Եւ յետ վեց աւուր՝ առնու ընդ իւր Յիսուս զպետրոս եւ զյակովբոս եւ զյովհաննէս, եւ հանէ զնոսա ի լեառն մի բարձր առանձինն. եւ յայլակերպս եղեւ առաջի նոցա։
Եւ ձորձք նորա եղեն փայլուն սպիտակ յոյժ, որպէս թաչիչք երկրի ոչ կարեն այնպէս սպիտակացուցանել։
Եւ երեւեցաւ նոցա եղիա մովսիսիւ հանդերձ, եւ խօսէին ընդ Յիսուսի։
Պատասխանի ետ պետրոս՝ եւ ասէ ցՅիսուս. ռաբբի՝ բարւոք է մեզ աստ լինել. արասցուք՝ երիս տաղաւարս՝ մի՝ քեզ, եւ մի՝ մովսիսի, եւ մի՝ եղիայի։
Քանզի ոչ գիտէր զինչ խօսէր, զի զարհուրեալ էին։
Եւ եղեւ ամպ մի՝ հովանի ի վերայ նոցա. ձայն եղեւ յամպոյն անտի՝ եւ ասէ. դա է որդի իմ սիրելի՝ դմա լուարուք։
Եւ յանկարծակի հայեցեալ այսր անդր, ոչ եւս զոք տեսին, բայց միայն՝ զՅիսուս ընդ իւրեանս։
Եւ մինչդեռ իջանէին ի լեռնէ անտի, պատուիրեաց նոցա զի մի ումէք պատմեսցեն զոր տեսինն, բայց յորժամ որդի մարդոյ ի մեռելոց յարիցէ։
Եւ նոքա զբանն ի մտի ունէին։ եւ խնդրէին ընդ միմեանս՝ թէ զինչ իցէ ի մեռելոց յառնել։
Հարցին ցնա եւ ասեն. զինչ է այն զոր դպիրքն ասեն՝ եթէ նախ եղիայի պարտ է գալ։
Նա պատասխանի ետ նոցա եւ ասէ. եղիա նախ եկեալ՝ յարդարեսցէ զամենայն։ իսկ զիարդ գրեալ է զորդւոյ մարդոյ, զի բազում ինչ չարչարեսցի եւ անգոսնեսցի։
Այլ ես՝ ասեմ ձեզ, եթէ եղիա եկն, եւ արարին ընդ նմա զինչ եւ կամեցան. որպէս եւ գրեալ է վասն նորա։
Եւ եկեալ առ աշակերտսն, տեսին ամբոխ շուրջ զնոքօք, եւ զդպիրսն՝ զի վիճէին ընդ նոսա։
Եւ վաղվաղակի ամենայն ժողովուրդն իբրեւ տեսին զնա՝ զարմացան, եւ ընդ առաջ ընթացեալ ողջոյն տային նմա։
Եւ եհարց ցնոսա թէ զինչ վիճէիք ընդ նոսա։
Պատասխանի ետ մի ոմն ի ժողովրդենէն՝ եւ ասէ. Վարդապետ՝ ածի զորդի իմ առ քեզ, զոր ունի այս համր։
եւ ուր հասանէ՝ զարկուցանէ զնա, եւ փրփրօ, եւ կրճտէ զատամունս իւր՝ եւ ցամաքի. եւ ասացի ցաշակերտսն քո զի հանցեն, եւ ոչ կարացին հանել զնա։
Պատասխանի ետ նոցա եւ ասէ. ով ազգ անհաւատ՝ մինչեւ յերբ իցեմ ընդ ձեզ, մինչեւ ցերբ անսայցեմ ձեզ ածէք զնա առ իս։
Եւ ածին զնա առ նա։ Իբրեւ ետես զնա այսն, վաղվաղակի շարժլեաց զնա, եւ անկեալ յերկիր թաւալէր եւ փրփրեայր։
Եհարց ցհայր նորա եւ ասէ. քանի ժամանակք են՝ յորմէհետէ այդ եղեւ դմա։ եւ նա ասէ. ի մանկութենէ.
Բազում անգամ ի հուր արկանէ եւ ի ջուր՝ զի կորուսցէ զդա. արդ՝ եթէ կարօղ ինչ ես օգնեա մեզ տէր՝ գթացեալ ի վերայ մեր։
Եւ Յիսուս ասէ ցնա. ասացեր՝ եթէ կարօղ ես. ամենայն ինչ՝ հնարաւոր է այնմ որ հաւատայն։
Եւ վաղվաղակի աղաղակեաց հայր մանկանն՝ եւ ասէ. հաւատամ, օգնեա անհաւատութեանս իմում։
Իբրեւ ետես Յիսուս՝ եթէ կուտի ժողովուրդն ի վերայ, սաստեաց այսոյն պղծոյ՝ եւ ասէ. համրդ՝ եւ խուլ այս՝ ես տամ քեզ հրաման, ել ի դմանէ, եւ այլեւս՝ մի մտանիցես ի դա։
Եւ աղաղակեաց՝ եւ յոյժ լլկեաց զնա՝ եւ ել. եւ եղեւ պատանեակն իբրեւ զմեռեալ, մինչեւ բազմաց իսկ ասել՝ թէ մեռաւ։
Եւ Յիսուս կալաւ զձեռանէ նորա յարոյց զնա. եւ կանգնեցաւ։
Եւ իբրեւ եմուտ նա ի տուն, աշակերտքն առանձինն հարցին ցնա։ մեք՝ ընդէր ոչ կարացաք հանել զնա։
Եւ ասէ ցնոսա. այդ՝ ոչ իւիք ելանէ, եթէ ոչ պահօք եւ աղօթիւք։
Եւ անտի ելեալ անցանէին առ գալիլեացւովք. եւ ոչ կամէր եթէ ոք գիտասցէ։
Քանզի ուսուցանէր զաշակերտսն իւր՝ եւ ասէր ցնոսա, թէ որդի մարդոյ մատնելոց է ի ձեռն մարդկան, եւ սպանցեն զնա. եւ իբրեւ սպանցի՝ յերիր աւուր յառնէ։
Եւ նոքա ոչ գիտէին զբանն, եւ երկնչէին հարցանել ցնա։
Եկն ի կափառնայում. եւ իբրեւ եմուտ ի տուն, հարցանէր զնոսա. զինչ վիճէիք զճանապարհայն ընդ միմեանս։
Եւ նոքա լուռ լինէին։ քանզի ընդ միմեամս վիճէին ի ճանապարհին թէ ով մեծ իցէ։
Եւ իբրեւ նստաւ՝ կոչեաց զերկոտասանսն, եւ ասէ ցնոսա. եթէ ոք կամի առաջին լինել՝ եղիցի ամենեցուն կրտսեր՝ եւ ամենեցուն պաշտօնեայ։
Եւ առեալ մանուկ մի կացոյց ի մէջ նոցա. եւ ընկալեալ զնա ի գիրկս իւր, ասէ ցնոսա։
Որ միանգամ յայսպիսի մանկտւոյ ընկալցի յանուն իմ, զիս ընդունի։ եւ որ զիս ընդունի, ոչ զիս ընդունի՝ այլ զայն որ առաքեացն զիս։
Պատասխանի ետ նմա յովհաննէս եւ ասէ. վարդապետ՝ տեսաք զոմն զի յանուն քո դեւս հանէր՝ եւ զմեր կնի ոչ շրջէր, եւ արգելաք զնա։
Եւ նա ասէ. մի արգելուք զնա. զի ոչ ոք է որ առնէ զօրութիւնս յանուն իմ, եւ կարիցէ հայհոյել զիս։
Զի որ ոչն է ընդ մեզ հակառակ, ի մեր կոյս է։
Եւ որ ոք արբուսցէ ձեզ ջուր բաժակաւ յանունս յայս, թէ դուք՝ Քրիստոսի էք, ամէն ասեմ ձեզ՝ մի կորուսցէ զվարձս իւր։
Եւ որ ոք՝ գայթագղեցուսցէ զմի ի փոքրկանցս որ հաւատան յիս, լաւ էր նմա առաւել՝ եթէ արկեալ էր ընդ պարանոցաւ նորա երկան իշոյ, եւ ընկեցեալ ի ծով։
Եւ եթէ գայթագղեցուսցէ զքեզ ձեռն քո, հատ՝ ընկեա ի քէն, զի լաւ իցէ քեզ խեղ ի կեանսն յաւիտենից մտանել, քան երկուս ձեռս ունել՝ եւ երթալ ի գեհեն ի հուրն անշէջ։
Եւ եթէ ոտն քո գայթագղեցուսցէ զքեզ, հատ ընկեա զնա ի քէն. լաւ իցէ քեզ կաղ մտանել ի կեանսն յաւիտենից, քան երկուս ոտս ունել՝ եւ անկանել ի գեհեն։
Եւ եթէ ակն քո գայթագղեցուսցէ զքեզ, հան զնա ի բաց. լաւ իցէ քեզ միով ակամբ մտանել յարքայութիւն Աստուծոյ, քան երկուս աչս ունել՝ եւ անկանել ի գեհեն։
Ուր որդն նոցա ոչ մեռանի՝ եւ հուրն ոչ շիջանի։
Զի ամենայն ինչ հրով յաղեսցի։
Բարւոք է աղ. եթէ աղն անհամեսցի, իւ համեմեսցի։ արդ՝ դուք կալարուք յանձինս ձեր զաղն, եւ խաղաղութիւն արարէք ընդ միմեանս։
