիրտն անսա́լ խօսիցն պաւղոսի։
Եւ իբրեւ մկրտեցաւ ինքն եւ տուն իւր, աղաչէ́ր եւ ասէր. եթէ համարիք զիս հաւատացեալ տ(եառ)ն, մտեալ ՛ի տուն իմ ագերո́ւք։ եւ բռնադատեաց տարա́ւ զմեզ։
Եւ եղեւ մինչդեռ երթայաք մեք յաղօթս, պատահեաց մեզ աղախին ոմն՝ զոր ուներ ա́յս հարցուկ. որ շահս բազո́ւմս տայր տերանց իւրոց մոլելովն։
Նա զհետ եղեալ պաւղոսի՝ եւ մեր՝ աղաղակէ́ր եւ ասէր, արքս այս ծառա́յք ա(ստուածո)յ բարձրելոյ են, որ պատմեն ձեզ զճանապա́րհս փրկու(թ)ե(ան)։
եւ զայս առնէր ՛ի բազո́ւմ աւուրս։ Զայրացեալ պաւղոս՝ դարձաւ եւ ասէ́ ցայսն. պատուիրեմ քեզ յանուն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի ելանե́լ ՛ի դմանէ։ եւ ե́լ այսն ՛ի նմին ժամու։
Իբրեւ տեսին տեարք ն(ո)ր(ա)՝ եթէ հատա́ւ յոյս շահի ն(ո)ց(ա), առեալ զպաւղոս եւ զշիղա՝ ձգեցի́ն ՛ի հրապարակն առ իշխանսն։
եւ ածեալ զն(ո)ս(ա) առ զօրագլուխսն՝ ասե́ն. արքս այս խռովեցուցանեն զքաղաքս մեր. ինքեանք հրեայք են,
եւ պատմեն մեզ օրէնս, զոր չէ́ արժան մեզ ընդունել եւ ո́չ առնել. զի հռոմայեցի́ք եմք։
եւ կուտեցա́ւ ամբոխն ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա)։ Եւ զօրագլուխքն պատառեցի́ն զհանդերձս իւրեանց. եւ հրամայեցին գա́ն. հարկանել։
եւ բ(ա)զ(ու)մ վէրս եդեալ ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա) արկին ՛ի բանտ, պատուիրեցին բանտապետին զգուշութ(եամ)բ՝ պահել զն(ո)ս(ա)։
Որոյ առեալ զայսպիսի պատուէր, ա́րկ զն(ո)ս(ա) ՛ի ներքի́ն բանտն, եւ զոտս ն(ո)ց(ա) պնդեա́ց ՛ի կոճեղ։
Եւ ՛ի մէջ գիշերոյն պաւղոս եւ շիղայ կային յաղօթս՝ եւ օրհնէին զա(ստուա)ծ։ ունկն դնէին նոցա կալանաւորքն։
Եւ եղեւ յանկարծակի շարժումն մեծ, մինչեւ շարժե́լ հիմանց բանտին, եւ բացա́ն անդրէն դրունքն ամ(ենայն), եւ ամենեցուն կապանքն լուծա́ն։
Իբրեւ զարթեաւ բանտապետն՝ եւ ետես բացեա́լ զդուրս բանտին, ձգեաց զսուսեր՝ եւ կամէր երթա́լ զիւրովին. կարծէր փախուցեալ զկապեալսն։
Եւ կոչեցեալ ՛ի ձայն մեծ պաւղոս՝ եւ ասէ. մի́ ինչ գործեր ընդ անձն քո չար, քանզի ամենեքին ա́ստ եմք։
Խնդրեաց լոյս՝ եւ դիմեա́ց ՛ի ներքս. եւ զահի հարեալ՝ անկա́ւ առաջի պաւղոսի եւ շիղայի.
եւ ածեալ զնոսա արտաքս՝ ասէ. տեա́րք՝ զի՞նչ պարտ է ինձ առնել՝ զի ապրեցայց։
Եւ նոքա ասեն. հաւատա́ ՛ի տ(է)ր յ(իսու)ս ք(րիստո)ս, եւ ապրեսցիս դու՝ եւ ամ(ենայն) տուն քո։
Եւ խօսեցա́ն նմա զբանն տ(եառ)ն, եւ ամենեցուն որ էին ՛ի տան ն(ո)ր(ա)։
Եւ առեալ զն(ո)ս(ա) ՛ի նմին ժամու գիշերւոյն՝ լուա́ց ՛ի վերաց անտի. եւ մկրտեցա́ւ ինքն եւ իւրքն ամենեքեան անդէն վաղվաղակի։
եւ ածեալ զն(ո)ս(ա) ՛ի տուն իւր, եդ առաջի ն(ո)ց(ա) սեղան. եւ ուրա́խ եղեւ ամ(ենայն) տամբն հաւատացեալ յա(ստուա)ծ։
Եւ իբրեւ այգ եղեւ՝ առաքեցին զօրագլուխքն զնուիրակսն, եւ ասեն. արձակեա́ զարսդ զայդոսիկ։
Եւ պատմեաց բանտապետն զբանսն՝ պաւղոսի, եթէ առաքեցին զօրագլուխքն զի արձակեցիք. արդ՝ ելէ́ք եւ երթա́յք խաղաղութ(եամ)բ։
Իսկ պաւղոս ասէ ցն(ո)ս(ա). գան հարեալ զմեզ հրապարակաւ՝ արս անմեղս հռովմայեցիս արկին ՛ի բանտ, եւ արդ լռելեա՞յն հանեն զմեզ. ո́չ այդպէս, այլ եկեսցեն ինքեա́նք իսկ հանցեն զմեզ։
Եւ պատմեցի́ն զօրագլխացն նուիրակքն զբանսն. զահի́ հարան իբրեւ լուան՝ թէ հռովմայեցիք են. եւ եկեալ աղաչեցի́ն զն(ո)ս(ա)։
եւ իբրեւ հանին, աղաչեցին գնա́լ ՛ի քաղաքէն։
Եւ ելեալ ՛ի բանտէն՝ մտին ՛ի լիւդեայ. եւ տեսեալ զեղբարս՝ մխիթարեցին զն(ո)ս(ա), եւ գնացին։
