Յայնժամ գնաց Յիսուս ընդ արտորայսն նոցա ի շաբաթու. եւ աշակերտքն նորա քաղցեան, եւ սկսան հասկ կորզել եւ ուտել։
փարիսեցիքն իբրեւ տեսին՝ ասեն ցնա. ահաւանիկ աշակերտքն քո գործեն, զոր ոչ է արժան գործել ի շաբաթու։
Եւ նա ասէ ցնոսա. ոչ իցէ ընթերձեալ ձեր՝ զոր արար դաւիթ, յորժամ քաղցեաւն, եւ որ ընդ նմայն էին։
Զիարդ եմուտ ի տունն Աստուծոյ՝ եւ եկեր զհաց զառաջաւորութեանն. զոր ոչ էր օրէն նմա ուտել, եւ ոչ՝ որոց ընդ նմա էին. բայց միայն քահանայից։
Կամ չիցէ ընթերցեալ յօրէնս՝ զի ի շաբաթս քահանայքն՝ ի տաճարին՝ պղծեն զշաբաթն, եւ անմեղք են։
Բայց ասեմ ձեզ՝ զի մեծ քան զտաճարն է աստ։
Եւ եթէ գիտէիք զինչ է զողորմութիւն կամիմ՝ եւ ոչ զզոհ. ապա ոչ դատապարտէիք դուք զանպարտսն։
Զի տէր է շաբաթու՝ որդին մարդոյ։
Եւ գնացեալ անտի Յիսուս. եկն ի ժողովուրդն նոցա։
Եւ անդ էր այր մի՝ որոյ ձեռն իւր գօսացեալ էր. հարցին ցնա՝ եւ ասեն, եթէ պարտ իցէ ի շաբաթու բժշկել. զի չարախօսեսցեն զնմանէ։
Եւ նա ասէ ցնոսա. ով իցէ ի ձէնջ մարդ՝ որոյ իցէ ոչխար մի, եւ անկանիցի այն ի խորխորատ ի շաբաթու. միթէ ոչ ունիցի եւ յարուցանիցէ զնա.
Իսկ արդ՝ որչափ եւս առաւել է մարդ քան զոչխար. ապա ուրեմն պարտ է ի շաբաթու բարիս գործել։
Յայնժամ ասէ ցայրն. ձգեա զձեռն քո. եւ նա ձգեաց՝ եւ եղեւ ողջ իբրեւ զմեւսն։
Իսկ փարիսեցիքն ելեալ արտաքս խորհուրդ արարին զնմանէ՝ թէ որպէս կորուսցեն զնա։
Եւ Յիսուս իբրեւ գիտաց, մեկնեցաւ անտի։ Եւ գնացին զհետ նորա ժողովուրդք բազումք, եւ բժշկեաց զամենեսեան։
Եւ սաստեաց նոցա զի մի յայտնեսցեն զնմանէ ումեք։
զի լցցի որ ասացաւն ի ձեռն եսայայ մարգարէի։
Ահա մանուկ իմ՝ զոր ընտրեցի, եւ սիրելի իմ ընդ որ հաճեցաւ անձն իմ. եդից զոգի իմ ի վերայ նորա, եւ իրաւունս հեթանոսաց պատմեսցէ։
ոչ հակառակեսցի՝ եւ ոչ աղաղակեսցէ, եւ ոչ ոք լուիցէ ի հրապարակս զբարբառ նորա։
Զեղէգն ջաղջախեալ ոչ փշրեսցէ, եւ զպատրոյկն առկայծեալ ոչ շիջուսցէ. մինչեւ հանցէ ի յաղթութիւն զդատաստանն։
եւ յանուն նորա հեթանոսք յուսասցին։
Յայնժամ մատուցաւ առ նա դիւահար մի կոյր եւ համր, եւ բժշկեաց զնա, որպէս զի համրն եւ կոյրն խօսեցի եւ տեսանիցէ։
Զարմացան ամենայն ժողովուրդքն՝ եւ ասէին. միթէ սա իցէ Քրիստոսն որդի դաւթի.
Բայց փարիսեցիքն իբրեւ լուան ասեն. ոչ իւիք հանէ դա զդեւս՝ եթէ ոչ բէեղզեբուղաւ իշխանաւն դիւաց.
Իբրեւ գիտաց Յիսուս զխորհուրդս նոցա՝ ասէ ցնոսա. ամենայն թագաւորութիւն բաժանեալ յանձն իւր՝ աւերի. եւ ամենայն քաղաք կամ տուն յանձն իւր, ոչ կացցէ
Եւ եթէ սատանայ զսատանայ հանէ, յանձն իւր բաժանեցաւ. արդ զիարդ կացցէ թագաւորութիւն նորա։
Եւ եթէ ես բէեղզեբուղաւ հանեմ զդեւս՝ որդիքն ձեր իւ հանիցեն. Վասն այնորիկ նոքա եղիցին ձեր դատաւորք։
Ապա եթէ հոգւով Աստուծոյ հանեմ զդեւս, ուրեմն հասեալ է ի վերայ ձեր արքայութիւն Աստուծոյ։
Կամ զիարդ կարէ ոք մտանել ի տուն հզօրի՝ եւ զգործիս նորա հափշտակել. եթէ ոչ նախ կապիցէ զհզօրն, եւ ապա զտունն նորա յափշտակիցէ։
Որ ոչ ընդ իս է հակառակ իմ է. եւ որ ոչ ժողովէ ընդ իս ցրուէ.
Վասն այդորիկ ասեմ ձեզ. ամենայն մեղք եւ հայհոյութիւնք թողցին մարդկան, բայց զհոգւոյն հայհոյութիւն մի թողցի։
Եւ որ ոք ասիցէ բան զորդւոյ մարթոյ՝ թողցի նմա. բայց որ զհոգւոյն սրբոյ ասիցէ՝ մի թողցի նմա, մի յայսմ աշխարհի, եւ մի ի հանդերձելումն։
Կամ արարէք զծառն բարի՝ եւ զպտուղ նորա բարի, կամ արարէք զծառն չար՝ եւ զպտուղ նորա չար. քանզի ի պտղոյ անտի ծառն ճանաչի։
Ծնունդք իժից, զիարդ կարիցէք բարիս խօսել՝ որ չարքդ էք. քանզի ի յաւելուածոյ սրտի խօսի բերան։
Մարդ բարի՝ ի բարի գանձուց սրտի իւրոյ հանէ զբարիս. եւ մարդ չար ի շճար գանձուց սրտի իւրոյ հանէ զչարիս։
Բայց ասեմ ձեզ. թէ ընդ ամենայն դատարկ բանի զոր խօսիցին մարդիկ, տացեն համար յաւուրն դատաստանի։
Զի ի բանից քոց արդարասցիս, եւ ի բանից քոց պարտաւորեսցիս։
Յայնժամ պատասխանի ետուն նմա ոմանք ի դպրացն՝ եւ ի փարիսեցւոցն՝ եւ ասեն.վարդապետ կամիմք նշան ինչ տեսանել ի քէն։
Նա պատասխանի ետ՝ եւ ասէ ցնոսա. ազգ չար եւ շնացօղ նշան՝ խնդրէ. եւ նշան՝ մի տացի նմա, բայց նշան յովնանու մարգարէին։
Զի որպէս էր յովնան ի ռպոր կիտին զերիս տիւս եւ զերիս գիշերս, նոյնպէս եղիցի եւ որդի մարդոյ ի սիրտ երկրի զերիս տիւս եւ զերիս գիշերս։
Արք նինուէացիք յարիցեն ի դատաստանի ընդ ազգիս ընդ այսմիկ՝ եւ դատապարտեսցեն զսա, զի զղջացան ի քարոզութեանն յունանու։ Եւ արդ աւասիկ մեծ քան զյովնան է աստ։
Դշխոյն հարաւոյ յարիցէ ի դատաստանի ընդ ազգիս ընդ այսմիկ՝ եւ դատապարտեսցէ զսա. զի եկն ի ծագաց երկրի լսել զիմաստութիւնն սողոմոնի։ Եւ ահա մեծ քան զսողովմովն՝ է աստ։
Այլ յորժամ այսն պիղծ ելանիցէ ի մարդոյ՝ շրջի ընդ անջրդին տեղիս, խնդրէ հանգիստ՝ եւ ոչ գտանէ։
Յայբժամ ասէ դարձայց ի տուն իմ՝ ուստի ելին։ եւ եկեալ գտանէ պարապորդ մաքրեալ եւ յարդարեալ։
Յայնժամ երթայ եւ առնու ընդ իւր՝ եւթն այլ այսս չարագոյնս քան զինքն, եւ մտեալ բնակէ անդ. եւ լինի յետին մարդոյն այնորիկ չար քան զառաջինն։ Այնպէս եղիցի եւ ազգիս այսմիկ չարի։
Մինչդեռ նա ընդ ժողովուրդսն խօսէր, ահա մայր նորա եւ եղբայրք նորա կային արտաքոյ՝ եւ խնդրէին խօսել ընդ նմա։
Եւ ասէ ոմն ցնա, ահա մայր քո եւ եղբարք քո կան արտաքոյ եւ խնդրեն խօսել ընդ քեզ։
Նա պատասխանի ետ այնմիկ՝ որ ասացն ցնա,, եւ ասէ. ով է իմ մայր. կամ ով են իմ եղբարք։
Եւ ձգեալ զձեէն իւր յաշակերնսն՝ ասէ. ահաւասիկ մայր իմ եւ եղբարք իմ։
Զի որ առնիռծէ զկամս հօր իմոյ որ յերկինսն է, նա է իմ եղբայր՝ եւ քոյր՝ եւ մայր։