Եւ անտի յարուցեալ՝ գայ ի սահմանս հրեաստանի, յայնկոյս յորդանանու։ եւ երթայր դարձեալ խռնեալ ժողովուրդն առ նա. եւ որպէս սովո́ր էր՝ միւսանգամ ուսուցանէր զնոսա։
Իսկ փարիսեցիքն մատուցեալ փորձելով հարցանէին զնա՝ եւ ասէին, եթէ արժան իցէ առն զկին իւր արձակել։
Նա՝ պատասխանի ետ նոցա՝ եւ ասէ. զինչ պատուիրեաց ձեզ մովսէս։
Եւ նոքա ասեն. մովսէս հրաման ետ՝ գիր մեկնելոյ գրել եւ արձակել։
Պատասխանի ետ Յիսուս՝ եւ ասէ ցնոսա. վասն խստասրտութեան ձերոյ գրեաց զպատուիրանն զայն.
այլ ի սկզբանէ արարածոց, արու եւ էգ արար զնոսա Աստուած, եւ ասէ.
Վասն այսորիկ թողցէ այր զհայր իւր եւ զմայր, եւ երթիցէ զհետ կնոջ իւրոյ։
Եւ եղիցին երկուքն ի մարմին մի. եւ այնուհետեւ ոչ են երկու՝ այլ մարմին մի։
արդ՝ զոր Աստուած զուգեաց, մարդ մի մեկնեսցէ։
Եւ ի տան դարձեալ՝ աշակերտքն զնոյն հարցին ցնա։
Եւ ասէ ցնոսա եթէ այր՝ արձակեսցէ զկին իւր, եւ արասցէ այլ. շնայ։
Եւ կին՝ եթէ ելցէ յառնէ իւրմէ՝ եւ եղիցի առն այլում, շնայ։
Եւ մատուցանէին առ նա մանկտի՝ զի ձեռն դիցէ նոցա. իսկ աշակերտքն՝ սաստէին այնոցիկ որ մատուցանէինն։
Իբրեւ ետես Յիսուս, բարկացեալ սաստեաց նոցա եւ ասէ. թոյլ տուք մանկտւոյդ գալ առ իս, եւ մի արգելուք զդոսա. զի այդպիսեացդ է արքայութիւն Աստուծոյ։
Ամէն ասեմ ձեզ. որ ոչ ընկալցի զարքայութիւն Աստուծոյ իբրեւ զմանուկ։ ոչ մտցէ ի նա։
Եւ առեալ զնոսա ի գիրկս ձեռն եդ ի վերայ՝ եւ օրհնեաց զնոսա։
Եւ ընդ ելանելն նորա անտի ի ճանապարհ, ահաւասիկ ոմն մեծատուն՝ ընթացեալ ի ծունր իջանէր, հարցանէր ցնա՝ եւ ասէր. վարդապետ բարի՝ զինչ արարից զի զկեանսն յաւիտենականս ժառանգեցից։
Եւ Յիսուս ասէ ցնա. զի ասես զիս բարի. չիք ոք բարի՝ բայց մի Աստուած հայր։
Զպատուիրանս գիտես. մի շնար. մի սպանաներ. մի գողանար. մի սուտ վկայեր. պատուեա զհայր քո եւ զմայր։
Նա պատասխանի ետ՝ եւ ասէ ցնա. վարդապետ՝ զայդ ամենայն արարի ի մանկութենէ իմմէ, արդ զինչ եւս պակաս իցեմ։
Եւ Յիսուս հայեցեալ ի նա՝ սիրեաց զնա եւ ասէ ցնա. մի ինչ պակաս է ի քէն, եթէ կամիս կատարեալ լինել. երթ զոր ինչ ունիս վաճառեա՝ եւ տուր աղքատաց, եւ ունիցիս գանձս յերկինս, եւ առ զխաչն՝ եւ եկ զկնի իմ։
Եւ նա խոժոռեալ ընդ բանն՝ գնաց տրտում։ զի ունէր ինչս բազումս։
Եւ հայեցեալ յայսկոյս՝ յայնկոյս Յիսուս, ասէ ցաշակերտսն. զիարդ դժուարին է որ զինչսդ ունին, մտանել յարքայութիւն Աստուծոյ։
Եւ աշակերտքն զարմացեալ էին ի վերայ բանիցն նորա։ իսկ Յիսուս դարձեալ պատասխանի ետ նոցա՝ եւ ասէ. որդեակք՝ որչափ դժուարին է յուսացելոց յինչս՝ մտանել յարքայութիւն Աստուծոյ։
Դիւրին է մալխոյ ընդ ծակ ասղա́ն անցանել, քան մեծատան յարքայութիւն Աստուծոյ մտանել։
Եւ նոքա առաւել եւս զարմանային՝ եւ ասէին ընդ միմեանս. իսկ ով կարասցէ ապրել։
Հայեցեալ ընդ նոսա Յիսուս՝ ասէ. առ ի մարդկանէ այդ անհնարին է այլ ոչ առ ի յԱստուծոյ։
Սկսաւ ասել ցնա պետրոս. ահաւասիկ մեք՝ թողաք զամենայն, եւ եկաք զկնի քո։
Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ. ամէն ասեմ ձեզ՝ ոչ ոք է որ եթող զտուն, կամ զեղբարս, կամ զքորս, կամ զհայր, կամ զմայր, կամ զորդիս, կամ զագարակս՝ վասն իմ կամ վասն աւետարանին.
եթէ ոչ առնուցու հարիւրապատիկ այժմ յայսմ ժամանակի տունս, եւ եղբարս, եւ քորս, եւ մայր, եւ որդիս, եւ ագարակս հալածանօք հանդերձ, եւ յաշխարհին որ գալոց է՝ զկեանսն յաւիտենականս։
Զի բազումք եղիցին առաջինք՝ յետինք, եւ յետինք՝ առաջինք։
Եւ էին ի ճանապարհի մինչ դեռ ելանէին յերուսաղէմ. եւ երթայր Յիսուս առաջի քան զնոսա. եւ զարմացեալ էին որ զհետն երթային. եւ երկնչէին։
Թէ ահաւասիկ ելանեմք յերուսաղէմ. եւ որդի մարդոյ մատնեսցի քահանայապետիցն եւ դպրաց. եւ դատեսցին զնա ի մահ, եւ մատնեսցեն զնա հեթանոսաց.
Եւ կատակեսցեն զնովաւ, եւ հարկանիցեն զնա, եւ թքանիցեն ի նա, եւ սպանցեն. եւ յերիր աւուր յարիցէ։
Եւ երթային առ նովաւ յակովբոս եւ յովհաննէս՝ որդիքն զեբեդեայ. եւ ասեն ցնա. վարդապետ՝ կամիմք զի զոր խնդրեսցուք ի քէն՝ արասցես մեզ։
Եւ նա՝ ասէ ցնոսա. զինչ կամիք յինէն՝ զի արարից ձեզ։
Եւ նոքա ասեն ցնա. տուր մեզ՝ զի նստցուք մի՝ յաջմէ քումմէ եւ մի յահեկէ ի փառսն քում։
Պատասխանի ետ Յիսուս՝ եւ ասէ ցնոսա. ոչ գիտէք զինչ խնդրէք. կարէք ըմպել զբաժակն՝ զոր ես ըմպելոց եմ. կամ զմկրտութիւնն՝ զոր ես մկտրելոց եմ մկտրել։
Եւ նոքա՝ ասեն ցնա. կարեմք։ եւ Յիսուս ասէ ցնոսա. զբաժակն զոր ես ըմպելոց եմ՝ ըմպիցէք, եւ զմկրտութիւնն՝ զոր ես մկրտելոց եմ՝ մկրտիցիք.
այլ նստուցանել ընդ աջմէ իմմէ եւ ընդ ահեկէ՝ ոչ է իմ տալ, այլ որոց տուեալ իցէ։
Եւ լուեալ զայն տասանցն, սկսան բարկանալ յակովբայ եւ յովհաննու։
Եւ Յիսուս կոչեաց զնոսա առ ինքն. եւ ասէ ցնոսա. գիտէք. զի որ յանուան իշխանքն են հեթանոսաց, տիրեն նոցա. եւ մեծամեծք նոցա իշխեն նոցա։
Ոչ նոյնպէս իցէ եւ ի ձերում միջի. այլ որ կամիցէ ի ձէնջ մեծ լինել. եղիցի ձեր պաշտօնեայ.
Եւ որ կամիցի ի ձէնջ առաջին լինել՝ եղիցի ձեր ամենեցուն ծառայ։
Քանզի եւ որդի մարդոյ՝ ոչ եկն առնուլ պաշտօն. այլ պաշտել, եւ տալ զանձն իւր փրկանս փոխանակ բազմաց։
Եւ գան յերիքով. եւ ընդ ելանելն նորա յերիքովէ աշակերտքն՝ եւ բազում ժողովուրդք, որդի տիմէի բարտիմէոս կոյր նստէր մուրացիկ յանցս ճանապարհի։
Իբրեւ լուաւ՝ թէ Յիսուս նազովրեցի է, սկսաւ աղաղակել՝ եւ ասել. որդի դաւթի Յիսուս՝ ողորմեաց ինձ։
Եւ սաստէին նմա բազումք զի լռեսցէ, եւ նա առաւել եւս աղաղակէր. որդի դաւթի ողորմեաց ինձ։
Զտեղի առ Յիսուս, եւ հրամայեաց կոչել զնա. կոչեն զկոյրն՝ եւ ասեն ցնա. քաջալերեաց՝ արի՝ կոչէ զքեզ։
Եւ նորա ընկեցեալ զձորձս իւր. յարեաւ եկն առ Յիսուս։
Պատասխանի ետ նմա Յիսուս՝ եւ ասէ. զինչ կամիս՝ թէ արարից քեզ։ ասէ ցնա կոյրն. ռաբբունի, զի բացայց։
Եւ Յիսուս ասէ ցնա. երթ՝ հաւատք քո կեցուցին զքեզ, եւ վաղվաղակի բացաւ, եւ երթայր զհետ նորա ի ճանապարհին։
