Եւ եղեւ՝ իբրեւ կատարեաց Յիսուս զբանս զայսոսիկ, փոխեցաւ ի գալիլեէ՝ եւ եկն ի սահման հրեաստանի յայնկոյս յորդանու։
Եւ գնացին զհետ նորա ժողովուրդք բազումք, եւ բժշկեաց զնոսա անդ։
Եւ մատուցեալ առ նա փարիսեցիքն, փորձէին զնա՝ եւ ասէին. եթէ արժան իցէ ումեք արձակել զկին իւր, ըստ ամենայն վնասու։
Պատասխանի ետ նոցա եւ ասէ. չիցէ ընթերցեալ ձեր՝ թէ որ հաստատեացն ի սկզբանէ՝ արու եւ էգ արար զնոսա՝ եւ ասէ։
Վասն այսորիկ թողցէ այր՝ զհայր եւ զմայր՝ եւ երթիցէ զհետ կնոջ իւրոյ, եւ եղիցին երկոքեան ի մարմին մի։
Ապա ուրեմն ոչ են երկու՝ այլ մի մարմին։ Արդ՝ զոր Աստուած զուգեաց, մարդ՝ մի մեկնեսցէ։
Ասեն ցնա. իսկ մովսէս ընդէր պատուիրեաց մեզ տալ թուղթ մեկնելոյ՝ եւ արձակել։
Ասէ ցնոսա. Մովսէս՝ Վասն խստասիրութեան ձերոյ հրամայեաց ձեզ արձակել զկանայս ձեր. այլ ի սկզբանէ՝ ոչ եղեւ այնպօս։
Բայց ասեմ ձեզ, զի ամենայն որ արձակէ զկին իւր՝ եւ ոչ վասն պոռնկութեան, եւ առնիցէ այլ՝ շնայ, եւ որ զարձակեալն առնէ՝ շնայ։
Ասեն ցնա աշակերտքն իւր. եթէ այդպէս ինչ վնաս իցէ ընդ այր եւ ընդ կին, լաւ է չամուսնանալ։
Եւ նա՝ ասէ ցնոսա. ոչ ամենեքեան բաւական են այդմ բանի, այլ որոց որ տուեալ է։
Զի են ներքինիք՝ որ յորովայնէ մօր իւրեանց ծնան այնպէս։ եւ են ներքինիք՝ որ ի մարդկանէ եղեն ներքինիք։ եւ են ներքինիք՝ որ զանձինս իւրեանց արարին ներքինիս վասն արքայութեան երկնից։։ որ կարօղն է տանել՝ տարցի։
Յայնժամ մատուցան առ նա մանկտի, զի ձեռն դիցէ ի վերայ նոցա եւ աղօթս արասցէ, եւ աշակերտքն նորա սաստէին նոցա։
Ասէ Յիսուս, թոյլ տուք մանկտւոյդ՝ եւ մի արգելուք զդոսա գալ առիս, զի այդպիսեացդ է արքայութիւն երկնից։
Եւ եդեալ ձեռս ի վերայ նոցա՝ գնաց անտի։
Եւ ահա, մատուցեալ ոմն առ նա՝ ասէ. վարդապետ բարի՝ զինչ բարի գործեցից՝ զի ընդունիցեմ զկեանսն յաւիտենականս։
Եւ նա՝ ասէ ցնա. զի հարցանես զիս զբարւոյ, մի է բարի. եթէ կամիս ի կեանսն յաւիտենականս մտանել, պահեա զպատուիրանսն։։
ասէ ցնա, զորս. Ասէ ցնա Յիսուս. զմի սպանաներն, եւ մի շնար, եւ մի գողանար, եւ մի սուտ վկայէր,
Պատուեա զհայր քո եւ զմայր. եւ սիրեսցես զընկեր քո իբրեւ զանձն քո։
Ասէ ցնա պատանին. զայդ ամենայն պահեցի ի մանկութենէ իմմէ. արդ իւ իւիք պակաս իցեմ։
Ասէ ցնա Յիսուս. եթէ կամիս կատարեալ լինել. երթ՝ վաճառեա զինչս քո՝ եւ եկ զկնի իմ։
Իբրեւ լուաւ պատանին զբանն, գնաց տրտմեալ, զի ունէր ստացուածս բազումս։
Ասէ Յիսուս ցաշակերտսն. ամէն ասեմ ձեզ. զի դժուարաւ մտցէ մեծատունն յարքայութիւն երկնից։
Դարձեալ ասեմ ձեզ. դիւրին է մալխոյ մտանել ընդ ծակ ասղան, քան մեծատան յարքայութիւն Աստուծոյ մտանել։
Իբրեւ լուան աշակերտքն՝ զարմացան յոյժ, եւ ասեն. իսկ ո կարիցէ ապրել։
Հայեցաւ ի նոսա Յիսուս եւ ասէ. առ ի մարդկանէ այդ անկար է. այլ առ յԱստուծոյ ամենայն ինչ զօրաւոր։
Յայնժամ պատասխանի ետ պետրոս եւ ասէ ցնա. աւասիկ մեք՝ թողաք զամենայն, եւ եկաք զկնի քո. արդ զինչ լինիցի մեզ։
Ասէ ցնոսա Յիսուս ամէն ասեմ ձեզ. զի դուք որ եկիք զկնի իմ, ի միւսանգամ գալստեան՝ յորժամ նստցի որդի մարդոյ յաթոռ փառաց իւրոց. նստջիք եւ դուք յերկոտասան աթոռ՝ դատել զերկոտասան ազգ իսրայէլի։
Եւ ամենայն որ ոք եթող զտուն, կամ զեղբարս, կամ զքորս, կամ զհայր, կամ զմայր, կամ զկին, կամ զորդիս, կամ զագարակս վասն անուան իմոյ, հարիւրապատիկ առցէ՝ եւ զկեանսն յաւիտենականս ժառանգեսցէ։
Բազումք եղիցին առաջինք յետինք, եւ յետինք առաջինք։
