Եւ մտեալ դարձեալ ի կափառնաում, յետ աւուրց
Լու եղեւ եթէ ի տան է. եւ ժողովեցան բազումք՝ մինչեւ տեղիս եւս ոչ լինել՝ եւ ոչ առ դրանն. եւ խօսէր նոցա զբանն։
Եւ գային առ նա՝ բերէին անդամալոյծ մի բարձեալ ի չորից
Եւ իբրեւ ոչ կարէին մերձենալ առ նա՝ յամփոխէ անտի. քակեցին զյարկն ուր էր Յիսուս, եւ բացեալ զառաստաղն՝ իջուցին զմահիճսն յորում կայր անդամալոյծն։
Եւ տեսեալ Յիսուսի զհաւատս նոցա, ասէ ցանդամալոյծն. որդեակ՝ թողեալ լիցին քեզ մեղք քո։
Եւ էին ոմանք ի դպրաց անտի՝ որ անդ նստէին. եւ խորհէին ի սիրտս իւրեանց.
Զինչ է այս՝ որ խօսի սա զհայհոյութիւնս. Ով կարէ թողուլ զմեղս, եթէ ոչ մի Աստուած։
Եւ գիտաց Յիսուս յոգի իւր՝ թէ այնպէս խորհին ի սիրտս իւրեանց, եւ ասէ, զի խորհիք զայդ ի սիրտս ձեր։
Զինչ դիւրին է ասել ցանդամալոյծն՝ թողեալ լիցին քեզ մեղք քո, եթէ ասել՝ արի առ զմահիճս քո եւ երթ ի տուն քո։
Այլ զի գիտասջիք եթէ իշխանութիւն ունի որդի մարդոյ ի վերայ երկրի՝ թողուլ զմեղս։ ասէ ցանդամալոյծն
Քեզ ասեմ, արի առ զմահիճս քո՝ եւ երթ ի տուն քո։
Եւ յարեաւ. եւ վաղվաղակի առեալ զմահիճսն, ել առաջի ամենեցուն. մինչեւ զարմանալ ամենեցուն՝ եւ փառաւոր առնել զԱստուած՝ եւ ասել, թէ այսպիսի ինչ երբէք՝ ոչ տեսաք։
Եւ ել դարձեալ ի ծովեզրն, եւ ամենայն ժողովուրդն գայր առ նա. եւ ուսուցանէր զնոսա։
Եւ մինչդեռ անցանէր, ետես զղեւի ալփեայ՝ զի նստէր ի մաքսաւորութեան. եւ ասէ ցնա, եկ զկնի իմ։ Եւ յարուցեալ՝ գնաց զկնի նորա։
Եւ եղեւ ի բազմելն նորա ի տան նորա, եւ բազում մաքսաւորք եւ մեղաւորք բազմեալ էին ընդ Յիսուսի՝ եւ ընդ աշակերտսն նորա. քանզի էին բազումք՝ որ երթային զհետ նորա։
Իսկ դպիրքն եւ փարիսեցիք իբրեւ տեսին՝ թէ ուտէ ընդ մաքսաւորս եւ ընդ մեղաւոր, ասեն ցաշակերտսն նորա. զի է՝ զի ընդ մեղաւորս եւ ընդ մաքսաւորս ուտէք եւ ըմպէք։
Իբրեւ լուաւ Յիսուս ասէ ցնոսա. ոչ ինչ է պիտոյ բժիշկ ողջոց, այլ հիւանդաց եւ ոչ եկի կոչել զարդարս՝ այլ զմեղաւորս։
Եւ էին աշակերտքն յովհաննու եւ փարիսեցիքն ի պահս. գան եւ ասեն ցնա, ընդէր աշակերտքն յովհաննու՝ եւ փարիսեցիքն պահեն եւ քո աշակերտքդ ոչ պահեն։
Եւ ասէ ցնոսա Յիսուս. մի եթէ մարթ ինչ իցէ որդւոց առագաստի՝ մինչ ընդ նոսա իցէ փեսայն՝ պահել. ցորքան ընդ իւրեանս ունիցեն զփեսայն, ոչ է մարթ պահել։
Այլ եկեսցեն աւուրք՝ յորժամ վերասցի ի նոցանէ փեսայն, եւ ապա պահեսցեն յաւուրն յայնմիկ։
Ոչ ոք կապրետ նոր անթափ արկանէ ի վերայ հնացեալ ձորձոյ. ապա թէ ոչ՝ առնու լրութեամբն իւրովն նորն ի հնոյ անտի, եւ չար եւս պատառումն լինի։
Եւ ոչ ոք արկանէ գինի նոր՝ ի տիկս հինս. ապա թէ ոչ պայթուցանէ գինին զտիկսն, գինի հեղու, եւ տիկքն կորնչին. այլ գինի նոր՝ ի տիկս նորս արկանելի է։
Եւ եղեւ նմա ի շաբաթու անցանել ընդ արտորայս. եւ աշակերտքն ի գնալն իւրեանց սկսան հասկս կորզել եւ ուտել։
Եւ փարիսեցիքն՝ ասեն ցնա. տես՝ զինչ գործեն աշակերտքն քո ի շաբաթուս զոր չէ արժան։
Եւ ասէ ցնոսա Յիսուս. ոչ երբէք իցէ ընթերցեալ ձեր՝ զոր արարն դաւիթ, յորժամ պիտոյն եղեւ, եւ քաղցեաւ՝ նա եւ որ ընդ նմայն էին։
Զիարդ եմուտ ի տունն Աստուծոյ առ աբիաթարաւ քահանայապետիւ, եւ զհացսն զառաջաւորութեան եկեր՝ եւ ետ եւ այնոցիկ որ ընդ նմայն էին. զոր ոչ էր օրէն ուտել, բայց միայն քահանայիցն։
Եւ ասէ ցնոսա. շաբաթ՝ վասն մարդոյ եղեւ, եւ ոչ եթէ մարդ վասն շաբաթու։
ապա ուրեմն՝ տէր է որդի մարդոյ՝ եւ շաբաթու։
