Եին ոմանք յանտիոք ըստ եկեղեցւոյն, մարգարէք եւ վարդապետք. բառնաբաս՝ եւ շմաւովն կոչեցեալն նւգէր, եւ զուկիո́ս կիւրենացի, եւ մանայեն գայեկորդի́ հերովդի չորրորդապետի, եւ սաւղոս։
Մինչդեռ ՛ի պաշտաման տ(եառ)ն կային՝ եւ պահէին. ասէ հոգին ս(ուր)բ. որոշեցէ́ք ինձ զբառնաբաս եւ զսաւղոս ՛ի գործ՝ յոր կոչեցեալ է իմ զդոսա։
Յայնժամ պահեալ՝ եւ աղօթս արարեալ, եդին ձեռն ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա)՝ եւ արձակեցի́ն։
Եւ ն(ո)ք(ա) առաքեալք ՛ի հոգւոյն ս(ր)բ(ո)յ՝ իջի́ն ՛ի սելեւկիայ, եւ անտի նաւեցին ՛ի կիւպրոս։
եւ հասեալ ՛ի սաղամինայ՝ պատմէին զբանն ա(ստուածո)յ ՛ի ժողովուրդս հրէիցն. ունէի́ն եւ զյովհաննէս պաշտօնեայ։
Շրջեալ ընդ ամ(ենայն) կղզին մինչեւ ՛ի պափոս, գտին անդ այր զոմն մո́գ, սո́ւտ մարգարէ՝ հրեայ, որում անուն էր բարեյեսո́ւս։
որ էր ընդ փոխանակի բդեշխին սերգեայ պաւղոսի առն իմաստնոյ։ ն(ո)ր(ա) աղաչեալ զբառնաբա́ս եւ զսաւղոս՝ խնդրէր լսե́լ զբանն ա(ստուածո)յ։
Ընդդէմ եկաց ն(ո)ր(ա) ելիմա́ս մոգ. քանզի ա́յսպէս թարգմանի անուն ն(ո)ր(ա). որ խնդրէր շրջե́լ զփոխանակ բդեշխին ՛ի հաւատոց։
Իսկսաւղոս, որ եւ պաւղոս՝լցեալ հոգւով սրբով, հայեցաւ ՛ի նա,
եւ ասէ. ո́վ լի ամ(ենայն) նենգութ(եամ)բ եւ խորամանգութ(եամ)բ՝ որդի́ սատանայ, թշնամի ամ(ենայն) արդարութե(ան), ո՞չ լռես ՛ի թիւրելոյ զճանապարհս տ(եառ)ն զուղիղս։
եւ արդ՝ ահա ձե́ռն տ(եառ)ն ՛ի վերայ քո, եւ եղիցես կոյր, չտեսանե́լ զարեւ մինչեւ ՛ի ժամանակ մի։ Եւ անդէն անկա́ւ ՛ի վերայ ն(ո)ր(ա) մէ́գ եւ խաւար, եւ շրջէր խնդրէր առաջնորդս։
Յայնժամ տեսեալ փոխանակի բդեշխին զիրսն որ եղեն, հաւատա́ց, զարմացեա́լ ընդ վարդապետու(թ)ի(ւ)ն տ(եառ)ն։
Եւ ամբարձեալ ՛ի պափէ պաւղոսեանց՝ եկին ՛ի պերգէ պամփիլեայ։ Յովհաննէս մեկնեալ ՛ի նոցանէ դարձա́ւ յե(րուսաղէ)մ։
եւ նոքա գնացեալ ՛ի պերգեայ՝ եկին յանտիո́ք պիսիդեայ. եւ մտեալ ՛ի ժողովուրդն յաւուր շաբաթու՝ նստան։
Եւ յետ ընթեռնելոյ զօրէնսն եւ զմարգարէս, առաքեցի́ն առ նոսա ժողովրդապետքն՝ եւ ասեն. ա́րք եղբարք՝ եթէ իցեն ՛ի ձեզ բանք մխիթարութեան առ ժողովո́ւրդդ՝ խօսեցարո́ւք։
Յո́տն եկաց պաւղոս՝ շարժեաց զձեռն իւր, եւ ասէ. ա́րք յիէլացիք՝ եւ ոյք երկնչիք յա(ստուածո)յ, լուարո́ւք։
Ա(ստուա)ծ ժողովրդեանս այսորիկ ի(սրաէ)լի ընտրեա́ց զհարսն մեր. եւ զժողովուրդն բարձրացո́յց ՛ի պանդխտու(թ)ե(ան) յերկրին եգիպտացւոց. եւ ՛ի բազուկ բարձր եհա́ն զն(ո)ս(ա) անտի։
Եւ իբրեւ քառասնամեայ ժամանակ կերակրեա́ց զն(ո)ս(ա) յանապատի.
եւ քակեալ ա́զգս եւթն յերկրին քանանու՝ ժառանգեցո́յց ն(ո)ց(ա) զերկիր նոցա́
իբրեւ ամս չորեքհարեւր եւ յիսուն։ Եւ յետ այսորիկ ետ ն(ո)ց(ա) դատաւո́րս մինչեւ ՛ի սամուէլ մարգարէ։
եւ անտի յառաջ խնդրեցին թագաւոր։ եւ ետ ն(ո)ց(ա) ա(ստուա)ծ զսաւղոս որդի́ կիսեայ, այր յազգէ բենիամենի, ամս քառասուն։
Եւ իբրեւ փոխեաց զնա, յարոյց ն(ո)ց(ա) զդաւի́թ թագաւոր. որում եւ ասաց վկայու(թեամ)բ. գտի զդաւիթ որդի յեսսեայ այր ըստ սրտի իմում, որ արասցէ́ զամ(ենայն) կամս իմ։
՛Ի սորա́ զաւակէ ա(ստուա)ծ ըստ աւետեացն յարոյց ի(սրաէ)լի զփրկիչն յ(իսու)ս.
ըստ յառաջագոյն քարոզու(թ)ե(ան)ն յովհաննու առաջի երեսաց մտի́ ն(ո)ր(ա), մկրտու(թ)ի(ւն) ապաշխարու(թ)ե(ան)՝ ամ(ենայն) ժողովրդեանն ի(սրաէ)լի։
Եւ իբրեւ լնոյր յովհաննէս զընթացսն, ասէր. զո՞ոք կարծէք զինէն թէ իցեմ. չե́մ ես այն. այլ ահա գա́յ զկնի իմ, որում չե́մ արժանի զկօշիկս ոտիցն լուծանել։
Ա́րք եղբարք՝ որդի́ք աբրահամեան տոհմին, եւ որ ՛ի ձեզ երկիւղա́ծք իցեն յա(ստուածո)յ. ձե́զ բանս այս փրկու(թ)ե(ան) առաքեցաւ։
Բայց որ բնակեալ են յե(րուսաղէ)մ, եւ իշխանք ն(ո)ց(ա) անծանօ́թ եղեն ՛ի նմանէ. եւ ըստ բարբառոց մարգարէիցն, որ զամ(ենայն) շաբաթսն ընթեռնուին՝ դատեալ՝ կատարեցին.
եւ ո́չ մի ինչ պատճառ մահու գտեալ՝ խնդրեցին ՛ի պիղատոսէ սպանանե́լ զնա։
Եւ իբրեւ կատարեցին զամ(ենայն)՝ որ վ(ա)ս(ն) ն(ո)ր(ա) գրեալ էր, իջուցեալ ՛ի փայտէն՝ եդի́ն ՛ի գերեզմանի։
Այլ ա(ստուա)ծ յարո́յց զնա ՛ի մեռելոց. որ երեւեցա́ւ աւուրբք բազմօք այնոցիկ,
որ ելեալ էին ընդ նմա ՛ի գալիլեէ յե(րուսաղէ)մ. որք եւ արդ իսկ վկա́յք են ն(ո)ր(ա) առ ժողովուրդն։
Եւ մեք ձեզ աւետարանեմք զխոստումնն որ առ հարսն եղեալ էր։
զի զնո́յն ա(ստուա)ծ կատարեաց առ մեզ որդիս ն(ո)ց(ա)՝ յարուցեալ զյ(իսու)ս. ո(ր)պ(էս) եւ ՛ի սաղմոսին գրեալ է՝ յերկրորդում. որդի իմ ես դու՝ ես այսօ́ր ծնայ զքեզ։
Եւ զի յարոյց զնա ՛ի մեռելոց, եւ ո́չ եւս դառնալոց է յապականութի(ւն). ա́յսպէս ասէ, թէ տա́ց քեզ զսրբու(թ)ի(ւն)սն դաւթի զհաւատարիմս։
քանզի եւ ՛ի միւսումն ասէ. ո́չ տացես սրբոյ քում տեսանել զապականու(թ)ի(ւն)։
Այլ դաւիթ յազգի անդ իւրում պաշտեաց, եւ ՛ի կամս ա(ստուածո)յ ննջեաց՝ եւ յաւելա́ւ առ հարս իւր, եւ ետե́ս զապականութի(ւն)։
բայց զոր ա(ստուա)ծ յարոյց, ո́չ ետես զապականութի(ւն)։
Յայտնի́ լիցի ձեզ ա́րք եղբարք, զի սովա́ւ ձեզ թողութի(ւն) մեղաց աւետարանի։ եւ յամենայնէ յորմէ ո́չ կարացէք օրինօքն մովսիսի արդարանալ,
սովաւ ամ(ենայն) որ հաւատայ՝ արդարանայ։
Զգո́յշ կացէք, գուցէ́ եկեսցէ ՛ի վերայ ձեր որ ասացեալն է ՛ի մարագարէս։
Տեսէ́ք արհամարհոտք՝ եւ զարմացարո́ւք, եւ եղծարո́ւք. զի գործ մի գործե́մ ես յաւուրս ձեր. գործ՝ որում ո́չ հաւատայցէք՝ եթէ ոք պատմեսցէ ձեզ։
Եւ իբրեւ ելին անտի, աղաչէին ՛ի միւսում շաբաթու խօսե́լ ն(ո)ց(ա) զնոյն բան։
Եւ իբրեւ արձակեցաւ ժողովուրդն, զհե́տ երթային բ(ա)զ(ու)մք ՛ի հրէից անտի, եւ ՛ի պաշտօնէիցն եկամտի́ց զպաւղոսի եւ զբառնաբայ, որք խօսէին ընդ նոսա, եւ հաւանեցուցանէին զն(ո)ս(ա) կալ մնա́լ ՛ի շնորհսն ա(ստուածո)յ։
Եւ ՛ի գալ միւսոյ շաբաթուն, գրեթէ ամ(ենայն) քաղաքն ժողովեցաւ լսել զբանն ա(ստուածո)յ։
Իբրեւ տեսին հրեայքն զամբոխն, լցան նախանձու. եւ ընդդէ́մ դարձեալ ասացելոցն ՛ի պաւղոսէ, հայհոյէի́ն։
Համարձակեալ պաւղոսի եւ բառնաբայ՝ ասէին. առ ձե́զ նախ պա́րտ էր խօսել զբանն ա(ստուածո)յ. եւ քանզի դուք մերժէք զնա, եւ ո́չ արժանի́ս համարիք զձեզ կենացն յաւիտենից, ահաւասիկ դառնամք ՛ի հեթանո́սս։
Զի ա́յսպէս պատուիրեաց մեզ տ(է)ր. եդի զքեզ ՛ի լո́յս հեթանոսաց, լինել քեզ ՛ի փրկու(թ)ի(ւն) մինչեւ ՛ի ծա́գս երկրի։
Զայս լուեալ հեթանոսացն՝ ուրա́խ լինէին, եւ փառաւո́ր առնէին զբանն տ(եառ)ն։ եւ հաւատացին որք էին կարգեալ ՛ի կեանսն յաւիտենականս։
եւ շրջէ́ր բանն ընդ ամ(ենայն) գաւառն։
Բայց հրեայքն դրդռեցին զպաշտօնեայ կանայս զգաստս, եւ գլխաւորս քաղաքին՝ եւ յարուցեալ հալածա́նս ՛ի վերայ պաւղոսի եւ բառմնաբայ, հանին զն(ո)ս(ա) ՛ի սահմանացն իւրեանց։
Եւ նոցա թօթափեալ զփոշի ոտից ՛ի վերայ նոցա, եկի́ն յիկոնիոն։
եւ աշակերտքն լնուին խնդութ(եամ)բ՝ եւ հոգւով սրբով։
