Մի դատիք՝ զի մի դատիցիք։
զի որով դատաստանաւ դատիք՝ դատելոց էք. եւ որով չափով չափէք՝ չափեսցի ձեզ։
Զի տեսանես զշիղ յական եղբօր քոյ, եւ քում ական զգերանդ ոչ նշմարես։
կամ զիարդ ասես ցեղբայր քո, թող հանից զշիղդ յականէ քումմէ. եւ ահաւադիկ ի քում ականդ գերան կայ։
Կեղծաւոր՝ հան նախ զգերանդ յականէ քումմէ, եւ ապա հայեսցս հանել զշիղն յականէ եղբօր քոյ։
Մի տայք զսրբութիւն շանց. եւ մի արկանէք զմարգարիտ ձեր առաջի խոզաց, զի մի առ ոտն կոխեսցեն զնոսա, եւ դարձեալ երգիծուցանիցեն զձեզ։
Խնդրեցէք եւ դացի ձեզ, հայցեցէք եւ գտջիք. բախեցէք եւ բացցի ձեզ,
զի ամենայն որ խնդրէ՝ առնու. եւ որ հայցէ գտանէ, եւ որ բախէ՝ բացցի նմա։
Ո իցէ ի ձենջ մարդ՝ ցոր խնդրիցէ որդի իւր հաց եւ միթէ քար տայցէ նմա.
եւ կամ խնդրիցէ ձուկն, միթէ օձ տայցէ նմա։
Արդ եթէ դուք որ չարքդ էք գիտէք պարգեւս բարիս տալ որդւոց ձերոց, որչափ եւս առաւել հայրն ձեր որ յեկինս է տացէ բարիս այնոցիկ որ խնդրեն զնա։
Զամենայն զոր միանգամայն կամիջիք՝ թէ արասցեն ձեզ մարդիկ այնպէս եւ դուք արարէք նոցա. զի այս իսկ են օրէնքն եւ մարգարէք։
Մտէք ընդ նեղ դուռն. քանի ընդարձակ է դուռն եւ համարձակ ճանապարհն՝ որ տանի ի կորուստ, եւ բազումք են որ մտանեն ընդ նա։
Քանի անձուկ է դուռնն եւ նեղ ճանապարհն՝ որ տանի ի կեանս, եւ սակաւք են որ գտանեն զնա։
Զգոյշ լերուք ի սուտ մարգարէիցն՝ որ գան առ ձեզ հանդերձիւք ոչխարաց, եւ ի ներքոյ են գայլք յափշտակօղք։
Միթէ քաղիցեն ի փշոց խաղող՝ կամ ի տատասկէ թուզ։
Այսպէս ամենայն ծառ բարի՝ պտուղ բարի առնէ, եւ ծառ չար պտուղ չար առնէ։
Ոչ կարէ ծառ բարի պտուղ չար առնել, եւ ոչ ծառ չար՝ պտուղ բարի առնել։
Ամենայն ծառ՝ որ ոչ առնէ պտուղ բարի, հատանի եւ ի հուր արկանի։
Ապա ի պտղոյ նոցա ծանիջիք զնոսա։
Ոչ ամենայն որ ասէ ցիս՝ տէր տէր, մտցէ յարքայութիւն երկնից. այլ որ առնէ զկամս հօր իմոյ որ յերկինս է։
Բազումք ասիցեն ցիս յաւուրն յայնմիկ. տէր տէր՝ ոչ յանուն քո մարգարէացաք, եւ յանուն քո դեւս նահաք, եւ հանուն քո զէրութիւնս բազումս արարաք։
Եւ յայնժամ ասացից ցնոսա՝ եթէ ոչ երբէք գիտէի զձեզ. ի բաց կացէք յինէն ամենեքեան՝ ոյք գործէիք զանօրէնութիւն։
Ամենայն որ լսէ զբանս իմ զայսոսիկ՝ եւ առնէ զսոսա, նմանեսցէ առն իմաստնոյ, որ շինեաց զտուն իւր ի վերայ վիմի։
իջին անձրեւք՝ եւ խաղացին գետք, շնչեցին հողմք՝ եւ բախեցին զտունն, եւ ոչ կործանեցաւ, քանզի ի վերայ վիմի հաստատեալ էր։
Եւ ամենայն որ լսէ զբանս իմ զայսոսիկ՝ եւ ոչ առնէ զսոսա, նմանեսցէ առն յիմարի, որ շինեաց զտուն իւր ի վերայ աւազոյ։
իջին անձրեւք՝ յարեան գետք, շնչեցին հողմք՝ հարին զտունն, եւ անկաւ. եւ էր կործանումն նորա մեծ յոյժ։
Եւ եղեւ իբրեւ կատարեաց Յիսուս զամենայն զբանսս զայսոսիկ, զարմանային ժողովուրդքն ընդ Վարդապետութիւն նորա։
զի իբրեւ իշխանուտՋԶ̣եամբ ուսուցանէր՝ եւ ոչ որպէս դպիրքն նոցա։