Մի́ փութար բերանով քով, եւ մի́ վաղվաղեսցէ սիրտ քո հանել բանս առաջի ա(ստուծո)յ. զի ա(ստուա)ծ յերկինս է՝ եւ դու յերկրի. վասն այնորիկ եղիցին բանք քո սակաւք։
Զի հասանէ երազ ՛ի բազմութի(ւն) փորձութե(ան). եւ ձայն անզգամին ՛ի բազմութե(ան) բանից։
Եւ ո(ր)պ(էս) ինչ եւ ուխտիցես դու ա(ստուծո)յ, մի́ յամիցես հատուցանել զնա. զի ո́չ են կամք ՛ի ձեռս անզգամաց։ Դու որչափ ուխտիցես՝ հատո.
զի լաւ է քեզ չուխտել, քան ուխտել եւ ո́չ հատուցանել։
Մի́ տար զբերան քո առ ՛ի յանցուցանելոյ զմարմին քո։ եւ մի́ ասեր առաջի ա(ստուծո)յ թէ անգիտութի(ւն) է. զի մի́ բարկասցի ա(ստուա)ծ ՛ի բարբառ քո, եւ ապականեսցէ զգործս ձեռաց քոց։
Զի ՛ի բազմութե(ան) երազոց՝ եւ ընդունայնութե(ան)ց եւ բանից բազմաց. սակայն դու երկիր յա(ստուծո)յ։
Եթէ զզրպարտու(թ)ի(ւն) տնանկի եւ զյափշտակու(թ)ի(ւն) իրաւանց եւ արդարութե(ան) տեսանիցես յերկրի, մի́ զարմանայցես ՛ի վ(ե)ր(այ) իրացն. զի բարձր ՛ի վ(ե)ր(այ) բարձու պահէ, եւ բարձունք ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա), եւ յաճախութի(ւն) հողոյ։
՛ի վ(ե)ր(այ) յամ(ենայն)ի է թագաւոր ՛ի վ(ե)ր(այ) անդոյն գործելոյ։ Եւ լիջիր դու հաւատարիմյա(մենայ)նէ ՛ի ծանր յափշտակելոյ անտի։
Որ սիրէ զարծաթ՝ ո́չ յագեսցի արծաթով. եւ որ սիրեաց ՛ի բազմութե(ան) իւրում զարդիւնս.քանզի եւ այն ունայնութի(ւն) է։
՛Ի բազմու(թ)ե(ան) արդարութե(ան) յագեցան որք ուտէին զնա. եւ զի՞նչ արւութի(ւն) է նմա առ ՛ի նմանէ, զի սկիզբն տեսանելոյ՝ աչք իւր են։
Քաղցր քուն է ծառայի՝ եթէ սակաւ եւ եթէ շատ կերիցէ. եւ որում յագին մեծանալով չէ նմա համարձակ ՛ի քուն մտանել։
է խրատ մի́ զոր տեսի ՛ի ներքոյ արեգական. մեծութի(ւն) պահեալ ումեք առ ՛ի նմանէ չարոյ իւրում։
եւ կորիցէ մեծութի(ւն) ն(ո)ր(ա)՝ եւ նա ՛ի բազման չարի է։ ծնաւ որդի́ եւ ո́չ գոյ ՛ի ձեռին ն(ո)ր(ա) եւ ոչինչ։
Որպես ել յորովայն է մօր իւրոյ մերկ, դառնայ երթալ՝ ո(ր)պ(էս) եւ եկեալն էր՝ եւ ոչինչ առցէ ՛ի վաստակոյ իւրմէ, եթէ երթիցէ ՛ի ձեռին իւրում։
Նա եւ այն իսկ ախտ չար է, զի ո(ր)պ(էս) եկն՝ նոյնպէս եւ երթիցէ. եւ զի՞չ օգուտ իցէ նմա վաստակոց անտի զոր ջանայ նա հողմոյ։
Զի ամ(ենայն) աւուրք ն(ո)ր(ա) խաւար եւ սուգ. եւ ՛ի բազում սրտմաու(թ)ե(ան) եւ ՛ի հիւանդու(թ)ե(ան) եւ ՛ի բարկու(թ)ե(ան)։
Արդ աւասիկ զոր տեսի ես՝ բարի է ուտելն եւ ըմպել, եւ տեսանել զքարութի(ւն) յամ(ենայն) վաստակս իւր զոր ջանայցէ ընդ արեգակամբ ՛ի թիւ աւուրց կենաց իւրոց զոր ետ նմա ա(ստուա)ծ. զի այն է բաժին նորա։
Քանզի ամ(ենայն) մարդ՝ որում ետ նմա աստուած մեծութի(ւն) եւ ինչս, եւ իշխան արար զնա ուտել ՛ի նոցանէ. եւ առնուլ զբաժին իւր, եւ ուրախ լինել ՛ի վաստակս իւր. այն պարգեւ աստուծոյ է։
Զի ո́չ բազում աւուրս յիշեսցէ զկենաց իւրոց. զի աստուած զբօսացուցանէ զնա յուրախութի(ւն) սրտի իւրոյ։
